Onbekend

Ik heb mijn TZ jaren geleden ontmoet in een bepaalde sociale setting waar we elkaar regelmatig tegenkwamen, maar helaas scheidden onze wegen al snel weer. Hij durfde namelijk niet te vertrouwen op zijn gevoel, maar liet zijn onzekerheden de regie voeren, die het plaatje toen uitwisten (we waren allebei enorm verliefd, het spatte er vanaf, was overduidelijk aanwezig, maar omdat we het niet uitspraken, heeft hij zichzelf toen wijsgemaakt dat ik niet verliefd op hem was, kreeg hij liefdesverdriet en is weggegaan!). Later heb ik hem trouwens uitgelegd dat ik toen wél verliefd op hem was. Hij is inmiddels getrouwd en heeft kinderen. Ik zie hem nooit meer, hij wil dat ook niet (dat past niet in zijn geregisseerde plaatje en dat vind ie bovendien eng, iemand die zo dichtbij komt, die zou ‘m alleen maar nog meer kunnen kwetsen, en hij is al te vaak gekwetst enz.!, hij houdt liever overal de controle over, daarom gaat ie het ‘liefste’ om met mensen die toch al op een bepaalde afstand van hem staan (hij snapt niet helemaal dat dat juist zijn ‘wonden uit het verleden’ in stand houdt), en hij vindt het bovendien niet netjes tegenover zijn vrouw om een innige band met een andere dame te gaan koesteren, dat is ook lastig voor zichzelf om te behappen, kortom: triljoenen redenen voor hem om zichzelf ervan te overtuigen dat contact zoeken geen goed idee is, die allemaal die éne reden om het wel te doen teniet kunnen doen, namelijk: een hele bijzondere vriendschap met iemand anders kunnen aangaan, in wat voor vorm dan ook, die heel verrijkend kan zijn). Na hem ben ik nooit meer zó verliefd geweest op iemand anders. Ik voel onze band nog elke dag, krijg emoties van hem door. Energetisch gezien klampt hij zich best wel aan me vast. Nu weet ik eigenlijk niet wat wijsheid is. Op hem wachten, terwijl hij misschien nooit de keuze maakt om toch weer samen te komen? Of met iemand anders een gezin stichten, terwijl ik weet dat die persoon dan niet mijn grote liefde is? Ik weet al wat het antwoord is hoor, want ik zou mijzelf en een ander niet kunnen aandoen om halfslachtig in een zo belangrijke relatie te gaan staan. Dus ik heb helaas geen gezinnetje. Zelfs als ik water bij de wijn zou doen kom ik eigelijk nooit iemand tegen waarmee ik eventueel een gezin zou willen stichten. Maar ik wil graag horen hoe anderen in een soortgelijke situatie hiermee zijn omgegaan. Ik moet er trouwens wel bij vertellen dat mijn TZ niet gelukkig is in zijn huidige relatie, althans, zo voelt het, dus dat geeft mij hoop. Ik denk wel dat als die relatie uit gaat, hij mijn kant weer opkomt, omdat hij inmiddels weer meer in zijn gevoel is gaan zitten. Maar gaat die relatie uit?

Antwoord 1
Door hem geregisseerd…. of door boven geregisseerd? Is het je twin en zijn er tekens dat jullie weer bij elkaar komen voor een opdracht? Of denk je alleen maar aan de rode rozen en de kaviaar? Dan, in het laatste geval is er dikke kans dat jullie separaat blijven, of dat jullie toekomstige samenzijn NIET geregisseerd wordt van bovenaf. Want dat is bij hereniging tussen twins altijd het geval ,dat dat van bovenaf bepaald wordt, en ook het tijdstip. Naar mijn idee vindt er gedurende de loslaatperiode, dus waar jullie nu inzitten, periodiek controle plaats van boven. In ons (=ik en mijn twin) geval is dat denk ik VIJF jaar. (Wieweet)

