L.
Ik rijd vandaag naar huis vanaf mijn vakantie adres en zie om de haverklap onze beide initialen op nummerborden. Of de letters ZL, zielsliefde. Tevens om de zoveel uur dubbele cijfers op de digitale klok. 12:12 14:14 18:18 etc. Op de heenweg was het niet anders. Op het vakantieadres zelf zag en voelde ik zo goed als niets. Behalve plaatsnamen die mensen noemden en die gerelateerd zijn aan mijn twin. Wat ik mij nu al die maanden dat ik deze tekens zie al afvraag: waar komen deze tekens vandaan. Van het Universum die mij probeert moed in te praten? Of toch van mijn twin? Ik kan me gewoon niet voorstellen dat hij die beide dagen bewust met mij in zn hoofd heeft gezeten. Ik zou het natuurlijk heel graag willen maar betwijfel het gewoon ten zeerste. Zijn er mensen die voor zichzelf zeker weten wat deze tekens betekenen? Ik hoor graag van jullie.
Antwoord 1
hoi L, Leuk dat jij dat ook hebt, ik heb op het moment dat ook, gisteren en eergisteren zelfs extreem vaak die dubbele nummers, krijg er een glimlach van. Deze tekens geven mij aan dat het goed komt. Sommige andere tekens hebben mij ook richting gegeven, als je met een vraag zit ,stel die dan, geheid krijg je van het universum antwoord, zo werkt het.(Onbekend)
Antwoord 2
Wat u beschrijft ervaar ik ook dagelijks en vraag mij echt af wat voor betekenis dit heeft. Ik zie op de klok altijd dubbele tijden en bijv enkele dagen geleden stond mijn geboortedag en maand wat ook dubbele cijfers zijn op de deksel van een pakje boter. Ik heb niks te zoeken op het dekseltje maar mijn blik ging er automatisch naartoe. Ik stond echt verbaasd te kijken. Dit gebeurt dagelijks. Net als u ben ik heel erg benieuwd naar de betekenis van deze gebeurtenissen. Wel moet ik erbij zeggen dat elke keer als ik weer deze tjden bijv zie ik me wel goed voel maar nu dit zo vaak gebeurt je het op een gegeven moment beetje zat wordt.(Onbekend)
Antwoord 3
Van het universum zijn deze tekens volgens mij. Het is een beetje als hogere wiskunde.Het feit dat jij die tekens ziet en niet je buurman,betekent dat jij -omdat jij met die tekens specifiek iets te maken hebt- die tekens ziet en niet de buurman want diens tweelingziel is het niet.Zou die zijn tweelingziel ontmoeten,dan krijgt hij zijn specifieke tekens op zijn bord.We zijn een medium/zender die intunen op hetgene wat ons benadrukt.Ik zet zelf tekens uit via internet,boodschappen enzo,maar dat werkt toch heel anders,er zit dan namelijk een persoonlijke intentie achter,en dus ook een beetje ego en dus ongeduld.Wel eens gehoord van morfogenetische velden?Google er maar eens op (Rupert Sheldrake/Ian Lungold).(Onbekend)
Antwoord 4
Hoi L, ben ik weer (A.) Ik heb hier al vaker iets over mijn eigen ervaringen met signalen geschreven omdat ik er ook heel vaak mee overdonderd word. Elke dag mag ik wel zeggen. Ik zal mijn visie erop geven; Ik denk niet dat die tekens van je twin zelf komen als wel van het universum dat alles aanstuurt. Jij moest op die bepaalde momenten die signalen zien en ze hebben je wat te zeggen. Probeer ze maar eens te interpreteren. Soms lukt dat niet meteen maar weet je ineens na enkele weken wat het betekende! Sinds ik eenmaal weet hoe ik ernaar moet kijken en dat ik mijn zintuigen ten alle tijden open moet hebben staan, ben ik heel goed in staat de tekens te begrijpen. Vaak staan ze voor een reminder aan mijn twin, bijvoorbeeld als ik net sjans had met een leuke man, haha. Een heel sterk voorbeeld is dat ik op vakantie was en wist dat twin ook voor een paar dagen naar het buitenland zou gaan. Zit ik in de auto me af te vragen of hij al weg zou zijn…komt er een immense vrachtwagen voor me rijden uit het betreffende land, de betreffende stad (!!) en op het kenteken stonden zijn geboortjaar en dag. Nou, als dat geen teken meer is. Ik was zo blij. Elke dag krijg ik wel een reminder aan hem, en laatst via een heel mooi liedje op de radio voordat ik ging slapen. Ik zocht de volgende dag de tekst op en toen kon ik het helemaal plaatsen. Zulke dingen zorgen dat je door kunt en weer nieuwe energie krijgt. Liefs.(A.)
