Onbekend
Ik zou graag contact hebben met mijn tz. en ook graag dingen ondernemen om dat voor elkaar te krijgen. Alleen het lijkt wel dat ik elke keer wordt teruggefloten door boven (universum,god..) Vaak als ik dingen zeg die misschien te duidelijk zijn. Ik wordt er ook een beetje wantrouwend van. Ook krijg ik tegenstrijdige tekens. Ik denk dat we misschien beide nog niet zover zijn en ik daarom teruggefloten wordt, maar ik zou zo graag wat van me laten horen. Maar dat mag denk ik (nog) niet van boven. Wil ik nu te snel?
Antwoord 1
Let op de dingen die voor jou heilig zijn en zorg dat ze dat blijven. (Onbekend)
Antwoord 2
Ja je wil te snel. Ha, nou en of, het universum trekt uiteindelijk ALTIJD aan het langste eind. Ik had in het begin ook de neiging om op hol te slaan, ik wist ineens zoveel, en dat wilde ik meteen delen met mijn tweelingzieleman. Hij heeft mij een keer via hartchakra-contact laten weten dat ik dat voorlopig nog niet moest doen. Maar het komt vroeg of laat echt wel hoor, eerst moet de spanning eraf, het ego moet eruit, de emo-rommel opgeruimd. En dan als laatste, heel ontspannen, ben je er ineens voor elkaar. En dan kan je geven en nemen zonder dat de ene per ongeluk de spanning doorgeeft aan de ander, die dan weer een woede opbouwt of angst door die spanning. Snap je, zo werkt het volgens mij. (Wieweet)
Antwoord 3
Kijk als je dit voelt…dan wil iedereen te snel. Die ander snapt dat vaak nog niet. Het is ook moeilijk onderscheiden als je niet snapt dat er zoiets bestaat als tweelingzielen of soulmates of vorige levens. Dat valt ook niet uit te leggen. Het is een intens innerlijk weten nml. Als jij denkt bij een tz aan een ander, lukt dat gewoonweg niet. Het past niet in dat beeld dat je voelt. Het lijkt een soort stempel op je ziel oid. Dus als die ander dat nog niet kan voelen of begrijpen wordt het moeilijk. Voor diegene die het wel begrijpt is het een soort van afwachten. Moeilijk. Zeer moeilijk. Of ik mijn tz nog ontmoet geen idee. Ik voel gewoon dat wat ik voel, en zo blijft het ook. Helaas is dit al jaren geleden, en er is geen verandering. Dan nog, zit er niets anders op denk ik? Dan afwachten en zelf je leven door-leven. (Onbekend)
Antwoord 4
Even een paar vragen; heb je nu helemaal geen contact met je tz? Hoe zou je contact willen maken? Hoezo wordt je teruggefloten en wat voor signalen krijg je? (Onbekend)
Antwoord 5
WieWeet, ik denk dat jij helemaal gelijk hebt. Zo werkt het hier ook, al zijn mijn tz en ik nog niet zover als jullie. Ik voel ook heel duidelijk aan wat ik hem wel en wat ik nog niet kan vertellen. Het moet allemaal mondjesmaat want anders kan hij het niet behappen. Hij weet wel iets, maar nog niet echt goed wat het nu precies is. Ik weet dat hij iets bij mij voelt, dat hij in al zijn scharrels iets ziet van mij (dat is echt verbazingwekkend hoe al die meiden een kenmerk hebben van mij). Als we elkaar zien, zie ik aan hem dat hij heel veel voor me voelt maar het enorm weg probeert te stoppen en zelfs soms een muur optrekt. Zijn ego speelt een zeer grote rol en dat moet losgelaten worden. Kost heel veel tijd. Maar ik weet dat er ooit een moment zal komen dat hij zover is en we honderd procent eerlijk tegen elkaar kunnen zijn. Dat gaat met gemak nog 20 jaar duren vrees ik. Maar als het die tijd kost, dan kost het dat, niets aan te doen. Het is een geleidelijk proces waarin je niets kunt versnellen. Alleen maar veel energie en liefde naar de ander sturen en hopen dat dit opbouwend werkt. En een goed contact onderhouden indien mogelijk. Dat doe ik nu ook, we hebben best een leuk contact, maar ik zou zoveel dieper willen gaan, en dan bedoel ik nog niet eens lichamelijk contact maar op geestelijk niveau. Over alles praten samen, je bloot durven geven. Voor mij voelt onze band meer als een spirituele dan een aardse, het is veel mooier dan een gewone aardse relatie. Het gaat die grenzen ver voorbij omdat er telepathie, gedachtekracht, energiestromen en innerlijk weten bij komt kijken. Iets dat ik met mijn aardse partner niet heb en nooit zal hebben omdat er maar 1 is met wie ik dit kan hebben; mijn tweelingziel. Ik heb al vaker gezegd dat ik me daar enorm schuldig om gevoeld heb, maar ik snap nu dat dat niet aan de orde is. Het is een liefde door god gegeven, iets waar men niet om vraagt, maar dat er gewoon IS. Het gaat erom hoe je ermee omgaat. En dat doe ik zo integer mogelijk. Het universum helpt ons en dat merk ik elke dag weer. (Onbekend)
