Onbekend
Mijn zielsgeliefde laat mij niet meer toe in haar leven.. Alles klopt, qua tekens en meest belangrijk, qua gevoel ook… Zij ontkent het! Is het mogelijk om (onbewust) het gevoel helemaal weg te stoppen, zodat je ook niet van het bestaan af weet?
Antwoord 1
Ja hoor, dat kan, helemaal wegstoppen is meestal uit zelfbescherming, iets waar mijn twin ook heel goed in is en dan het liefst ook nog ontkennen of helemaal door het lint gaan als je toenadering zoekt. En weet je, bij ons klopte ook alles, jarenlang, het gevoel, de energie, echt alles, ik was onuitputtelijk wat betreft mijn Liefde voor hem, wat er ook gebeurde, onvoorwaardelijke liefde. Maar ik heb nu tot mijn grote verdriet ontdekt dat HET GEVOEL voor hem ook helemaal weg kan gaan, dus zonder ontkennen of wegstoppen, die heerlijke Liefdesstroom gewoon helemaal weg ….ben naarstig op zoek om dat gevoel weer terug te krijgen maar het lukt niet meer. Als in het liedje “vlinders” van Nick en Simon “De Vlinders gestorven, de Liefde bedorven, het boek weer dicht”. Alles heeft een reden, niets gebeurt voor niets en misschien is dit wel mijn les om te weten dat je echt helemaal niemand kunt vertrouwen, alleen jezelf !!! Soms komen mensen in je leven …… kennelijk! was twin bedoeld voor heel even. “De zomerse Vlinder in winterse kou, kan niet overleven ….. dus duurt het maar even die tijd met jou”…. (Onbekend)
Antwoord 2
Probeer niet zo te focussen op wat het inhoudt, het tweelingzielschap. Probeer die etiquette uit je hoofd te zetten en concentreer je op wat jullie hebben. Als je zo focust op wat het betekent, focus je je op het idee en gaat het niet meer om die persoon zelf, denk ik. (Onbekend)
Antwoord 3
Als ik het eerste antwoord lees dan voel ik daar enorm veel frustratie, zit jouw angst je in de weg? Kijk naar binnen, waarom vertrouw je niemand meer, zo zit je in een cirkeltje van angst en dat trekt je naar beneden, boos op iedereen en vooral misschien wel op jezelf, onuitputtelijk liefhebben lukt als je daarbij jezelf maar niet vergeet, misschien ben je daarom wel zo boos. Ik wens je sterkte en vertrouwen.(Onbekend)
Antwoord 4
Aan antwoord 3 over antwoord 1, ook dit is een van de wegen die je kunt of moet belopen. en daar is niks mis mee, ik kan het gevoel van antwoord 1 namelijk heel goed begrijpen, maar wat jij schrijft ook! wat zo moeilijk is aan tz is dat er zoveel wisselende emoties zijn, dus een antwoord is maar een momentopname, en is het dat niet, dan hebben we nog geen enkel inzicht in iemands achtergrond door een paar woorden. Wat me hier opvalt is dat er vaak over het hele mooie gevoel gepraat word, maar ik ervaar ook haat en frustratie, de donkere kanten van mijn ziel worden absoluut bloot gelegd, en dan is een TZ helemaal niet zo zaligmakend. We hebben het over het spirituele maar er is ook nog een aardse realiteit! Het is zoals het is en het loopt zoals het lopen moet, ik weet alleen dat alles en iedereen perfect op zijn pad loopt zoals hij of zij hoort te zijn. En iedereen komt echt waar hij of zij moet zijn en hoort. En uiteindelijk gaat alles voorbij. Liefs. (Onbekend)
Antwoord 5
Antwoord 1, is dit niet echt je Ego aan het woord? Die heeft macht over je en moet je echt overwinnen. Kijk diep in je hart en ziel. Want wat je tz ook gedaan heeft waardoor je zo voelt, jij begrijpt hem wel. Deze liefde is onvoorwaardelijk. We houden van ze no matter what, omdat ze een deel van ons zijn en omdat we nooit boos op ze kunnen zijn. Probeer vrede en liefde te vinden in het idee dat deze persoon iets gedaan heeft uit een bepaald gevoel. en niemand kan dat beter begrijpen dan jij. Laat hem op een mooie manier los, vol met liefde en dit zal jullie helen en komt hij bij je terug. Ik heb dit zo vaak meegemaakt. Maar weet je wat elke keer gebeurd? De liefde komt in een heftigere vorm terug, elke keer weer. Dit is het groeiproces, afstoten en aantrekken. Hang geen voorwaardes aan deze liefde en zie het met andere ogen en grenzen dan de dagelijkse robot beperkingen. Deze regels gelden niet voor ons want deze liefde staat boven alles. (Onbekend)