Antwoord 5
@ antwoord 2: ik moest even lachen toen ik las: Ik heb niks te zoeken op het dekseltje maar mijn blik ging er automatisch naartoe. Grappig 🙂 . Ik denk dat het Universum je toch echt wat wil vertellen met deze getallenreeksen. Misschien is het boek: ‘getallen van de engelen’ iets voor je? Daarin kun je opzoeken welke getallen wat betekenen. Wellicht dat je dan meer kunt doen met wat je allemaal ziet. Want DAT je er NU iets mee moet doen, lijkt me duidelijk. Niet geirriteerd raken, dat is niet de opzet van het Universum. Het Universum/God/Engelen = liefde en willen alleen het beste voor je. Ze willen graag dat je luistert. Stel je open, ga op onderzoek uit en wees je ervan bewust dat er contact met je gezocht wordt. Er wordt iets van je verlangt. Ik hoor graag je bevindingen. Succes, L. (je mag me gewoon tutoyeren hoor.. hihi)(Onbekend)
Antwoord 5 @ antwoord 4: Hoi A.: De week voor de kerstvakantie heb ik 2 maal zo’n bijzonder teken van twin gehad. Ik reed op dinsdag van mijn werk naar huis: Vrachtwagen voor mij afkomstig uit zijn woonplaats!! (nog nooit eerder hier in de buurt gezien) Oke, dacht ik…. ja ik weet dat hij mijn twin is, bedankt maar ik wist het al. Donderdags rijd ik naar mijn werk: op de rotonde, voor mijn neus, levensgroot zijn achternaam op een vrachtwagen. Ik had echt zoiets van: Jahaaa… ik weet het nou wel, wij zijn twins. Wat MOET ik hiermee? Pas weken later, na het teruglezen van mijn eigen verhaal legde ik de link met mijn gevoel in die periode. De week na deze tekens heb ik gemerkt dat twin het HEEL moeilijk had. De tekens die ik kreeg hebben mij verteld dat hij letterlijk met mij bezig is geweest, aan mij gedacht heeft, ‘dichterbij’ kwam. De week erna heb ik heel veel verzet en boosheid gevoeld, een gevecht tegen zijn gevoelens. Ik had het zelf ook zwaar, was enorm onrustig en voel! de dat hij verder van mij verwijderd was. Dus inderdaad, na verloop van tijd weet je steeds beter de tekens te interpreteren. Voor wat betreft de tekens van afgelopen zaterdag; ik voelde mij die dag heel verdrietig en heb mij afgevraagd of ik ook zijn stemming voelde. Of hij ook zo baalde dat de vakantie over was. Dan ineens zie ik veel initialen van ons. Soms denk ik dat het Universum me wil vertellen dat ik JUIST denk. Maar ja, echt zeker weten doe je het nooit, toch? Het blijft altijd wat zoeken. Toch gewoon maar voelen wat de eerste ingeving is en daar aan vast blijven houden. Hoe is het met jou en je twin, met de rust die je wilde? X(L.)