Antwoord 6
Ja, antw. 2, dit is precies zo ik het ook ervaar, zoeken naar balans en vooral diepe rust, zodat je met onvoorwaardelijke liefde om kunt gaan met je lief. Zonder emo te worden en vooral niet afwachten, maar gewoon je leven lijden, want het universum bepaalt tenslotte wanneer je bijelkaar kunt komen of wanneer je elkaar eens kunt zien. Mijn verlangen om mijn lief te zien wordt niet minder en mijn geduld wordt als maar groter, wat ik voor haar over heb is onmenselijk zo moeilijk, maar heb ik er zeker voor over. Ik weet gewoon dat ik eens met haar contact zal hebben en die hoop doet mij helemaal weer opbloeien. (Onbekend)
Antwoord 7
Ja ergens weet ik ook dat ik te snel wil en heb ik ook het gevoel dat ik er nog niet klaar voor ben. De meeste tijd kan ik tz loslaten. Tz zit altijd in mijn hoofd, maar dan voel ik wel een rust en heb vertrouwen en leef dan idd mijn eigen leven. Maar dan kom ik weer dingen te weten en dan “Sla ik op hol” zoals jij dat zo mooi zegt Wieweet. Ik vind het nog steeds bijzonder hoeveel het universum kan, hoe het de juiste omstandigheden kan brengen en mensen op de juiste plaatsen kan krijgen. En hoe je dingen weet die je ‘normaal’ niet weten kan. Je kan gegevens van je tz op een papier hebben, een profielpagina bekijken, googlen (als je geen contact hebt) en zo kan je een hoop te weten komen over je tz en zijn of haar leven. Maar als je dat niet hebt, en je weet het na verloop van tijd gewoon en er komt steeds meer bij, en als je dan eens terug denkt en dat je dan altijd al een bepaald gevoel bij die plek of situatie hebt gehad.. Ik wil graag dat mijn tz weet dat ik iedere dag aan hem denk, veel om hem geef en hem ontzettend mis. Ik wil gewoon dat het hem goed gaat en dat hij zich goed voelt,en dat hij weet wat hij voor mij betekend, mocht het nog niet duidelijk zijn; ontzettend veel! Dat is alles wat ik wil. En verder heb ik geduld en kan ik het aardig los laten (voor zover dat mogelijk is) en heb ik vertrouwen. Als je contact met elkaar zou hebben of elkaar zou zien zou je je gevoelens kunnen vertellen en laten merken, maar nu gaat dat niet zo makkelijk. (Onbekend)
Antwoord 8
Kijk, antwoord 7, over dat ongeduld: het scheelt absoluut als je een paar keer iemand tegenover je hebt gehad die je streng toespreekt. Bij mij zijn dat eye-openers geweest. Het waren verpakte boodschappen over de tijd die wij nog moeten wachten (vanaf 2008 5 jaar) voordat we bij elkaar komen, bij mij altijd via een arts, verpleegkundige of professor. Erg streng maar wel absoluut goed voor onze zielsontwikkeling, je went er zelf aan, de beide families wennen eraan, kortom iedereen kan er dan geruime tijd naartoe groeien.(Wieweet)
Antwoord 9
Antwoord 8, daar heb je een punt; je went er zelf aan en beide families en wie er nog meer bij betrokken zijn. In mijn geval en dat van mijn tz kost dit nog heel wat meer tijd dan 5 jaar. Ik kreeg deze zomer door dat dit nog tussen de 20 en 30 jaar is vanaf nu. Tegen die tijd zullen er zelfs bepaalde mensen om ons heen niet meer zijn die er heel erg veel moeite mee zouden hebben en het nooit zouden kunnen begrijpen. We zijn dan beiden wel al een heel stuk ouder, dat vind ik wel jammer eigenlijk. Maar we zien elkaar nu al regelmatig dus hij groeit gewoon met me mee en ik met hem. Ik merk vaak dat we in een voorbereidingsfase zitten. Inderdaad door mensen die iets zeggen, door dingen die gebeuren, dingen die mijn tz zegt. Als mens ben je ongeduldig, dat herken ik wel, maar aan de andere kant denk ik zo vaak “wat is nou 30 jaar in de eeuwigheid?” (Onbekend)
Antwoord 10
Antwoord 9 ik weet niet hoe oud jullie nu zijn, maar ik ben ook al weer bijna 52 en is mijn twin bij mij in de buurt dan voel ik mij 22 en krijg ik alles voor elkaar. Zoals 3,5 uur fietsen van Rotterdam naar Amsterdam, versnellingloos en op een lege maag en bij thuiskomst nog geen honger, haha. En tegen die tijd mag je verwachten dat een mens alles vervangbaar aangereikt krijgt, zelfs kunstspieren zijn er al! (Wieweet)
Antwoord 11
Haha, ja WieWeet, ik moet me er maar niet te druk over maken. Hij wordt tenslotte ook ouder, niet alleen ik. En wat jij zegt klopt wel; als je elkaar hebt gezien (of alleen maar gesproken over de telefoon) barst je van de energie. Ik herken het ook dat ik dan totaal geen honger heb en ik kan dan vaak niet slapen omdat ik teveel energie heb. (Onbekend)