Q0707. Ik zit zo vast en zie geen uitweg meer

Onbekend

Ik voel me zo slecht dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Zou de hele dag wel kunnen huilen. Mijn hele leven lijkt wel een toneelstuk waarin ik een rol speel die steeds verder van mij vandaan begint te staan. Ik zit zo compleet vast in allerlei structuren dat ik me net een spin in een web voel. Ik kan hier niet alle details neerzetten maar ik heb een tz uit intieme kring en dat maakt dat het vrijwel zeker dat wij nooit bij elkaar kunnen komen, tenzij iedereen die we kennen dan overleden is. Ik ben er 100% zeker van dat hij mijn tz is. Waarom in godsnaam moeten wij elkaar zo in dit leven tegenkomen? Wat is hiervan de bedoeling? Ik begin zelfs op te zien tegen vakanties omdat ik dan wekenlang niet bij hem in de buurt kan zijn, ik verdraag niemand om me heen, en ik denk continu aan hem. Ik lijd echt onder deze liefde, die me ook zoveel moois brengt. Ik heb het gevoel voortdurend een masker te dragen en nooit helemaal mezelf te mogen zijn. Wat ook zo is, want als ik dat wel was, dan was ik samen met hem en kon ik mijn dromen waar maken. Ik zie geen oplossing meer, ik zie het niet zitten om zo nog 40 jaar door te moeten, dat kan ik gewoon niet. Ik wil voluit leven, liefhebben en genieten. Maar dat kan niet, want de prijs is hoog, te hoog. Hebben jullie een advies voor mij?

Antwoord 1
Beste, ik herken je gevoel en probleem vlekkeloos, ik zit er momenteel ook in en er is inderdaad maar een iemand die je om je heen kan verdragen en dat is hem/haar.probeer diegeen in je hart te sluiten en neem hem overal mee naar toe. overigens is ie er al. dit helpt mij een heel klein beetje, en hoop dat dat voor jou ook kan werken.(Onbekend)

Antwoord 2
Als je zo vast zit dan moet je eens heel goed kijken waarom en of je zo verder wilt Ik hoor zoveel verdriet en dat herken ik, probeer stapsgewijs je eigen weg te gaan, laat anderen niet bepalen wat je moet doen maar laat je leiden door je gevoel. Dat is echt de enige richtingaanwijzer voor jou om uit deze misère te komen en wat nu lijkt als onoverkomelijk zal stapsgewijs te overwinnen zijn. en wat dan blijkt is dat het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk was. en bij elke vordering die je maakt om het toneelspel, want dat is het, te beëindigen wordt het steeds een beetje lichter. Als je blij wordt is dat een teken dat je op de goede weg bent…ik heb ook stappen gezet om mijn leven te veranderen en daar is moed voor nodig en een nieuwe kijk op vastliggende patronen, want weet je die patronen liggen niet vast alleen wij, of misschien nog wel meer…onze omgeving willen ze niet anders zien want dat is veilig.Je zegt de prijs is hoog, maar jouw verdriet is een veel te hoge prijs! (je mag/moet nl genieten van God/universum ) ik weet natuurlijk niet alle ins en outs..maar stap voor stap kom je er wel…echt! Ik wens je heel veel kracht.liefs (Onbekend)

Antwoord 3
Ik kan alleen met je meehuilen (Onbekend)

Antwoord 4
Ga verhuizen of bekijk het vanuit JULLIE perspectief. Tweelingzielen zijn een eenheid.(Wieweet)

Antwoord 5
Is je leven nu echt zo beroerd? Zit je in een relatie en misschien moet je dan alleen verder gaan? Of iets veranderen in je leven waardoor het wel dragelijk is? Blijf nadenken en probeer rustig te blijven. Probeer blij te zijn met de gesprekken die je kan hebben. Wees blij dat hij er nog is en geniet van de momenten samen en maak elkaar blij. Je hoeft niets lichamelijks te doen. Genieten of Verdrieten. Het is een keuze. Lees inspirerende teksten waar je wat aan hebt. (Onbekend)

