Onbekend

Om ‘mijn’ verhaal hier op te schrijven voelt te persoonlijk… Ik heb 5 jaar geleden mijn soulmate ontmoet… Sinds 5 maanden is het verbroken, mijn soulmate kon de nabijheid niet meer aan… Eenmaal op deze site las ik een en al herkenning wanneer je als soulmates de vriendschap hebt moeten verbreken… Moeten, omdat dit beter is voor beide…niet omdat we dit wilden… De pijn is intens…soms hartverscheurend… We hadden geen liefdesrelatie. We waren vrienden… Mijn vraag: Ik zou dan ook aan anderen willen vragen hoe hier mee om te gaan? Mn soulmate woont in hetzelfde dorp, we komen elkaar dan ook wekelijks tegen en maken dan ook een praatje… Meer dan dat komt er (nu) niet, maar tijdens die ontmoetingen voel ik de sterke band die we hebben…die band is intens, zo bijzonder. We ‘zien’ elkaar niet meer, maar we blijven voor altijd verbonden. Wie heeft er tips? Ik zoek een manier waardoor de pijn minder intens kan worden… Want bij elke ontmoeting voel ik de pijn, maar ook de verbondenheid… Wie herkent er wat in dit verhaal?