Onbekend
Wat houdt ons toch tegen om zo te twijfelen, te blijven vechten tegen dit gevoel? dit is bedoeld om toe te laten..daar ben ik van overtuigd maar dan moet je er wel misschien heel veel voor laten, voor opgeven, voor veranderen.. is dat het probleem? zitten we dan allemaal zo vast in ons leven. ik heb nog nooit verdriet gehad over deze liefde of door deze liefde maar wel door het gemis, door het ontkennen, door ego’s die niet willen dat dit bestaat.
Antwoord 1
Naar mijn mening is zielsliefde niet alleen maar bedoeld om klakkeloos je hart te volgen en achter die liefde aan te rennen. Ja, velen zitten, zoals jij het zegt, vast in een relatie, met kinderen soms. En dat geef je niet zomaar op. Misschien wil je je kinderen eerst volwassen laten worden en je verantwoordelijkheid dragen voor wat je ooit bent aangegaan. Misschien is er naast de zielsliefde ook nog wel liefde voor de partner met wie iemand getrouwd is. Dat kan naast elkaar bestaan, hoe gek het ook klinkt misschien. We leven in een aardse wereld met aardse wetten die er nu eenmaal voor zorgen dat je je binnen bepaalde kaders “moet” bewegen. Niets moet uiteraard, maar het vergt een stevig groeiproces om zover te komen dat je nergens meer wat van aantrekt, dat het je om het even is of je familie je nog wil zien of niet. Je bent en blijft een mens die is verbonden met bepaalde mensen om zich heen en deze mensen geen pijn wil doen. Soms is het voor zielsliefde nog te vroeg, en zal de tijd alles goed maken. Ik ben er heilig van overtuigd dat alles op de juiste tijd gebeurt. De zielsliefde dus ook.(Onbekend)
Antwoord 2
Uiteindelijk moet je die gevoelens wel toe laten. Maar als het de tijd nog niet is kan je nog niks mee hoe moeilijk ook. Je kan het dan wel willen versnellen omdat je ongeduldig bent en zo.. maar dan loopt het mischien niet goed af omdat het de tijd nog niet is. Ik ben ook ongeduldig,wil tz graag zien en zo.. maar weet ook dat het niet door ons zelf te bepalen is hoe het gaat. Je moet je overgeven aan je lot. Na een jaar of twee gaat er geen dag voorbij zonder dat tz in mijn hoofd zit, en sinds ruim een jaar weet ik waarom de persoon die tz is niet meer uit mijn hoofd wil, wat er aan de hand is. De momenten dat ik me naar voel worden gelukkig wel steeds iets minder en ik word wat rustiger. Ik in mijn leven meerdere nare periodes gekend die zijn uiteindelijk ook voorbij gegaan dus ik heb vertrouwen dat het nu ook goed komt. Alleen is en blijft het wel moeilijk om geduldig te zijn en je over te geven.(Onbekend)
Antwoord 3
Ja als ik al die verhalen hier lees dan denk ik ook wel eens; mens durf te leven! doe ik ook nog niet helemaal hoor, ben ik weer net te laat met begrijpen hoe alles gaat! stomstomstom..sorry lieve twin dat ik zo mijn gevoel uitschakel soms,verschillende signalen genegeerd, ik ging niet op mijn intuïtie want dan was het echt anders gelopen..maar twijfels heb ik niet..echt niet.(Onbekend)
Antwoord 4
Ja het opgeven is voor velen een probleem denk ik,niet de liefde zelf al is die overweldigend.Je moet a.h.w. je eigen nest afbreken voor deze liefde ten volle beleefd mag worden,onze ziel eist niet minder dan dat. En niemand breekt graag zijn huidige nest af.Misschien begonnen velen aan dit leven met een (te) hoog eisenpakket,en door de omgeving en opvoeding worden die eisen alleen maar hoger opgeschroefd.De liefde zelf is niet het probleem want wij zijn haast allen het produkt van diezelfde liefde.En dat verloochenen we niet.(Onbekend)
Antwoord 5
Ik besef me ineens dat mijn wachten op mijn twin (5 jaar in totaal gaat het worden denk ik) wel eens te maken kan hebben met het aantal jaren dat mijn zoon zijn vader niet gezien heeft in dit land,dat waren ook 5 jaren,lange jaren voor zijn vader.Ik hield het contact bewust op een afstand,van zijn 7- tot 12-jarige leeftijd.Dat was voor vader en zoon wel moeilijk.Nu mag ik zelf 5 jaar wachten,vergelding.Al zijn we weer on speaking terms met elkaar,vriendschappelijk ook.(Onbekend)
Antwoord 6
Wat ons tegen heeft gehouden? wat mij tegenhield weet ik wel,nl. angst en ik ben mezelf niet of nooit geweest..een les in zelfontdekking en nu vertrouwen houden in mijn gevoel en mijn keuzes..wel eens moeilijk want het is wel eens heel allenig als je weer echt jezelf bent geworden.(Onbekend)
Antwoord 7
Volgens mij moet je allebei ergens doorheen. In ons geval is het denk ik onderdeel van het proces: de ontmoeting. Open zijn, alles op tafel en de energie voelen die er tussen ons is. Gezegd is makkelijker dan gedaan. De situatie is bizar en overweldigend en de consequenties erna zijn groot. Niet te sturen, geen controle. Dat is eng, maar ze zeggen ook bevrijdend… (Onbekend)
Antwoord 8
Eng is het en ook weer niet, wij kennen elkaar al zo lang. Als je thuiskomt, als je praat en voelt en je weet dat je elkaars man/vrouw bent, dat je elkaar de mooiste/de liefste vind dan is het niet eng meer als je het niet kunt sturen..de kracht is een beetje eng, hou elkaar vast in je gezamenlijke reis..bevrijdend is het vast..ben vol vertrouwen. en wat als je ineens niets meer voelt haha, dat het een illusie is geweest… als ik dit schrijf, weet ik al dat dat niet zo is.. Sterkte met je twin en op je reis..liefs (Onbekend)
Antwoord 9
Wij zijn het zelf vaak die de stoorzender zijn. Want voor een optimale beleving van zielsliefde moet je het aller engste doen wat er is: terugkomen bij jezelf. En de meesten vinden dát nu juist doodeng. Mensen zijn vaak bang voor de confrontatie met zichzelf, want dat betekent namelijk dat je in het reine moet komen met je eigen schaduwkanten. Je moet als het ware vrede sluiten met je ‘kleine ik’, dat is het kind dat nog altijd in een ieder van ons zit. Hoe eng dit ook is.. het is wél zo dat je zielsliefde jou laat zien welk pad je dient te gaan. En hoe paradoxaal het ook mag lijken, dat pad moet je alleen gaan! Ondertussen blijf je heel trouw aan jezelf en zijn je keuzes gebaseerd op wat JIJ wilt, niet op wat je TZ zou willen. En het is nodig dat je ondertussen ook vertrouwen blijft hebben in een positieve afloop. Want alles heeft een reden en als het zo moet zijn, dan zal je TZ aan het einde van de rit op je wachten… Ik wens je sterkte! (Onbekend)