Antwoord 6
Antwoord 3: dit moet zijn Morfische velden,een universele database voor zowel organische (levende) en abstracte (geestelijke) vormen,bedoeld ter begeleiding van iemands ontwikkeling.Bij voortdurend herhaalde gedachten aan iemand ga je daarmee resoneren en creeer je een zog. morfisch veld,en resoneer je daarmee.Kijk, iedereen kan die letter- en cijfer-combinaties op nummerborden zien,maar degene in dat specifieke morfische veld wat bij hem/haar hoort,die interpreteert ze.Bij tweelingzielen is het m.i. helemaal sterk want die resoneren voortdurend met elkaar. (Onbekend)
Antwoord 7
Razend interessante vraag. Ik heb al jaren dat ik dubbele cijfers zie op mijn klokjes: 11 of veelvouden van 11. Het is beginnen in 2006, nadat ik mijn twinsoul heb ontmoet. De omgang met hem verliep moeizaam, vanaf het begin. Hij woont nu in het buitenland en ik heb hem al drie jaar niet gezien. Ik heb de 11-tekens steeds gevoeld als een steuntje vanuit het universum. Het voelt alsof de mij omringende engelen me laten weten dat ze van me houden. Het lijkt of ze me willen zeggen dat ik op de goede weg ben. Ik word er ook altijd blij van. En inderdaad: blijf je open stellen voor het universum. Ook heb ik gemerkt als ik vragen heb, ik hoef ze maar te stellen voordat ik ga slapen en ik word wakker in de vroege ochtend (inderdaad op een tijdstip met dubbele cijfers, bijv. 4.44 of 5.55 uur) en ik hoor het antwoord!(Onbekend)
Antwoord 8
Tekens genoeg, maar ook heel duidelijke tekens dat ik de tijd zn werk moet laten doen, hoe moeilijk ook voor mij en voor twin, ik weet mijn pad en blijf heel dicht bij mezelf, liefs.(Onbekend)
Antwoord 9
Antwoord 5,aan L; Tja, wat is zeker weten he? Ik schrijf ook maar wat ik zelf denk en hoe het aanvoelt voor mij. Mijn eigen innerlijke waarheid zeg maar. Je vroeg hoe het met mij en mijn rust was? Nou prima. Ik heb nog altijd rust, heb TZ al zeker 6 weken niet gezien. Wel aan hem gedacht. Hij wilde laatst een keer langs komen maar ik was niet thuis. Ik baalde er op dat moment wel van maar ik bedacht me dat ik zelf om een rustperiode had gevraagd en die krijg ik dus wat klaag ik dan? Dit is volgens mij voor het eerst dat we elkaar zo lang niet zien en ik voel me er nog steeds niet klaar voor om hem weer te zien. Ik heb het gevoel dat ik eerst sterker in mijn schoenen moet gaan staan en wil alles nog even zo houden. Hoe lang dit nog gaat lukken weet ik niet. Ik realiseer me ook dat de wens om elkaar niet te zien voortkomt uit mijn angst om gekwetst te worden. Het is namelijk zo dat hij soms een vrij scherpe tong kan hebben en dingen zegt die nogal binnenkomen, ook al weet ik dat dat alleen zijn! ego is die dat doet. Ook het weglopen en de diepe blikken zijn soms zo moeilijk voor mij om mee om te gaan. Ik heb geen idee waar hij op het moment mee bezig is en hoe zijn leven ervoor staat. Ja, tekens zie ik genoeg. Maar ik verzamel nog steeds moed om hem te zien en normaal te kunnen doen. Ik hoop ook dat deze rustperiode misschien ook een ontwikkeling voor hem heeft gebracht. Antwoord 6; Morfische velden, interessant, daar ga ik eens meer over lezen.(Onbekend)
Antwoord 10
