Onbekend

Waarom, waarom… Gelukkig zijn met je leven, denken dat je alles wat je zou willen bereiken eindelijk bereikt hebt.. een schat van een kind die nu 9 maanden is en gewoon content met het leven dat ik had. Waarom kom ik iemand tegen, of beter gezegd, waarom is er een pad uitgezet naar die persoon die me nu vreselijk onzeker en verward maakt. Ik sta met haar op en ga met haar naar bed, ik word gek van de teksten die ik hoor op de radio. Ik wacht tot ik weer een afspraak met haar heb, dan is het okee. het vreselijke verlangen om gewoon bij haar te zijn, samen te praten en te kijken welke raakvlakken we nog meer hebben, t zijn er nu al zo veel. mijn leven kon een copie zijn van dat van haar…dezelfde dingen meegemaakt (althans een deel)en nog meer bizarre zaken die ik niet kan noemen maar me vreselijk aan t denken hebben gezet. Ik heb haar uit noodzaak ontmoet om mij flexibeler te maken en zonder sommige pijnen in het leven te staan. nu sta ik in het leven met deze pijn ,die van de ene kant heel prettig en strelend aanvoelt en van de andere kant mijn keel dichtknijpt. Ik mis haar elke dag en wil haar nooit kwijt maar kan dat aub zonder deze pijn?

Antwoord 1
Waarom vraag je jezelf af, waarom ligt mij hele gevoelsleven overhoop terwijl ik ogenschijnlijk toch zo happy ben met mijn leven. Ik heb immers alles om happy te zijn, een kindje, een vrouw. Ja, lieve vraagsteller. Dat is herkenbaar voor velen hier. De zielsliefde is in je leven gekomen in de vorm van deze vriendin/vrouw en die zal nooit meer weggaan. Aan jou nu hoe daarmee om te gaan. Ik zou een vriendschap met haar opbouwen en op die manier dichter bij elkaar komen. Dat is al heel erg mooi. Ik heb dat met mijn tz ook. We doen soms wel eens iets samen (veel te weinig, maar goed) en dat is erg fijn. Hij begint me de laatste tijd ook meer aan te raken op een vriendschappelijke manier die geen aanstoot geeft, maar die voor mij wel heel prettig voelt. Langzaam maar gestaag komt er meer en meer contact tussen ons. Ik laat het lot maar begaan, en geniet van elke seconde met hem. Schuldig heb ik me lang genoeg gevoeld. Heeft geen zin, zielsliefde IS er en laat zich niet wegstoppen. Ik zie wel wat het me brengt. Het is te mooi om te ontkennen en te begraven. (Onbekend)

Antwoord 2
Antwoord 1 er valt mij iets op : in je antwoord geef je enerzijds het geluk (vrouw + kind) van buitenaf weer en anderzijds het geluk (zielsliefde) van binnenuit,klopt dit? Dus het ene geluk wordt geprikkeld van buitenaf en het andere van binnenuit.Het ene heeft met een taak te maken en het andere met een gevoel? (Wieweet)

Antwoord 3
Ja herkenbaar. Ik dacht ook dat ik alles voor elkaar had, en dan ontmoet je je twin. De eerste periode voelde ik me ook vreselijk, maar na een tijdje gaat het langzaam aan steeds beter. Dan voel je je nog wel eens vreselijk, maar wel minder vaak en lang. Dan, na zo’n vervelende periode ga je merken dat je steeds een stap verder komt. Het overkomt je niet voor niets en mijn advies, laat het over je heen komen, accepteer dat het er is, ga niks forceren want dat heeft geen zin, en heb geen verwachtingen want je hebt er weinig invloed op hoe het zal gaan is mijn mening en ervaring. (Onbekend)

Antwoord 4
Hoi WieWeet, ik ben van antwoord 1. Inderdaad, zo voelt dat voor mij wel. Ik zelf voel mijn relatie met mijn partner als een stuk karma dat moet worden ingelost. Wij moesten bij elkaar komen en we moesten kinderen krijgen. Blijkbaar hebben wij wat met elkaar uit te werken. Zo voelt het aan alle kanten. En laat me duidelijk zijn; er is zeker sprake van liefde, ik werd verliefd op het eerste gezicht en hij ook, jaren geleden. En nog steeds houd ik van hem. Maar daarnaast heb ik dus een zielslief naar wie ik verder nooit heb uitgesproken dat hij dat van me is. Maar dat hij het is weet ik 100% zeker. Dat voel je, dat hoef ik jou niet te vertellen he? Nou, en deze tz band is volgens mij echt gericht op het gevoel, het meer ontastbare, spirituele. Ik heb met mijn tz een telepathische band die ik met niemand heb, ik weet dingen van hem die ik niet kan weten. Er is een verbinding die vanuit aards perspectief moeilijk te bevatten is. Dus ja, ik zie het wel als twee verschillende dingen. En wij als zielshelften staan voor de uitdaging om die twee maar te combineren en er op een goede manier mee te leven… (Onbekend)