Antwoord 6
Aan antw.4, ik ben van antw.3.. wat bedoel je met uiteindelijk gaat alles voorbij..? deze liefde gaat nl. nooit meer voorbij ondanks de donkere kanten van de aardse realiteit..het is een kwestie van er doorheen of er omheen. (Onbekend)
Antwoord 7
Aan antwoord 3 en antwoord 5, ik ben van antw.1. Nee, er zit geen angst bij mij, totaal niet …. misschien wel frustratie om een twin die kennelijk wel moed kan verzamelen om mij in het aardse te manipuleren en letterlijk uit te schelden maar niet in staat is om er normaal van mens tot mens over te praten of te communiceren. Het gaat alleen maar met gelieg, gedraai en geheimzinnigheid. Hij bepaalt voortdurend wat er gebeurt lijkt wel. Op een gegeven moment ga je je dan afsluiten, wat me een heel natuurlijke reactie lijkt, ik hoef me toch niet vrijwillig te laten martelen? Het doet me gewoon heel erg veel verdriet, ik wil het erg graag begrijpen want op deze manier snap ik ook echt niet welke les ik hieruit moet leren, mijn houden van hem gaat er toch niet van weg (zo langzamerhand tot mijn spijt…want dan zou ik eindelijk verder kunnen). En het zal wel “zijn ding” zijn, maar het voelt alsof hij me elke keer bespeelt, hij heeft me voortdurend in zijn greep, is het niet in het aardse dan wel in het energetische, ik word er echt moe en dood en doodziek van …. Soms denk ik, stel dat ik hier morgen niet meer zou zijn, zou hij dan ergens spijt van hebben dat hij zich zo heeft gedragen richting mij? stomme gedachte natuurlijk maar zo sta ik wel in het leven…. geen dingen doen waar je spijt van krijgt, misschien is vandaag wel je laatste dag. Ik begrijp echt niet hoe iemand (twin) zo “hard” kan zijn of misschien wel is geworden (want dan zou ik ook bikkelhard moeten zijn met alles wat ik heb meegemaakt). En dan hoor ik “jammer dat hij zo doet want zo is hij niet als hij je twin is” ….. nou dan denk ik, heeft hij geen eigen wil dan??? waarom DOET hij dan wel zo als hij NIET zo is??? En ja, ik kan LOSLATEN, dat kon ik en kan ik nog steeds, maar hij kan het kennelijk niet waardoor ik ook steeds weer mee het slijk in getrokken word lijkt het wel…. en dan vraag ik hem in gedachten “lieve schat, laten we 1 keer echt praten, 1 x echt duidelijk zijn ! naar elkaar, dan kunnen we beiden verder met ons pad en zien we wel waar we (samen) uit komen” …… alleen hij luistert nooit naar me helaas, snik … (Onbekend)
Antwoord 8
Antwoord 5; dit is mij uit het hart gegrepen, precies zo voel ik het ook en ga ik te werk. Onvoorwaardelijk is wat het is. Grootse liefde die veel groter en oneindiger is dan je ooit vermoedde. Het is iets dat haast niet met het aardse verenigbaar lijkt te zijn. (Onbekend)
Antwoord 9
Antw 4, wat fijn dat je me begrijpt, en een antwoord is idd een momentopname, maar als die momentopnames in het aardse altijd alleen maar je donkere kant belichten geeft dat wel een erg vertekend beeld van jezelf en daarmee doe je jezelf en die ander ernstig tekort. En nee, ik voel geen boosheid of haat, nooit gevoeld ook voor mijn twin, alleen liefde of verdriet of tijdelijk even niets ….. Dat verdriet is er enkel en alleen vanwege niet begrijpen wat er gebeurt, waarom twin zo doet …. (en dus niet omdat ik me afgewezen voel ofzo), als je twins bent zou je elkaar altijd moeten kunnen begrijpen en tot een tijdje terug was dat ook zo, al kwam het soms met enige vertraging. Wat er nu gebeurt al een tijd is voor mij onmogelijk te begrijpen (ook niet welke les ik hieruit moet leren), waarom het niet anders kan, waarom op deze botte manier, ik heb er echt heel veel verdriet van. En ja ik zal moeten accepteren dat het gaat zoals het gaat want ik heb weinig andere keuze,! maar daarom sluit ik me af denk ik, uit zelfbescherming…. zoiets … is dit nou de bedoeling van Liefde vraag ik me dan af, je moeten afsluiten van je twin ??? (Onbekend)