Hoi A, antwoord 9: ik vraag mij de laatste tijd steeds vaker af wat zwaarder is; je twin met regelmaat zien en die confrontaties te hebben of je twin uberhaupt niet te zien. Ik weet het niet. Niet zien geeft rust, maar ook pijn omdat je gewoon niet bij elkaar bent. Wel zien is angstig omdat je inderdaad voortdurend het risico loopt gekwetst te worden. Toch zal die angst op den duur verwerkt moeten worden. Zonder ontmoetingen met twin? Leer je niet beter en sterker te worden door toch die confrontaties wel te hebben? Door er steeds beter mee om te leren gaan? Hoe leer je van die angst af te komen als je de confrontaties niet hebt en je dus niet kunt leren ermee om te gaan? Je weet dat ik mijn twin al een half jaar niet heb gezien, het gemis wordt beslist niet minder. Op vakantie zag ik iemand die me heel erg aan hem deed denken. Deze jongen vertoonde bepaald gedrag wat mij op dat moment deed beseffen dat ik nog lang niet klaar ben voor een ontmoeting met mijn twin zo! als hij op dit moment nog over mij denkt, afwijzend. Kan ik leren mij over deze angst heen te zetten zonder hem ooit te zien? Of moet ik oefenen met andere confrontaties in bijv. familieverband (waar ik al mijn hele leven een bloedhekel aan heb)? Ben benieuwd wat jij hiervan vindt aangezien jij nu beide situaties kent. liefs van mij.(L.)
Antwoord 11
Aan L: afgaande op dit leven (zonder twin) en vorige leven (met twin) denk ik nu, dat mèt twin zwaarder is.Maar vergeet niet dat wij toen in een prillere ontwikkeling waren dan nu. Nog even over die tekens en symboliek: velen op dit (tweelingziel-)vlak merken ze op in recentere periode.Maar bij een belangrijke ontmoeting met twin in een leven,zijn die tekens er al veel eerder geweest al vanaf je geboorte misschien.Bij mij is dat in ieder geval zo.(Onbekend)
Antwoord 12
Hoi lieve L, Ik zal proberen een antwoord te geven op je vragen. ik zei dat ik in een rustperiode zit en mijn twin al 6 weken niet gezien heb. Daarvoor hebben we elkaar heel regelmatig gezien en ook hierna zal dat weer zo zijn omdat wij in een dusdanige situatie zitten (ik wil hier niet te ver op ingaan wegens mogelijke herkenbaarheid) waarbij we elkaar op gezette tijden moeten zien. Dat wordt door omstandigheden van buitenaf bepaald. De lange periode van elkaar niet zien zoals nu, is uitzonderlijk en voor mijn gevoel ook door het universum bepaald. Ik heb namelijk zelf gevraagd om een lange rustperiode en ja, wat je vraagt krijg je heel vaak. Ik had het nodig om tot mijzelf te komen, en te groeien. Maar over enkele dagen zal ik hem waarschijnlijk voor het eerst weer zien. Het is bijna zeker tenzij hij zich bedenkt. Ik probeer totaal niets te verwachten of alvast in te vullen. Zelfs probeer ik niet te verwachten dat hij uberhaupt komt opdagen. Ik zie het wel. Komt ie niet is het ook goed (maar ja, toch is er dat kleine sprankje hoop…) Ik moet op DAT moment gewoon maar kijken en spontaan met de situatie omgaan. Daar heb ik al veel in mogen oefenen en dat zal me lukken. Ik wil van elke seconde genieten, alles in me opnemen zoals ik altijd doe als twin in de buurt is, en alles over me heen laten komen. Ik ben het met je eens dat als je elkaar nooit ziet, je dit heel lastig kunt oefenen. Daarvoor is een fysieke ontmoeting mijns inziens wel nodig. Je wil de ander zien, zijn reacties op jou, de kleine details zoals een blik, een geur, gebaren. Natuurlijk kun je ook op puur astraal niveau contact hebben (heb ik met twin ook) maar dat is toch anders. Dan zie je elkaar niet in aardse gedaant maar voel je als het ware van ziel tot ziel. In het fysieke komt er als het