Antwoord 6
Als je zo vast zit dan moet je eens heel goed kijken waarom en of je zo verder wilt Ik hoor zoveel verdriet en dat herken ik, probeer stapsgewijs je eigen weg te gaan, laat anderen niet bepalen wat je moet doen maar laat je leiden door je gevoel. Dat is echt de enige richtingaanwijzer voor jou om uit deze misère te komen en wat nu lijkt als onoverkomelijk zal stapsgewijs te overwinnen zijn. en wat dan blijkt is dat het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk was. en bij elke vordering die je maakt om het toneelspel, want dat is het, te beëindigen wordt het steeds een beetje lichter. Als je blij wordt is dat een teken dat je op de goede weg bent…ik heb ook stappen gezet om mijn leven te veranderen en daar is moed voor nodig en een nieuwe kijk op vastliggende patronen, want weet je die patronen liggen niet vast alleen wij, of misschien nog wel meer…onze omgeving willen ze niet anders zien want dat is veilig.Je zegt de prijs is hoog, maar jouw verdriet is een veel te hoge prijs! (je mag/moet nl genieten van God/universum ) ik weet natuurlijk niet alle ins en outs..maar stap voor stap kom je er wel…echt! Ik wens je heel veel kracht.liefs (Onbekend)

Antwoord 7
Welke prijs is hoger dan jezelf opgeven? Jezelf wegcijferen, een robot worden, niet zijn wie je bent en het mooiste wat je ooit is overkomen op te geven? Welke prijs kan hoger zijn dan dat? Als we niet leven, dan zijn we dood, zombies, planten. Alles is mogelijk in dit leven. Niets is ‘niet te doen’. Volg je hart, die weet precies wat jij nodig hebt. Je hebt deze persoon ontmoet omdat je er klaar voor bent! Omdat dit jouw lot is. Twijfel er niet aan of je het kunt. Als dit je overkomen is kun je het wel! Je weet al dat je door die appel heen kan bijten, die kracht zit in je omdat je deze liefde al in je leven hebt gekregen. Jij hebt het opgeroepen omdat je er klaar voor bent. Vertrouw me, niets is erger dan jezelf verliezen. Niemand heeft er ooit wat aan als je in zo iemand verandert. Alles is op te lossen. Het lijkt zo erg en eng, maar dat hoeft het niet te zijn. Vecht voor je liefde en voor wie je bent. Anders ga je altijd omkijken. Dit gevoel neemt nooit af. En dit is mooiste gaafste meest prachtige dat bestaat! En we zouden dit zo moeten koesteren. (Onbekend)

Antwoord 8
Leven zonder je hart ís ook een rol. Waarvoor zou je zo willen leven en wie heeft daar wat aan. Dat is de hoogste prijs ooit. Kies voor je hart en ziel. Alleen dán vind je vrede. (Onbekend)

Antwoord 9
Antw. 8, ik leef volgens mijn hart en ziel, die wijst me de weg …. antw. 7, zo te lezen weet jij precies hoe het moet …. hoe leef jij dan in de praktijk conform je hart en ziel? antw.4, verhuizen? hmmm het overwegen waard alhoewel ik me inmiddels ook een siamese tweeling begin te voelen dus vrees dat dat niet zoveel zal uithalen 🙂 (Onbekend)

Antwoord 10
Jij hebt verdriet omdat je niet bij je twin bent! terwijl je ook blij wordt van je twin, je emoties zeggen al genoeg, die geven aan dat het roer om moet, die komen nl.rechtstreeks uit je ziel. Vechten tegen jezelf/hart/ziel is uiteindelijk niet te doen. (Onbekend)

