Onbekend
Op dit moment ben ik een brief aan het schrijven aan mijn zielsliefde. Zonder de bedoeling hem daadwerkelijk te versturen. Hij is bijna af. Ik voel alleen een enorme drang om hem op den duur aan mijn ouders te laten lezen, omdat ik het ineens heel belangrijk vind dat ze dit (en mij) begrijpen. Alleen twijfel ik teveel, omdat ik er niet zeker van ben dát ze het zullen begrijpen. Kortom: is het verstandig dit soort zaken te delen? En zo ja, kan dat dan alleen met mensen die het zelf ook meegemaakt hebben, of doe ik er goed aan het ook aan mijn ouders te vertellen? Ooit las ik namelijk dat het onbegrip van anderen als ‘ruis op de nu nog zuivere lijn’ werkt. Kan iemand mij hierin adviseren?
Antwoord 1
Jij kent zelf je ouders het beste,dan kun je ze ook het beste inschatten.Ik heb het mijn oude ouders in een lange brief zo duidelijk mogelijk uitgelegd.Ze snappen er nul komma niks van.Ze willen er nooit meer over praten. Maakt mij niks uit.Hebben ze iets om over na te denken.Ouders hebben het recht om te weten dat hun kind een tweelingziel heeft.Wie zijn wij om ze die informatie te onthouden,als dat in het leven van hun kind zo’n cruciale rol speelt? We hebben er ook geen ruzie over. Ze nemen mij zoals ik ben. Maar ze zeggen: we zijn oude mensen (resp. 82 en 84) wij begrijpen dat soort dingen niet.(Onbekend)
Antwoord 2
Zo als ik je vraag lees komt het over dat je je die brief aan het schrijven ben omdat je jouw ZL niet kan vergeten en je gevoelens er nog steeds zijn. Ook omdat je het aan je ouders wil laten lezen lijkt het erop dat je ouders je niet of nooit begrepen hebben. Je moet altijd met je ouders kunnen praten in welke situatie dan ook. Jij weet zelf het beste hoe je ouders gaan reageren hierop. Je moet gewoon je gevoel volgen ,als jij wil dat ze het lezen en dat jouw opluchting geeft gewoon doen. En waarom zou je die brief niet sturen aan je ZL ? Ik heb zelf ook een brief geschreven en opgestuurd naar mijn TZ. Volg je eigen gevoel is mijn antwoord ook al denk je dat je ouders je niet zullen begrijpen.(Onbekend)
Antwoord 3
Ik zou je toch adviseren om dit niet zomaar met iedereen te gaan bespreken. Tenzij je ouders hebt die zeer open tegenover dit soort zaken staan, zou ik mijn mond houden. De meeste mensen die het niet zelf hebben meegemaakt snappen het niet en doen het af als ordinair vreemdgaan. Je wordt als een ketter neergezet en voor zweefkees uitgemaakt. Zelf mijn eigen twin weet nog niets van zielsliefde,dat komt te zijnder tijd vanzelf op zijn pad. Waarom heb je de bevestiging van anderen nodig? Luister gewoon goed naar je eigen gevoel want dat heeft het bij het rechte eind. (Onbekend)
Antwoord 4
Of je dat doet door je houding, de dingen die je zegt of een brief, maakt niet uit, je kan het delen met mensen die jou lief hebben en die van je blijven houden wat je ook doet ,die je niet veroordelen EN die niet bang zijn dat jij wegen bewandelt die onbekend terrein voor hen zijn. er is vaak angst omdat men het niet begrijpt en men bang is dat je verkeerde keuzes maakt, mijn ouders vonden het doodeng omdat ik alternatiever werd, bang voor Jomanda/silvia millecam of zo..maar als je sterk in je zelf staat En Laat zien dat het je ernst is dan is er wel begrip en voor jou ook liefde..ruis is er als jij dat toestaat,dus sta in je eigen kracht, wees zeker van je zaak.ruis is een teken dat jezelf ergens nog niet helemaal uit bent, dan kan ruis binnen komen, ik heb dat ook hoor, heel lastig ,maar het zijn stukjes waar ik nog in ben te beïnvloeden. waarin ik dus nog niet compleet mezelf durf te zijn. dus de ruis zit in jezelf..hoop dat je hier wat aan hebt..en als ik weet ! dat het mensen zijn die het bijvoorbaat al veroordelen vertel ik lekker niets ,dan is het gewoon mijn ding en probeer ik het niet eens uit te leggen, het is mijn leven, mijn Liefde..lieve gr(Onbekend)
Antwoord 5
Ik zou eerst aanvoelen of je ouders in het paranormale geloven. Het tweelingziel gebeuren heeft veel impact op mensen. Sommige mensen hebben er geen besef van als je het tweelingziel gebeuren niet hebt mee gemaakt. Mij is ook vaak gezegd dat ik die man moet vergeten omdat hij mij heeft gebruikt. Zelf moeten we dan slimmer zijn om in ons eigen gevoel te geloven. Als je dichter tot je ouders wilt komen, dan zou ik een ander onderwerp uitkiezen. Zoek een vriend of vriendin waar je steun aan hebt. Zij begrijpen dit vaak beter dan ouders. Gr.(Alicia)