ware het ego bij, de licham! elijke verschijning en die twee (ego en ziel) heoven totaal niet met elkaar in overeenstemming te zijn. En juist dat is wat ik moest leren de afgelopen tijd, dat voel ik vanuit mijn hart. Mijn twin is twee delen en ik probeer er bij hem aan te werken om die twee delen met elkaar in balans te brengen, dus dat zijn ego voelt wat zijn ziel voelt. Anders gezegd; dat hij eindelijk gaat inzien wat wij van elkaar zijn.Hoe doe ik dit; ik zend hem liefde vanuit mijn hart wanneer ik maar kan. Heel bewust en rustig. Ik visualiseer hem in een licht van pure liefde. En ik spreek de wens uit dat hij mag ontwaken. Ik weet dat dat zal uitkomen, maar niet wanneer. Ik vermoed dat als hij me over enkele dagen gaat zien, er wel iets in hem getriggerd gaat worden. Iets zal hem doen denken aan voorbije tijden. Meer weet ik op dit moment niet. Wat ik je wel kan vertellen is dat in het licht van de zielsliefde tijd eigenlijk niet echt bestaat, of relatief is. wat voor ons op aarde eindeloos lang l! ijkt is dat voor astrale begrippen helemaal niet. Ik zit al 16 jaar in deze situatie (waarvan pas een jaar heel bewust) en het is noig lang niet klaar. Dat weet ik gewoon. En ik heb soms ook het gevoel dat het in dit leven niet af komt. Dat we elkaar pas in een volgend leven zullen liefhebben. Maar de reis er naartoe is minstens zo interessant als het uiteindelijke doel. Weet dat jouw twin nu misschien zo ove rje denkt, maar ook hij zal groeien en andere inzichten krijgen. Hij is nog erg jong, dat heeft tijd nodig. Gebruik die tijd om zelf immens te groeien en iets van het leven te maken. Dat is ook een doel van tweelingzielverwantschap. Heel veel liefs, en ik kom nog vertellen hoe alles is gegaan!(A.)
Antwoord 13
Weer zo veel tekens gehad, zo duidelijk, een poos geleden op een belangrijk moment voor mij kwam het woord omega voorbij op een voertuig, heel indringend, en nu met een vraag in mijn hoofd werd ik bijna van de fiets gereden door een auto met alpha achterop. ook reed er een auto voor me met een bordje op het raam met twins naam en een pijl naar links,en andere naam met pijl naar rechts, met hand geschreven heel apart alsof het voor een feestje was, ik moest naar links op dat moment, ik word daar altijd zo blij van, van zulke tekens en het houdt maar niet op op het moment , maakt het wat gemakkelijker. wat me ook wel opvalt dat ik zo ontzettend vaak twingo’s zie rijden, maar dat hebben jullie vast ook wel(Onbekend)
Antwoord 14
@antwoord 12: Lieve A, dank je wel voor je uitgebreide verhaal!! De reis naar onze twin is inderdaad heel erg interessant, mooi en goddelijk en ik ben er intens dankbaar voor. Maar, zoals ook nu op dit moment, wanneer ik mijn liefde uitstuur naar mijn twin, voel ik ook weer heel sterk het gemis. Ik zou hem zo graag weer eens willen zien, spreken…. Ik houd moed hoor!! De goeie dagen nemen steeds meer de overhand. Ik weet zeker dat hij ook al aan het veranderen is en ben me er terdege van bewust dat ik hem vanaf mijn geheime plekje hier kan helpen door hem mijn liefde te sturen. Maar… ik vraag me nog altijd af of dit wel bij hem aankomt. Doordat je totaal geen contact meer hebt is het heel erg moeilijk om ‘te geloven, te weten’ dat dat lijntje er daadwerkelijk is. Dat wat ik denk en voel van invloed kan zijn op zijn onderbewustzijn/bewustzijn. Dat is wat het moeilijk maakt.(L.)
