L.
Ik ben op vakantie en heb enorm veel afleiding van het skieen. Maar buiten het skiën om, zelfs tijdens de pauzes, voel ik me intens verdrietig omdat ik mijn twin zo vreselijk mis. Het ging zo goed met mij de laatste weken, ik kon mijn twin de rust gunnen, al duurt het nog jaren, en er tevreden mee zijn dat hij bestaat en dat ik die liefde voor hem mag voelen. En heel soms voor mezelf. Maar nu ben ik op vakantie, en mijn verlangen naar mijn twin wordt zo mogelijk met de dag groter. Hij is ook aan het skiën weet ik. En hij weet dat wij aan het skiën zijn, allebei in een ander land. Ik zie hem echter overal! Alles en iedereen herinnert mij aan hem. Gek word ik ervan! Hoe kan het dat ik niet terug kan grijpen naar mijn goeie gevoel, dat ik de grip verlies, dat ik mijn vertrouwen in God, Universum, ons als twins verlies? Ik wil me zo graag goed blijven voelen, maar ben heel emotioneel en heb het idee dat ik maanden teruggeworpen ben in de tijd met mijn gevoel. Of kom! t het omdat ik mij niet genoeg kan terug trekken in mezelf? Niet met de hond kan wandelen en ´mediteren´? Wie heeft hier ervaring mee en heeft tips voor mij om weer bij mijn goede gevoel te kunnen komen? Het is een prachtige vakantie en ik ben aan het worstelen. Ik ben hier ZO flauw van!
Antwoord 1
Lieve L, Ja dat komt doordat je geen moment hebt om op jezelf te zijn en te mediteren. Ik had het de laatste zomervakantie ook. Kon totaal mijn draai niet vinden de eerste week, en voelde mij rot. Daarna draaide het bij omdat ik een heel groot teken van twin kreeg. Toen was hij weer heel dichtbij. Probeer voor nu te accepteren dat je je even zo voelt, en weet dat het snel over gaat. In je hoofd kun je altijd je even terugtrekken, desnoods als je van een helling naar beneden suist. Concentreer je dan even op dat wat je goed doet voelen en geniet. Stuur hem je liefde in gedachten. Het werkt echt. Liefs.(Onbekend)
Antwoord 2
Mijn tip is om maar niet op vakantie te gaan.Ik weet vakantie is heilig in dit land,maar als die je zo uit je verband trekt (thuis voelde je je toch goed?) dan zou ik maar even stoppen met vakantie.Kennelijk wil je twin dat je andere dingen doet.Of dat je andere doelen opzoekt dan skieen,dingen die met JULLIE te maken hebben.Mijn twin wil dat ook.(Onbekend)
Antwoord 3
Lieve L, vanaf hier een dikke knuffel voor jou! ik herken je gevoel heel erg, die vakanties zijn het zwaarst, heb ook net weer een campervakantie geboekt voor de zomer, ik zie er nu al tegenop. Gezellig met het gezin op 10 m2 2 weken lang en de privacy van een toilet op de camping, grrrr. Het hele twin gebeuren, die “andere wereld” lijkt dan mijlenver weg. Probeer tijdens het “slapen” te mediteren en doe evt een extra middagdutje ofzo, luister naar muziek waar je blij van wordt als dat even kan. Het is een zware les in (zelf)vertrouwen, je komt er steeds sterker uit naarmate het vaker gebeurt. Wel heerlijk dat je daar nog op deze site kunt kijken en posten, maar ik weet precies hoe je je voelt, hou je haaks!(J.)
Antwoord 4
Dank je wel antwoord 1 en lieve J. voor je knuffel (ja het is heel fijn om ook hier me even te kunnen concentreren op het tweelingzielgebeuren, als ik dat niet doe, word ik heel onrustig) Dit is mijn eerste vakantie weer en het overdondert me hoe het je terug kan werpen. Vandaag gaat het trouwens aanzienlijk beter. De keuze maken van me goed voelen, er een leuke dag van maken en zo weinig mogelijk met twin bezig zijn, hem gewoon weg te sturen, lukt me aardig. Goddank!! Maar antwoord 2; ben je echt zeker dat wanneer ik me niet goed voel, twin wil dat ik met andere dingen bezig ben? Meer met hem bezig ben? Want omgekeerd doet hij dat volgens mij niet. Hij is ook lekker aan het skieen en ik heb niet het gevoel dat hij zich onrustig voelt. Ik voel nl. helemaal niets van hem. Zie ook verrotte weinig tekens. Bovendien voel ik me beter door juist NIET zo met hem bezig te zijn. Hem te laten… Kun je het me beschrijven hoe het bij jullie werkt? En weet jouw twin van jullie?! X(L.)
