Q0723. Frustratie…

Onbekend

Ik verlang er zo naar om mijn tz weer eventjes te zien, al was het maar een minuut. Het is al drie weken geleden dat ik hem zag en het verlangen wordt ondraaglijk. Ik mis hem en denk de hele dag aan niets anders dan aan hem. Nu hoor ik net dat een dagje uit waarop ik hem zou zien niet doorgaat en ik voel me als een kind zo teleurgesteld. Zou wel willen huilen van frustratie. De weinige keren dat we elkaar kunnen zien en dan gaat het niet door! Ik weet wel dat ik nog dankbaar moet zijn DAT we elkaar af en toe zien, maar ik kan steeds slechter tegen de onzekerheid van het WANNEER. Als er een afspraak lijkt te komen word ik heel onrustig en op het onaardige af tegen iedereen om me heen omdat ik maar 1 ding wil. Pas als die afspraak echt gepland is, gaat het beter. Dat komt doordat ik heel graag wil dat we elkaar zien maar aan de andere kant niet duidelijk hierin kan zijn want het moet geheim blijven dat ik zoveel voor hem voel. Dus ik ben volledig afhankelijk van de goodwill van anderen en het toeval of we elkaar zien. Wie herkent die frustrerende gevoelens en wat doe je ermee?

Antwoord 1
Weet je, zorg dat je niet meer afhankelijk bent van een ander, zodat je je twin altijd kunt benaderen als jij dat wilt. Dat is het beste wat je kunt doen, voor jezelf. (Onbekend)

Antwoord 2
Ik ken dit soort situaties en ja frustratie ken ik dus ook en het is op het moment zo erg dat ik bloedlink ben, en roep dan maar dat het ego is, maar ik hou van mezelf en wil niet meer op deze manier gekwetst worden door niemand niet! Je wordt aan alle kanten belachelijk gemaakt/benaderd door mensen die het wel en niet goed bedoelen en dat doet hartstikke zeer. Boos ook op mezelf en mijn twin, wij laten het zelf toe, wij geven ze die ruimte, wanneer is dat genoeg? Ik hou tot in mn tenen van hem maar zo wil ik niet/niet meer benaderd worden. Er schreef eens iemand bescherm elkaar… maar ik heb me nog nooit zo kl..alleen gevoeld in dit twin verhaal en nee het breekt me niet maar het ‘ver’stopt me wel. (Onbekend)

Antwoord 3
Oh wat gaat het toch altijd een andere kant op he? De ziel heeft al lang van alles en nog wat afgesproken, op elkaar afgestemd, en wat doen we persoonlijk? We hobbelen er een eind achteraan. Het is de kunst om je op zielsniveau af te stemmen, die spreekt d.m.v. tekens en symbolen. De ziel stemt zich nooit op de persoon af naar mijn idee want de persoon, dat is denk ik (slechts?) een ervaring die die opdoet.(Wieweet)
Antwoord 4Ja die boosheid komt voort uit ego,veroorzaakt door anderen, dus ik ben nog te beïnvloeden soms..mijn pijn..mijn frustratie..zie het nu wel weer, maar mijn ziel geeft de juiste signalen en die reikt uit naar mijn twin, wat doe je als persoon daar dan mee hè, laat mijn hart nu toch weer al die boosheid kwijt zijn gelukkig..voel alleen maar liefde met een L..heerlijk (Onbekend)