Antwoord 15
Ja antwoord 16, zeer herkenbaar. Ik ervaar een zelfde soort tekens als jij beschrijft. En ik zie ook vaak de auto rijden die mijn twin heeft, meestal ook nog in precies zijn kleur zelfs. Zijn naam komt geregeld voorbij in levensgrote letters op vrachtwagens, reclameborden en nog veel meer. De gekste dingen trekken aan mijn oog voorbij en dat elke dag weer. Er is werkelijk geen dag dat het niet gebeurt. Ben beniewd hoe de dag van morgen eruit zal zien.(Onbekend)
Antwoord 16
Net thuis gekomen zal ik mijn verhaal begonnen onder reactie 12 afmaken. Ik moet het even kwijt want ik voel me bijzonder shit. Vanmiddag heb ik mijn twin voor het eerst in 7 weken gezien. En hoewel ik ontzettend hoopte dat hij zou komen, was het weerzien koeltjes te noemen. Hij begroette me met “hoi” en hoewel ik me had voorgenomen hem met drie zoenen op de wang te begroeten, kwam het er niet van want hij stond daar plotseling. Daarna hebben we (we waren met meer mensen dus het was geen 1 op 1 gesprek) staan praten. Hij had het over zijn vorige lange nacht, was flink uitgeweest en nu heel moe. Hij vertelde ook wat over zijn nieuwste “veroveringen” en dat hakte er vandaag nogal in bij mij terwijl ik dat normaal redelijk naast me neer kan leggen. Hij maakte nog meer opmerkingen die je kunt scharen onder afstoten, mij wegduwen. En dat deed veel pijn. In zijn ogen zag ik vermoeidheid en afstand. Vooral die afstand was het die me zo in mijn hart raakte dat ik er bijna v! an moest huilen. Het liefst was ik weggegaan en had ik me in een parkje verstopt om mijn tranen de vrije loop te laten maar dat kon niet. Ik moest blijven en doen alsof ik het reuze naar mijn zin had. Heb ik dapper gedaan. Er was ook even een moment dat we met zijn tweeen overbleven. We praatten wat en ik keek hem in de ogen. Hij deed wel vriendelijk maar de sfeer was helemaal weg sinds hij me zo had afgestoten. Toen gingen we naar buiten en onze wegen scheidden want hij ging naar huis. Hij nam dit keer wel afscheid door me beet te pakken en me drie afscheidszoenen te geven op mijn wang. Ik voelde zijn baard prikken en dat gevoel bleef nog een uur hangen. Ik voelde me zo intens verdrietig, verscheurd. Mijn hele hart wilde met hem mee, bij hem zijn maar mijn hele hart wist net zo goed als mijn hoofd dat dat niet kon en dat dat nog heel erg lang niet zal kunnen. Hij beloofde wel dat hij snel een keer langs zou komen, en dat zal ook wel. Maar dat verandert niets aan hoe ik me ! nu voel. Ik voel een brandend verlangen naar iets dat in mijn herinner ing lijkt te zijn, iets dat nooit bestaan heeft in dit leven maar dat tegelijkertijd er wel degelijk is. Moeilijk uit te leggen. Ik zag hem vandaag en hij is gewoon zo ontzettend mooi. Hoe moe hij ook is en hoe rot zijn ego ook tegen me doet, hij blijft mooi. Alsof ik door hem heen kan kijken. Ik weet dat hij niet zo is als hij zich voordoet. Was er maar een manier om dichter bij elkaar te komen, om ons kwetsbaar durven op te stellen naar elkaar. Ik weet van mezelf dat ik dat wel kan, maar hij heeft er meer moeite mee. Ik loop steeds weer tegen die muur op. En nu is het laat in de avond en mis ik hem. Ik houd mezelf maar voor dat ik hierdoor ook weer groei en verder kom, maar het doet wel veel pijn. Liefs(A.)