Antwoord 11
Uhm… ben je boos? ik neem aan dat je tegen jezelf aan het praten bent?? Mijn emoties hebben niets te maken met verdriet vanwege het niet samen kunnen zijn, ben ook niet super emotioneel momenteel en ik kan het goed aan allemaal, vind het alleen wel lastig waarom het allemaal zo moeilijk moet…. van het roer omgooien en iedereen verdriet en onrecht aandoen zou ik wel heel erg verdrietig worden, dat zou volledig tegenstrijdig zijn met mijn ziel. Ik KAN wachten omdat ik vertrouwen heb en nee DAT maakt me niet verdrietig, ik ben op mijn manier best gelukkig, neemt niet weg dat ik wel heel graag normaal (menselijk) contact zou willen maar ook dat kan ik loslaten.(Onbekend)

Antwoord 12
Wow, wat veel reacties al, enorm fijn, bedankt! Ik zal jullie dan even een belangrijk detail vertellen waardoor misschien helderder wordt waarom alles zo gecompliceerd is. Mijn TZ is mijn zwager. Juist dat maakt alles zo vreselijk moeilijk. Hij heeft te maken met een loyaliteitsconflict vanwege zijn broer (mijn partner dus), en de rest van de hele familie, en ik met mijn familie, die als een vulkaan over ons zullen uitbarsten als dit ooit uitkomt. Nou ja uitkomt, er IS niets, behalve dan de sterke gevoelens voor elkaar die we nog nooit hebben benoemd maar waarvan je gewoon beiden weet dat ze er zijn. Wat jullie zeggen klopt wel; dat dit niet voor niets op ons pad is gekomen, dat je op de goede weg zit als je je blij voelt. Ja, dat is waar. En ik voel me enorm goed als hij bij me is en ik BEN enorm dankbaar dat hij in mijn leven is en we elkaar zo af en toe zien. Zeker. Maar snappen jullie ook dat dit een lastige situatie is? Zelf weet ik het allemaal wel en vind ik ! het helemaal niet zo “fout” omdat ik weet dat dit een compleet andere soort liefde is dan de aardse liefde.Het bestaat voor mij gewoon naast elkaar, ik houd van beiden. Maar leg dat maar eens uit aan mensen in je omgeving. Niemand die het begrijpt en je wordt gevierendeelt waar je bij staat. Ik kijk dus wel uit. Ik hoop dat we ooit samen zullen komen, maar ik zie niet hoe dat ooit kan gebeuren behalve in het diepste geheim. En dan nog, willen we dat dan zo? En kunnen we dat? (I)

Antwoord 13
Beste vraagstelster, misschien gaan jullie wel een taboe doorbreken, daar wel eens aan gedacht? Dat dat de reden is voor jullie ontmoeting? Soms zijn er ook dergelijke patronen in 1 familie door de geschiedenis heen, dus meerdere zielsliefdes en -affaires in de familiegeschiedenis? (Wieweet)

Antwoord 14
Ben ik weer (I), de vraagstelster. Nu je het zegt over die familiepatronen, dat is interessant. Niet dat ik weet van meerdere zielsliefdes in de familie maar de moeder van mijn man is jaren geleden weduwe geworden op redelijk jonge leeftijd en is toen een relatie begonnen die ook nogal omstreden was, maar niet met een familielid. Dus toch wat anders dan wanneer mijn zwager en ik samen zouden komen. Ik heb op internet wel wat zitten zoeken naar soortgelijke verhalen over zwagers en schoonzussen, maar dan stuit je alleen maar op zwaar veroordelende kritiek en worden mensen genadeloos afgemaakt. Hier op deze site zitten gelukkig mensen die het zielsliefde concept wel begrijpen en normale reactie geven. Ik begrijp heus dat dit heel gevoelig ligt en dat het voor de meesten iets is dat je gewoon “niet doet”. Maar ik heb er ook niet om gevraagd, evenmin als hij. Het was er en is er, en dat is dat. Wat we ermee doen, dat maakt het verschil. En ik zal nooit zomaar onbezonnen iets met hem beginnen. Maar eerlijk is eerlijk; als ik zou voelen dat het moment daar is, en ik zeker weet dat we elkaar volkomen begrijpen op dit gebied, en hij zoekt toenadering, dan ga ik voor de bijl. Omdat ik het ergens ook heel erg graag wil. Maar zover is het nog lang niet. Het vreemde is in ons geval ook dat mensen om ons heen het lijken aan te voelen. Zijn moeder bekijkt ons met argusogen en houdt ons soms bewust uit elkaar. Mijn ouders zijn dol op mijn zwager en mijn kinderen ook. Mijn tz op zijn beurt neemt afstand van mij als er familie in de buurt is, daar ben ik pas achter gekomen en nu kwetst het me ook niet meer zo, nu ik de reden weet. Maar lastig blijft het, want je ziet elkaar bij elke familie aangelegenheid (en dat zijn er veel), en je weet veel van elkaars leven. Hij is trouwens vrijgezel en heeft geen kinderen. (I)

