Willeke

Toen ik een jaar of zeventien was, was ik op een “examenfeestje” van een vriendinnetje. Doordat ik erg streng en beschermend was opgevoed, mocht ik nooit weg. Hier mocht ik eindelijk naartoe ( het was ‘s middags en mijn vader haalde en bracht me) en ik vond dat natuurlijk een feest. Haar ouders waren thuis, maar op de deel waren er hapjes, ze hadden voor muziek gezorg en we mochten dansen.Enfin, mijn vader vertrok. Ik had mijn jas nog aan herinner ik me en toen kwam er ineens een jongen op me af en die trok me de “dansvloer” op. Hij hield me behoorlijk dicht tegen hem aan en het voelde – vreemd genoeg – heel vertrouwd en goed. Ik was nog zo jong en wist van niets, had nog nooit iets met een jongen gehad en daar was ineens hij. Het vervulde op dat moment alles. Het was niet eens een sexueel gevoel, het behelsde alles, er was niets anders meer. Ik geloof niet, dat we veel gesproken hebben, maar na afloop had hij mijn adres en een afspraakje! Daar ben ik heimelijk naa! rtoe gegaan, maar ik was zo verlegen en dat merkte hij wel. We hoefden eigenlijk ook niets te zeggen, het was goed zo. Bij het volgende afspraakje zag ik hem staan en zo’n overweldigend gevoel overviel me, dat ik niets beters wist te doen doen wegrennen en dat heb ik gedaan.Daar heb ik mijn hele leven spijt van gehad. Hij is gaan studeren en in ben op kamers gegaan. Af en toe hoorde ik via familie, dat hij naar mij geïnformeerd had en erlijk gezegd, deed ik dat ook naar hem. De avond voordat ik met mijn a.s. schoonouders zou kennismaken, gingen mijn vriend en ik uit eten. Daar stond hij ineens achter me, negeerde mijn vriend, pakte me bij mijn middel en zei: “Zo wat ben jij van plan?” en liep door. Ik had een glas rode wijn in mijn hand en die belandde op mijn jurk. Het is er nooit meer uitgegaan – een eeuwig aandenken aan hem, zogezegd. Onze levens liepen ietwat parallel, op dezelfde tijd dezelfde dingen doen, in dezelfde plaats aanwezig zijn en meer van dat soort dingen. ! De laatste tijd werd het wat rustiger, dacht ik. Maar sinds een halfja ar zit hij in mijn hoofd en lichaam. Totaal. Dag en nacht. Ik hoor hem zelfs. Op intuïtie wist ik waar hij woonde en dat klopte. Wij “praten” met elkaar over van alles en nog wat. Ik ben erg onrustig, voel dat hij niet gelukkig is – net zo min als ik. Ook dat schijnt te kloppen. Dit gevoel is zo allesomvattend, dat het werkelijk alles overstijgt. Is dit hem nu, is dit mijn zielsverwant?

Antwoord 1
Ja hij is een nabije zielsverwant denk ik.Tegenover iedere conditionerings-gebeurtenis in je leven krijg je weer met hem te maken,1 op 1.Let maar op. (Wieweet)