Onbekend
Mijn twin moet eerst drinken voordat hij zijn gevoel kan toelaten. Tja, het is misschien een beetje raar, maar het is me de laatste tijd opgevallen dat mijn twin eerst (alcohol) moet drinken voordat hij “normaal” tegen me kan doen. Met normaal bedoel ik dat hij zonder al teveel ego met mij in contact kan zijn. Hij is dan zoals ik weet dat hij is, lief, kwetsbaar, en gevoelig. Ik vind het echter zo jammer dat hij dat nodig heeft om bij zijn gevoel te komen. Zou ik hem op een of andere manier kunnen helpen om dit anders te doen?
Antwoord 1
Zeer herkenbaar! Mijn twin heeft dat ook. Toen hij nog alcohol dronk hadden we regelmatig contact en hebben we ook hele mooie uren samen gehad, telepathisch communiceren en energiestromen over en weer.. Maar sinds een jaar is hij gestopt en hebben we eigenlijk geen contact meer. Als er al contact is (2 of 3 keer) dan is het koel, afstandelijk en zelfs soms boos. Zou willen dat hij af en toe weer een borrel dronk ;)! Tja Ego, muren, eilandjes.. verdediging word nou eenmaal zwakker als je wat alcohol drinkt.. Ik ga er maar gewoon van uit dat het dan nog niet zijn tijd is om bij zijn gevoel te komen, nog teveel oud zeer wat hij niet afgewerkt heeft. Helaas.. Het is een verduveld moeilijk proces dat zielsliefde gebeuren! (Onbekend)
Antwoord 2
Ik herken dat wel hoor, dat je eerst wat gedronken hebt en daarna wat gemakkelijker in je gevoel bent Ik voelde me ook altijd heel nerveus endan helpt een drankje wel om rustig te worden.Ik neem nu wel eens één of twee drankjes als ik ergens ben om gemakkelijk te praten en om het gezelliger te vinden zo zonder twin. Is dat dan verdriet /boosheid/aanpassen aan andere energie? Kunnen twins ook zo gevoelig zijn dat ze echt alles voelen van elkaar? (Onbekend)
Antwoord 3
Nee dat denk ik niet, het enige wat hiervoor nodig is, is dat hij zelfreflectie betracht.En jij kan er alleen maar geduld bij hebben,liefde en het niet na gaan doen, dus erbij gaan zitten en niet gaan meedrinken,gewoon rustig jezelf blijven. Eigenlijk moet je niks doen, alleen maar laten. Word alsjeblieft geen controlfreak. Mijn ervaring is: hoe spiritueler men wordt hoe minder behoefte aan verdoving en hoe meer zelfdiscipline men krijgt. (Wieweet)
Antwoord 4
Aan het universum vragen hem duidelijk te maken, dat het niet nodig is te drinken alvorens naar jou toe te gaan en veel liefde naar hem sturen. Vorig jaar voordat ik naar mijn zielslief ging heb ik twee biertjes gedronken, want ik had haar in 29 jaar niet gezien. Achteraf was het voor mij duidelijk dat echt niet nodig is om te drinken alvorens haar te zien, want mijn twin weer zien gaf mij zoveel rust dat die biertjes echt niet nodig waren en de eerst volgende keer dat ik weer naar haar toega drink ik geen druppel. (Onbekend)
Antwoord 5
Ja, als je je eerst moet verdoven om bij je gevoelens te kunnen, dan zit er nog teveel oud zeer denk ik. Blijf hem gewoon liefde sturen, het is een lang en moeizaam proces en hopelijk komt er ooit een moment dat hij ook zonder alcohol bij zijn diepste gevoelens kan komen. (Victoria)
Antwoord 6
Ik stelde de vraag; ik merk aan mezelf ook wel dat de zenuwen wat te bedaren zijn met een wijntje of twee. Dan voel ik mij ook relaxter. Maar ik heb het niet nodig om bij mijn gevoel te komen of muurtjes af te breken. Want die heb ik niet tegenover mijn tz. Hij vlucht in nog wel meer dingen behalve alcohol, maar dit is de opvallendste want als hij wat gedronken heeft, wordt hij opeens een stuk eerlijker in zijn houding en gevoel naar mij toe. Dan is hij echt zal ik maar zeggen. Het heft zijn ego voor eventjes op. Dat houdt ook in dat zonder alcohol dat ego vreselijk in de weg zit en hij me afstoot en soms ook gewoon negeert. Maar ik weet dat hij zo niet is. Het is angst. En ik zou toch zo graag zien dat hij dat loslaat. (Onbekend)
Antwoord 7
Gisteren was het weer eens zover; tz heeft wat alcohol achter de kiezen en wordt erg loslippig. Hij zegt dan soms ook kwetsende dingen die hij vergoeilijkt met een klap op mijn schouder. Nog net op de valreep (ik ging weg) zei hij waar mijn partner bij was, dat ik hem zo graag wilde zien. Ehhh, en bedankt. Ik had heel wat uit te leggen daarna. Ik begin me steeds meer te ergeren aan zijn gedrag. Aan het feit dat hij moet drinken en pas dan een beetje relaxed en zichzelf kan zijn. En tegelijkertijd voel ik compassie, liefde en wens ik hem toe dat hij dit op een dag niet meer nodig heeft. Ondertussen voel ik aan alles dat hij ook gevoelens heeft voor mij, ik weet dat 100% zeker. Maar hij is erg bezig daar onderuit te komen, ervoor weg te rennen en te doen alsof alles bij mij vandaan komt. Heel vermoeiend. Maar het enige dat ik kan doen is een tegenreactie geven in de vorm van liefde toesturen, liefde uitstralen naar hem. Want uiteindelijk zal alleen dat hem helpen om uit die eenzame strijd te komen. (Onbekend)