Antwoord 15
Als je dit echt wilt doorzetten en bij hem wilt zijn, zou je eerst echt de een moeten loslaten, een tijdje wachten en dan met de ander weer verder. Het is een lastige situatie, maar alles is mogelijk. Hou het wel geheim voor iedereen, want je wilt de familie toch niet zo schaden dat de broers geen contact meer hebben. Beter om eerst weg te gaan bij de ander, en dan na een tijde opnieuw te beginnen. (Onbekend)

Antwoord 16
Beste vraagstelster… Ik weet niet wanneer al deze berichten geschreven zijn maar ik kom op deze site terecht ook omdat ik aan het zoeken ben naar een antwoord eigenlijk. Ik zit in exact dezelfde situatie als jij en weet niet meer hoe ik ermee om moet gaan. Mijn zwager (ook de broer van mijn man) is ook mijn soulmate. En mijn man en hij zijn ook nog eens tweelingbroers. Als ik idd ook dichterbij kom als er familie bij is, stoot hij me af en doet net of ik er niet toe doe. Maar ondertussen zijn er wel de blikken over en weer. Ik ben heel benieuwd hoe dat bij jou nu is op dit moment en zou graag eventueel anders met jou in contact willen komen. Misschien is dat een optie? Ik hoop dat je wel even terug reageert. Alvast bedankt… Gr, een schoonzus…. (Onbekend)

Antwoord 17
Aan antwoord 16, Lieve “collega schoonzus”, ik lees nu pas jouw reactie en hoop dat je hier ook nog komt lezen. Wat fijn om iemand te “spreken” die hetzelfde meemaakt. Moeilijk he? Ik zit al jaren in deze situatie en ik moet zeggen dat ik vooral het laatste jaar enorm gegroeid in het proces. Ik kan nu zeggen dat ik hem 100% heb losgelaten en onvoorwaardelijk van hem houd. Ik gun hem met heel mijn hart om zijn leven te leiden zoals hij het wil/nodig is. En als we elkaar zien, voel ik de liefde tussen ons. Het zit in zijn ogen (en de mijne), in zijn aanrakingen, in alles. Ik weet nu in tegenstelling tot enkele jaren geleden, helemaal zeker dat deze man mijn tz is. En ook dat we gaan samenkomen in dit leven. Maar het duurt nog een tijd voordat het zover is. Het moeilijke blijft het feit dat hij familie is en dat mensen daardoor nog harder over ons heen zouden vallen dan wanneer hij zomaar een man was. Zelf voelt hij ook die tweestrijd; liefde voor zijn broer maar ook voor mij. En ik ook, precies hetzelfde. Hij heeft nu een vriendin en ook zij registreert het een en ander, onbewust. Ik laat het allemaal maar gaan. We doen immers niets verkeerd, er “is” niets zo op het eerste gezicht. Maar wee degenen die gevoeliger zijn en dingen kunnen oppikken; die weten het wel. Alles komt op zijn tijd, dat is zeker. (Onbekend)