Onbekend
Ik vraag me af hoe het jullie lukt om de verleiding te weerstaan om contact op te nemen met je zielslief? Ik zal het even kort uitleggen. Het is nu ongeveer 4 maanden geleden dat ik hem gezien heb. In de periode ervoor hebben wij 1 jaar intensief contact gehad zonder lichamelijk te zijn. Ik heb hem afgestoten. Ik zit in een relatie en heb een kindje. Er is niets mis met deze relatie alleen is mijn vriend heel emotioneel net als ik. Deze jongen die mij in vuur en vlam heeft gezet is juist het tegenovergestelde en gaf veel tegengas. Ik wilde niet luisteren en ging daar dus tegenin en toen ging het mis. Het contact is er niet meer. Je zou zeggen dat dit beter is voor mij maar ik zou meer rust krijgen door af en toe contact te hebben met hem. Het lijkt wel of ik hem nodig heb. Ik ben al twee keer in zijn woonplaats geweest ook gewoon om daar te zijn en dat voelde heel rustig. Ondertussen vraag ik me af wat doe ik hier? Ik hoor hier niet te zijn ik moet naar huis. Op een kaartje is geen respons gekomen. Mijn gevoel zegt dat hij iemand anders heeft ontmoet. Het is zo erg om niets meer te horen. Het zou makkelijker zijn als hij tegen mij zou zeggen meid stop ermee ga lekker verder met je leven ik hoef jou en je kind niet… en ik hoef ook geen vriendschappelijk contact met je want dat levert toch niets op…. vraag 1. Moet ik hem een bericht sturen met de vraag of hij mij per mail wil laten weten hoe hij ermee om gaat. (het zou mij rust geven als hij zegt dat hij mij al lang is vergeten). vraag 2. Is er iemand die zijn of haar emailadres bekend wil maken zodat ik met degene kan mailen om advies te krijgen? vraag 3. Hoe blijf ik op het rechte pad? Als ik alleen verder zou gaan. Zou ik ten eerste de hele familie over mij heen krijgen. Ten tweede zou ik op een flat belanden met mijn kindje. Ik zou veel vrienden verliezen. Ik zou het erg moeilijk kunnen krijgen. Ik verlang zo naar hem. Hij kon mij echt op mijn nummer zetten. Hij gaf mij ECHTE aandacht. Mijn vriend kan dat niet. Ik verlang er ook naar om op mijn eigen benen te gaan staan. Dit heb ik nog nooit gedaan ben van de ene relatie in de andere gestapt om de reden: veiligheid. Hoe kan het dat ik nu pas van mezelf hou en mezelf begrijp en dat 1 persoon mijn hele wereld op zijn kop heeft gezet? Ik heb weinig echte vrienden. Ik heb wel ouders alleen mijn moeder is ook niet bepaald een voorbeeld voor me. Ze kijkt ook niet echt naar me om en ik heb meer zorg voor haar dan zij voor mij. Mijn vader heeft ook zijn eigen leven. Mijn werk is momenteel ook niet echt stabiel. Ik zou er ECHT alleen voor staan als ik alleen verder zou gaan. Ik heb gewoon geen stabiel leven. Ik heb raad nodig. Wie kan me helpen? Ik kan er met niemand over praten. Dat doe ik ook niet eigenlijk. Ik schaam me voor het feit dat iemand mij zo kwetsbaar en verliefd heeft gemaakt terwijl ik een relatie van 10 jaar zit. Graag wijze raad van wijze mensen! Dank je wel.
Antwoord 1
Hai, ik zit in een soortgelijke situatie en voel met je mee omdat ik veel dingen herken. Ik zou wel met je willen mailen, om elkaar een hart onder de riem te steken en elkaars verhaal te horen, maar advies.. ik ben ook best nog wel zoekende. Het is bij mij nu 1,5 jaar bezig. Maar wie weet, twee weten meer dan één, en wie weet komen we al mailend steeds een stapje verder.. En het is ook al fijn om af en toe je hart te kunnen luchten, niet waar? Zeker bij iemand die je niets hoeft uit te leggen over de heftige gevoelens die het losmaakt… Kijk maar, ik weet niet hoe dat gaat, ik heb iig mijn emailadres ingevuld.. (Onbekend)
Antwoord 2
Dat je naar zijn woonplaats gaat snap ik helemaal, even wat dichterbij hè. Als ik het zo hoor ben je niet echt gelukkig, kijk goed naar jezelf, zorg ervoor dat je zelf sterk wordt dat je lekker in je vel komt te zitten. Voor het eerst hou je van jezelf, en dat is al heel mooi, en er alleen voor staan, dat valt erg mee hoor, als je merkt dat je makkelijker voor jezelf wordt,dat je Echt bent, voelen mensen dat en zullen ze lief reageren, ben je niet alleen. Zoek je eigen bezigheden, mensen en geluk. Ben ik ook hard mee bezig. Toch word je van dit alles een sterk persoon…geloof me maar, ik worstel hier al 4 jaar mee en ben ook alleen, maar voel me niet alleen, ben weleens verdrietig dat ik zo weinig contact heb met twin omdat het niet ‘kan’ of ‘mag’ van… succes.(Onbekend)
Antwoord 3
Volg je hart! Niemand zegt dat we iets MOETEN zijn, we zijn wie wij WILLEN ZIJN. (Onbekend)
Antwoord 4
Mijn hart volgen dat gaat helaas niet zo makkelijk meer. Geloof me dan had ik wel bij hem aangebeld om te zien of er nog wat in zat. Het enige wat ik nog zou willen van hem is een gesprek of mailtje of iets. Hem gewoon zien (bv een onschuldig biertje drinken) maakt het voor mij al iets makkelijker. Het slaat nergens op want gesprekken kan ik ook met andere mensen voeren… Belachelijk gewoon… Het is gewoon een gevoel van missen…het lijkt wel een rouwproces.(Onbekend)
Antwoord 5
Ja en dat doet zeer tot in je tenen, missen blijft en wordt alleen maar weer erger, daar kun je echt niet iets mooiers van maken, hoe leuk ze het hier op de site ook brengen. het is naar elkaar toegroeien en dan..niks meer loslaten, echt niet! is niet mogelijk door de koorden die steeds strakker aangetrokken worden. krijg gewoon de neiging om om me heen te meppen, maar helaas..gevoelens zo heftig, ik wil ze niet meer sturen. Je kunt alles beredeneren maar is allemaal verstand/ego, ik wil gewoon iemand heel graag omhelzen, en dat is wat het is. Een rouwproces? om iemand die in levende lijve op deze aardkloot rondloopt, zijn we nou helemaal gek geworden! en rouwen.. ik heb het vaak genoeg moeten doen en dit is erger…liefs. (Onbekend)
Antwoord 6
Bedankt voor jullie reacties. Inderdaad is het missen soms heel sterk (buikpijn) en kan ik het soms ook erg onderdrukken maar het is er altijd. Ik probeer hem bij mij te denken, dan gaat het beter. Bedankt voor jullie tips al blijft het moeilijk geen contact meer… Met zijn mooie en minder mooie kanten blijft hij voor mij de mooiste persoon die ik heb gezien. (Onbekend)