Reactie Lieve allemaal. Ik ben de vraagstelster. Dan jullie wel voor jullie antwoorden. Daar heb ik veel aan. Zondagavond was ik bij mijn ouders en alsof het antwoord uit de lucht kwam vallen, kwam het gesprek vanzelf hierop. Wat mijn ouders zeiden? “Hier kun je álles zeggen, jij bent jij en zo is het goed.” Sterker nog: er was heel veel begrip en respect! Vooral in de ogen van mijn vader zag ik heel veel herkenning, want mijn ouders zijn zélf het levende voorbeeld van zielsliefde. Als pubers hadden ze verkering. Dat ging voorbij en vier jaar lang hebben ze niets van elkaar gehoord of gezien. Mijn vader heeft altijd in hun liefde geloofd en zodoende zijn ze elkaar op miraculeuze wijze weer tegengekomen. Nog geen twee jaar later zijn ze getrouwd en kregen ze twee prachtige kinderen 😉 Ach, ik had dus kunnen weten dat ze het zouden begrijpen. Maar ik maak mezelf soms zo gek. Dat de ruis dus in mezelf zit, geloof ik meteen! Ik wens iedereen hier alle geluk toe in de liefde.(Onbekend)
Antwoord 6
Als je een goede band met je ouders hebt en goed met ze kan praten waarom zou je het dan niet kunnen vertellen. Of ze het zullen begrijpen of niet, ze weten dan wel wat er met je gebeurt en waarom je verandert. En als je er met iemand over kan praten lijkt het me een goede manier om je hard te luchten. En dan kan je je tz mischien wat meer loslaten wat hem of haar weer helpt om dichterbij je te komen.(Onbekend)
Antwoord 7
haha zweefkees, ze vragen mij ook wel eens of ik ook met geitenwollen sokken ga lopen en bloemetjes op me fiets ga doen..ben ook al eens bestempeld als heidens..ja wat is handig, soms gewoon je mond houden. als je in de middeleeuwen had geleefd was je een heks, nu mag je een beetje raar zijn gelukkig en gelukkig komen er steeds meer ‘rare’ mensen bij, kom ze geregeld tegen en ik moet zeggen het bevalt prima. grtjs(Onbekend)
Antwoord 8
Mijn moeder vond het prachtig. Mooi en heel bijzonder waren haar woorden. Ik heb namelijk ook een brief geschreven. Maar ik ben niet gebonden, en wij hadden al een korte relatie kort geleden. En alhoewel mijn ouders hem niet kennen weten ze wel wat hij voor me betekent. (Onbekend)
Antwoord 9
Geweldig voor je lieve vraagstelster, leuk dat er toch mensen zijn die onvoorwaardelijk van je houden èn het begrijpen..daar kun je weer mee verder of niet dan?(Onbekend)
Antwoord 10
Je hebt je gevoel gevolgd! Kijk aan, lot heeft er voor gezorgd dat je met je ouders dingen kan bespreken.(Onbekend)
Antwoord 11
Ja als je je gevoel volgt volgt het universum jou, iedere stap die je zet die bedoeld is, dus je gevoel volgen dan helpt het universum/god/liefde je ik krijg altijd beloning naar inzet lijkt het wel..dank je wel liefde van boven, ik word geholpen..gedragen.(Onbekend)
Antwoord 12
Er zijn meer mensen die echt wel diep in hun hart weten wat het is, uiteindelijk is iedereen eigenlijk al zijn levens op zoek naar deze liefde..zelfs mijn zoons, hooggevoelig, zien aan mij dat het het is ,ze geloven me, ook toen ik hem even zag ,waren ze zo blij voor mij, de jongste van 8 stond gewoon te juichen.(Onbekend)
Antwoord 13
Antwoord 12 : Dat vind ik wel knap van jouw kinderen, dat moet geweldig voor je zijn ! Ik hoor vaak verhalen dat kinderen,zeker als ze zo jong zijn en later,in de pubertijd, ook nog wel, dat ze na een scheiding introvert en stiller worden dan voorheen.Of gaan bedplassen,o.i.d.Maar jouw kinderen zijn misschien oude zielen,die zien het grotere geheel die zien de dingen in een groter verband misschien.Mijn zoon was ook een hooggevoelig oud zieltje,zat evenals ik in zijn laatste leven en had vrij snel door hoe de vork in de steel zat al moest hij wel heel erg wennen aan de nieuwe status quo (mijn samensmelting met mijn twin).Het lijkt wel of sommige kinderen hun ouders begeleiden moeten hier in het aardse,als die ouder zijn/haar tweelingziel ontmoet.Hebben jouw kinderen ook die opdracht misschien…?(Onbekend)
Antwoord 14
Aan antw.13. ja dat is ook geweldig, dan ben ik blij dat het geen obstakel is omdat ze aanvoelen dat ik er blij van word, omdat ze zien hoe sterk ik ben geworden en misschien wel gewoon omdat ze het fijn voor me vinden..in veel uitspraken hebben ze me al geholpen, ze zijn vast ‘oude zielen’ dat geloof ik ook.(Onbekend)
Reactie Ik heb hier al eerder gereageerd. Dat mijn moeder de brief prachtig vond en bijzonder. Uiteindelijk heb ik de brief toch aan degene over wie het gaat opgestuurd. De reactie was mooi en warm. Alles aan deze uitwisseling is zacht en liefdevol. Zoals het zou moeten zijn. Ook al zijn wij niet (meer) bij elkaar omdat angst, verdriet en onzekerheid de boel saboteren. (Onbekend)
Antwoord 15
En eigenlijk kun je het alleen maar echt delen met je twin.. Dat is de bedoeling volgens mij.. Liefs. (Onbekend)