Antwoord 17
Ach lieve lieve A… Wat voel ik exact hoe jij je nu voelt. Ik heb gisteravond ook weer een gigantische wanhopige huilbui gehad omdat ik hem zo gruwelijk mis…. Ik kwam zeer recente foto’s van hem tegen op internet en het was net alsof ik hem in het echt had gezien!!! Zo mooi dat ik met eigen ogen mocht zien hoe hij ouder is geworden in 6 maanden. Wat is zijn gezicht mij lief!! Ik kan je niet beschrijven HOE lief!!! De diepte van mijn liefde werd met 1 blik op zijn foto verhonderdvoudigd. Toen ik later 2 foto’s van hem tegenkwam waar hij niet zo charmant opstond (iets teveel alcohol in zn lijf) had ik NOG meer liefde voor hem maar ook diep verdriet. Ik WEET gewoon dat hij niet gelukkig is en ik wil hem ZO graag helpen….. Wat zijn die ontmoetingen zwaar he? En weet je, toch ben ik zo dankbaar!! Want ik vraag al weken om een foto’s van hem en om te zien hoe het met hem gaat, en ik heb mijn antwoorden gekregen. Dus ergens ben ik ook blij. Maar het intense verlangen! , het gemis…. het blijft, volgens mij voor de rest van mijn leven. Ik zal best ‘gelukkig’ kunnen worden hoor, maar er is maar 1 die mij compleet maakt en daar zal mijn ziel eeuwig op blijven wachten.(L.)
Antwoord 18
Lieve L, Wat mooi dat je kreeg waar je om vroeg; die foto’s. Confronterend he? En ik weet hoe het voelt als je een foto ziet en de liefde in je hart zich 100 keer vermenigvuldigt. Ik heb foto’s in mijn bezit waar mijn TZ op staat en soms kijk ik ernaar en dan voel ik ook veel liefde. Op internet zag ik ook wel eens foto’s waarop hij veel te veel gedronken had of waar hij op een manier op staat die uitstraalt dat hij helemaal niet zo happy is als het lijkt. Moeilijk vind ik dat, want het roept in mij een groot gevoel van bescherming op, ik wil er zijn voor hem, dat gevoel. Dat zul jij zeker herkennen… Ik heb vannacht ook een heftige huilbui gehad die echt uit mijn tenen kwam. Was lang geleden en het was lekker. Vandaag was het verdrietige gevoel niet minder. Ik moest voortdurend aan hem denken en voelde me zo alleen. Niemand maar dan ook niemand weet hier iets van en ik kan dat ook nooit aan iemand vertellen omdat het veel te gevoelig ligt. Ik ben heel blij dat ik internet heb en zo toch met lotgenoten kan spreken want alleen is het haast niet te dragen. Op dagen dat ik lekker alleen thuis ben, schrijf ik hem soms een brief en die verbrand ik daarna buiten en dan stuur ik wat wensen mee in de hoop dat ze uitkomen. Ook leg ik zelf de tarotkaarten, en die zeggen altijd precies hoe het ervoor staat. Voordat ik gisteren vertrok en hem ging zien, trok ik Zwaarden 3, die staat voor intense (liefdes)pijn, verdriet, en smachtend verlangen. Tja. Toen wist ik eigenlijk al hoe laat het was. Weet je, het rare is dat ik met zijn ziel kan communiceren in mijn dromen. En dan vertelt hij me heel andere dingen. De laatste keer droomde ik dat we samen praatten en hij had daarbij een lap stof over zijn gezicht zodat ik hem niet kon zien. Hij vroeg om begrip voor alles…En dat gaf ik hem. Onze zielen kennen elkaar zo goed, nu de rest nog. Wat kan ego toch in de weg zitten! Oja, hoe kan ik aan je emailadres komen L? Ik zou het fijn vinden om eens van gedachten te wisselen. Liefs.(A.)