Antwoord 10
Ik heb nog eens nagedacht over hoe ik dat gevoel het beste zou kunnen omschrijven. Het is volgens mij niet mijn ego en ik hang ook geen voorwaarden aan deze liefde. Ook ben ik niet bang, voel me niet afgewezen enz. Het is het afsluiten voor iets wat je raakt en waar je verder niets mee kunt… Stel ik voel bij jou die twinliefde (hoe dat voelt hoef ik hier niet uit te leggen) en heel diep van binnen voel ik het pure en zuivere er van en ondanks dat het niet in mijn aardse denken past maak ik jou daar deelgenoot van, van mijn gevoelens, omdat ik weet dat ik het (alleen) met jou kan delen en aan jou kan toevertrouwen. Op dat moment deel ik mijn hart en ziel met jou. Wat twin gedaan heeft door zijn handelen (niet door zijn ontkennen!) voelt bij mij alsof hij mijn hart van mijn ziel heeft losgerukt en mijn hart langzaam in stukken snijdt en verdeelt onder anderen die er ook plezier aan beleven. Een soort verraad eigenlijk, vandaar mijn opmerking dat je alleen jezelf kunt vertrouwen, wat overigens geen angst oproept bij mij. Mijn ziel blijft wel overeind en mijn licht blijft wel schijnen, ik weet wie ik ben, maar mijn hart (daarmee bedoel ik niet mijn ego) heb ik ook nodig in het aardse want we zijn nou eenmaal niet alleen maar lichtwezens en dus sluit ik me af. Jemig, ingewikkeld verhaal als ik het zo teruglees maar zo voelt het ongeveer voor mij …. (Onbekend)
Antwoord 11
Aan antw.7, ik denk dat er door verwarring ook heel veel verdriet is ontstaan bij jou, als ik je verhaal zo lees, herken ik het en ik wil je zeggen dat alle eerdere verwarring echte verwarring was en niets te maken had met je twin, misschien dat dit toch nog wat meespeelt in jouw kijk op hoe het nu is. mijn verhaal ken je , en jouw reactie en jouw proces heb ik redelijk gevolgd en ik gun je de rust die je twin jou nu zou moeten geven!!..liefs van die andere twin-vrouw die je gesproken hebt! (Onbekend)
Antwoord 12
Ik sluit me aan bij antw. 4 en 9. Inderdaad, het dealen zowel op spiritueelvlak als aardsvlak valt niet mee. Heel logisch dat je momenten hebt dat je in je ego schiet. De wisselende stemmingen die er door je heen gaan zijn geen pretje. Het vaak niet weten wat je ermee aan moet. Het blijft je triggeren net zolang totdat jij je les hebt geleerd en met je hart hebt losgelaten. Je wordt gedwongen om bewuster te worden van je eigen gevoel. We moeten het niet mooier maken dan het is en de feiten voor ogen houden. Zeg nou zelf, het is voor menig schrijver hier, met name mezelf, een harde leerschool. En dit mag best geuit worden. Ik zeg op dit moment heel eerlijk, ik zou niet terug in een relatie willen met mijn twin nu ik de wetenschap heb dat ik ten alle tijden voor mezelf bewust moet blijven kiezen. Helaas past hij niet meer in mijn plaatje. Zelfs een compromis is bij ons uitgesloten, twin houdt zich vast aan zijn idiaalbeeld waar hij niet van afwijkt. Hij blijft terugschieten in zijn angsten, klein denken. Dat mag, het is zijn proces. In afgelopen jaren ben ik gegroeid, zodoende sta ik er nu anders in en hij is stil blijven staan. Ondanks dat mijn liefde er nog is, kies ik ervoor om bij mijn goede gevoel te blijven. Hij kan aan mij blijven trekken maar ik kan het nu beter aan en uiteraard goed loslaten. Ik ben nu klaar mijn eigen leven te leiden zonder mijn twin. Ik ben ook van mening dat een tweelingzielenband niet perse een relatie hoeft zijn, het kan net zo goed dat je twin een familielid is waar je nog e.e.a. mee moet uitwerken. Elke geschreven verhaal hier is een momentopname. Het teruglezen,! na enige tijd van mijn verhaal 607 en merk dat ik er nu anders tegen aan kijk dan toen. Het moment 607 is hierbij komen te vervallen. (Onbekend)