Onbekend

Ik was 13 jaar toen ik hem leerde kennen. Ik wist zeker dat hij het was.. Later is hij een relatie aangegaan met mijn vriendin. En vele jaren later wilde hij mij terug. Ik heb hem toen, uit respect voor mijn vriendin, laten gaan. Hij is nu getrouwd met mijn vriendin en hebben een kind samen. Ik ben onderhand nu 29 en hij gaat maar niet uit mijn hoofd. Ik dacht altijd dat het wel weg zou gaan.. Maar het lukt me gewoon niet. Ik wou dat ik hem nooit had laten gaan! Ik kan niet anders.. Ik wens ze alle geluk.. Ik weet dat hij het weet.. En hij, dat ik het weet.. We praten er niet over. Dat kilt me helemaal. En soms denk ik dat ik het me allemaal verbeeld. Maar als ik met hem praat.. Klikt het gewoon, hoe het met geen ander klikt. Of is hij gewoon sociaal naar mij? Zie ik het allemaal verkeerd? Mijn vraag is dus.. HELP?

Antwoord 1
Er gebeurt in het leven niets voor niets. Je schrijft dat hij bij je terug gekomen is en dat je hem toen hebt laten gaan. Als je dat niet had gedaan, had je dan minder respect voor je vriendin gehad? Of moest het gewoon zo zijn dat hij nog met haar het een en ander uit te werken heeft, karmisch gezien? Ik denk dat je juist hebt gehandeld, je hebt je ego en eigen wensen opzij gezet. Misschien is het de bedoeling dat je alleenstaande ouder wordt? Zo maar iets dat in me opkomt, want je klinkt altruistisch en zelfstandig. (Wieweet)

Antwoord 2
Dit klinkt inderdaad alsof er karma meespeelt. Jij hebt goed gehandeld al snap ik wel dat het je nu veel pijn en spijt oplevert. Toch zijn de dingen zoals ze moeten zijn, daar kun je van op aan. Ik ben zelf ook in een relatie met iemand anders dan mijn TZ en begrijp nu dat ik karma uit te werken had met mijn partner. Mijn TZ heeft het er erg moeilijk mee als hij mij en mijn partner samen ziet wat heel goed te begrijpen is. Ik voel zijn pijn, en zelf heb ik ook pijn maar het IS nu even niet anders. Dit moet zijn beloop hebben en ooit zal het klaar zijn en komt er ruimte voor TZ en mij. (Onbekend)