Antwoord 2
Volgens mij had de spirituele wereld liever gezien dat mijn twin al verder in zijn proces zou zijn dan nu het geval is. Maar als hij de laatste benodigde stapjes niet neemt denk ik dat ze hem echt niet gaan dwingen, dan heb ik gewoon pech gehad. (Onbekend)

Antwoord 3
Ja, met dit bijltje heb ik tot vorige week nog gehakt. Sinds kort weet ik dat het tussen mij en mijn TZ niet zo kan zijn. Het heeft me een dik jaar gekost om duidelijkheid te krijgen. Ik leefde liever in hoop en dromen dan in de harde realiteit. Er zijn tig redenen te bedenken die maken dat hij zijn afstand tot mij bewaart en hoewel ik wel een sterk gevoel heb over de ware reden, zal ik die nooit voor hem invullen. Dat is onmogelijk, zolang hij niet uitspreekt wat er in hem omgaat. Dat zal hij ook niet doen. Dit wetende zou ik mezelf voor de gek kunnen blijven houden door te blijven wachten en hopen op iets waarvan ik weet dat het er (nog) niet in zit. Ik heb er voor gekozen om mijn ware passie nieuw leven in te blazen: zingen! En daar voel ik me heel gelukkig bij. Ook ik weet dat er nooit meer een man als hij mijn pad zal kruisen. Een relatie met een ander zal vooral anders zijn, maar niet per sé minder, vergeet dat nooit. Mijn TZ was er met een heel duidelijke reden en we hebben inmiddels veel van elkaar geleerd. We brengen elkaar nog steeds tot grotere hoogte, maar beiden leiden we ons eigen leven en het is goed zo. Het voelt bevrijdend om heel bewust in het NU aanwezig te zijn, in plaats van me bezig te houden met toekomstige zaken die mogelijk niet plaats zullen vinden… Succes gewenst, want ik weet hoe dit voelt. En huil als je voelt dat dat moet. Het moet er uit en vroeg of laat gebeurt dat toch, dus kun je het maar beter laten gebeuren als het zich aandient. (Onbekend)

Antwoord 4
Ik kan je alleen maar zeggen dat je geduld zult moeten hebben, veel geduld. Jouw TZ moet zijn eigen pad belopen, en blijkbaar hoort daar zijn huidge partner en kinderen bij. Je helpt jullie beiden het beste door dit te accepteren en hem volledig vrij te laten. Moeilijk en misschien uitzichtloos voor je gevoel, maar dat is de enige manier. Als jullie bestemd zijn voor elkaar zal dat ooit echt gebeuren, maar het universum bepaalt wanneer. Wat je wel zou kunnen proberen is een vriendschappelijke relatie met hem opbouwen (weet niet of dat lukt). Je leert elkaar dan kennen op een vrijblijvende manier zonder seksuele lading en dat kan een goede basis zijn om ooit op verder te gaan. (Onbekend)

Antwoord 5
Dat hij overal de controle het liefst over wil houden herken ik, maar dat gaat hem uiteindelijk niet meer lukken. Dan gaan er dingen gebeuren waar hij geen invloed op heeft, dingen die van boven zo geregeld worden. Dan moet hij er in mee. Hoe lang dat duurt voordat hij de contole moet loslaten is niet te zeggen. Als ik kijk naar mijn situatie dan sta ik soms versteld hoeveel het universum kan doen. Vorige week kwam ik ook weer tot een ontdekking en dan denk ik hoe is het weer mogelijk. Ik denk dat je het over je heen moet laten komen en moet proberen het een beetje los te laten. Wat het laatste antwoord betreft zo denk ik er precies zo over; eerst een vriendschappelijk contact proberen en dan later misschien meer, maar dan moet dat idd wel mogelijk zijn en je moet het ook allebei willen natuurlijk. Ik zou daar open voor staan, maar als mijn twin dat niet wil of het niet kan (wat ik begrijp) dan ja, dan houdt het op en wacht je af. (Onbekend)