Onbekend

Vandaag heb ik mijn twin gezien en ik ben in tranen nu. Zoveel pijn heb ik in mijn hart. Hij stoot me namelijk ontzettend af. Vandaag spande van al die keren wel de kroon. Hij vertelde over zijn zogenaamd overvolle “wilde” leven en al zijn scharrels. En het is niet dat ik jaloers ben daarop. Oprecht niet. Maar wat mij zo uit balans brengt is dat ik weet en voel dat dit slechts een facade is van hem, dat hij eigenlijk heel erg op zoek is naar liefde. Ik weet ook dat hij diep in zijn hart weet dat wij bij elkaar horen. Waarom doet hij me dan zoveel pijn? Is het omdat ik mijn leven met iemand anders deel? Ik denk, al schrijvende hier, dat ik nu ineens zie waar het hier om draait; het is als een spiegel, want ook ik heb een facade die ik voor hem ophoud. Een facade van geluk met mijn gezin (wat wel echt is, maar waarin ik hem ook mis), en hij dus zijn facade. We spiegelen elkaar dus weer perfect…alleen bevalt het spiegelbeeld me niet.

Antwoord 1
Ja ik denk dat je het bij het rechte eind hebt, jullie spiegelen facades. Mooi gezegd. Alleen klopt er iets niet, waarom bevalt de spiegeling niet? Heb jij iets uit te werken met jouw partner? Waarom zou hij dan niet op zijn manier uit mogen werken met zijn scharrels? Het ene is niet minder dan het andere. Het ene van jou is misschien een opdracht en het andere een (over)compensatie van iets wat hem ooit parten heeft gespeeld in een verleden of vorig leven. Dat uitwerken doen jullie allebei op een andere manier maar de uitkomst is naar mijn mening hetzelfde, namelijk vereffening van oude rekeningen en voorbereiding op……. (Wieweet)

Antwoord 2
Wauw, Wieweet, je slaat de spijker weer eens op zijn kop. Ik heb altijd zoveel aan jouw antwoorden! Ik ben voor de duidelijkheid de vraagstelster… Ja, waarom bevalt dat spiegelbeeld mij niet? Omdat ik liever zou zien dat we elkaar met een open vizier tegemoet konden treden, daarom. Maar wat je zegt klopt; het een is zeker niet minder dan het ander. Dat weet ik en ik accepteer het ook zowel van hem als van mezelf. Ik weet wel zeker dat ik wat uit te werken heb mijn mijn partner. Wat TZ uit te werken heeft met al zijn scharrels of wat hij ermee compenseert weet ik niet. Heb wel een idee erover. Hij is echt ontzettend op zoek naar antwoorden voor zichzelf (wil ik kinderen, wil ik vastigheid, etc) en op deze manier komt hij erachter. Echter; IK zie, weet en voel dat dit niet zijn weg is, dat hij veel en veel te vrijgevochten is om zo’n regelmatig leven te leiden. Maar hij zal dat toch zelf moeten uitvinden, dat weet ik. Een ander kan dat wel zeggen maar het moet uit jezelf komen he? Weet je, ik heb ergens het gekke gevoel dat het nog ongeveer 30 jaar duurt voordat we bij elkaar komen. Dat kreeg ik zomaar door, en het voelt als waarheid. Het klinkt lang, maar ik denk dat die tijd nog nodig is om ons beiden klaar te stomen. (Onbekend)

Antwoord 3
Sorry voor mijn late antwoord, maar zou je twin zo vrijgevochten kunnen zijn OMDAT hij bij je hoort? Ik zal hier ook nog even een hoofdvraag van maken. (Wieweet)

Antwoord 4
Dat is een goede vraag om eens even op te kauwen. Tja, ik weet sinds mijn reading over twin en mij dat we elkaar exacte tegengestelden zijn. Eerder had ik het niet zo in de gaten maar toen die vrouw alles opsomde waaruit dat blijkt, zag ik het ineens ook en wel zeer duidelijk. Zijn leven is precies het omgekeerde van het mijne. Echter, onze manier van denken, van zijn, is precies hetzelfde. En daarom voelt het zo goed tussen ons. Ik kan vaak zijn zinnen afmaken en hij de mijne, ik voel wat hij denkt en ik weet het wanneer hij voor de deur staat zonder dat ik dat kon weten. Waarom ik in dit leven echter getrouwd moest zijn en kinderen moest krijgen, dat weet ik niet. Ik denk dat dat karma is met mijn echtgenoot. De kinderwens zat al op jonge leeftijd heel diep bij mij. Nu ik ze heb, is die onrust weg en voelt het alsof dat “klaar” is. Hij kan de ware liefde maar niet vinden, zegt hij zelf ook. Maakt talloze dates met allerlei meiden en vertelt alles ook nog aan mij, wat ik niet erg vind. Het voelt als een blijk van groot vertrouwen. Hij weet dat ik niet oordeel, dat ik hem neem zoals hij is. Maar waarom hij dat leven heeft en ik dit, dat weet ik niet. Wat zijn jouw gedachten daarover? (Onbekend)

Antwoord 5
Nou antwoord 4: ik denk dat er soms een substituut gezocht wordt in allerlei oppervlakkige dates, al die meisjes en vrouwen hebben naar mijn idee een stukje van zijn tweelingziel. Ik ben ook de vrijgevochten tweelinghelft maar heb geen dates en ook geen sexuele partners. Ik ben al celibatair sinds mijn 34e en ontmoette mijn twin op mijn 48e. Toen mijn twin 33 werd ging hij trouwen, werd hij vader van een tweeling, op mijn 33e was ik zwanger, bewust ongehuwde moeder. Dat wist ik ook al heel jong, op mijn 14e, toen mijn twin reincarneerde. Dus ik wist toen al dat ik niet samen met mijn twin een gezin zou krijgen. Toen mijn kind 14 werd, toen heb ik mijn twin pas voor het eerst gezien. Tot mijn twin en ik weer herenigd worden blijf ik celibatair. En vrijgevochten haha. Dat kost mij geen moeite en celibaat ook niet, maar wel leef ik nog bij de dag. Ik kan niet goed afspreken, het kan zijn dat ik op de desbetreffende afspraak, bijv. een feest, niet kan komen omdat het gemis zo groot is dat ik het net als een migraine-aanval moet uitzitten. Tot in mijn tenen doet het dan zeer, apathisch, er komt niks uit mijn handen. De volgende dag weer helemaal oké. Ik vind het overigens wel moedig van je twin dat hij zo open en kwetsbaar zich opstelt. (Wieweet)