Antwoord 5
Ik ben van antwoord 1. Ja, het is wat, die vakanties. Ik heb zelf ook net weer de zomervakantie geregeld. Zo simpel om niet te gaan is het niet als je een gezin hebt. Ik kan niet alleen aan mijzelf denken en dat wil ik ook niet. Ik geniet op mijn manier ook wel van vakantie hoor. Lekker de hele dag buiten, kamperen, en zon. Ik zorg er wel voor dat ik me af en toe even terugtrek met mijn dagboek of met een fijn boek. Ik maak bewust tijd om even in contact te komen met mijn twin. Dat helpt wel. Ik ben ook graag alleen en daar loop ik in die weken wel tegenaan. Wat heel gek is en wat ik heb gemerkt is dat hoe groter de fysieke afstand tussen tz en mij is, hoe intenser het contact/de telepathie. Alsof hij dan harder aan me trekt. (Onbekend)
Antwoord 6
Ik was van antwoord 2:Mijn tweelingziel wil niet dat ik met hem bezig ben,mijn twelingziel wil dat ik met ONS bezig ben.Dus ons gezamenlijke proces.Hij wil zelfs helemaal niet dat ik mij met zijn priveleven bemoei.Het gezamenlijke proces daar gaat het om,en elkaar ondersteunen op het moment waar dat nodig is.Voorbeeld: als er op zijn werk iets fout gaat,niet een beetje maar echt uit de hand loopt,dan zoekt hij onmiddellijk steun op energetisch niveau.Dan moet ik hem energetisch ondersteunen (samen staan we sterker) tot het weer gaat.Dit kan niet uitgesteld worden,moet meteen gebeuren.Eigenlijk werken we zo 24 uur per dag samen.Het gebeurt zelden dat ik hem niet voel,de laatste keer was met Kerst en Oud en nieuw,toen was hij druk bezig met verhuizing.Maar daarna was hij weer des te prominenter aanwezig.Toen heeft hij mij op pad gestuurd om ons gezamenlijke vorige leven uit te zoeken,moest ik weer even druk bezig zijn.Dus dat gaat over en weer.(Onbekend)
Antwoord 7
Ik ben wel benieuwd of er tijdens de vakantie geen ruzies ontstaan omtrent zielsliefde of tweelingzielgebeuren.Op vakantie komen toch vaak opgekropte spanningen en gevoelens omhoog?Omdat men dan niet zo in het dagelijkse ritme zit en er meer over nagedacht kan worden?(Onbekend)
Antwoord 8
Alles gaat gewoon door, alle dingen die je gewend was te doen, vakantie, gezin, alle seintjes staan op rood, signalen, alarm, alles gaat af, niet alleen bij mij maar ook bij mijn partner, maar alles moet doorgaan, gewoon zijn gangetje..let maar eens op het universum geeft zoveel signalen en toch… Is het niet tijd dat we luisteren ,zien en handelen ? Hebben jullie die signalen dan niet?(Onbekend)
Antwoord 9
Sorry antwoord 4 ik had even over je laatste vraag heen gelezen.Ja mijn twin weet dat hij mijn tweelingziel is.Hij staat er ook voor open,is aardig ver in zijn bewustzijn.Ik heb als resultaat van de week alweer heel wat uit de doeken gedaan over ons vorige leven,met video’s en foto’s en tekst.Op een website en dat leest hij geheid.Ben zo blij dat ik hem dat zo kan meedelen,niemand anders hoeft het te weten alleen wij.En toch is het voor iedereen gepubliceerd.Het is leuk om ons verhaal uit te dragen zonder onze naam expliciet te noemen.Dat doe ik niet want vind dat frustrerend voor zijn intimi.Voel me weer hemels.(Onbekend)
Antwoord 10
Antwoord 7, ja vakanties zijn altijd heel “prettig” om opgekropte spanningen er uit te gooien en dan is het een hele kunst (eigenlijk een hele zware opgave) om het zielsliefde deel los te laten en op basis van aardse argumenten zuiver te blijven, een zuivere vertaling te maken naar het aardse, het overlappende deel. Voor mij zou het heel gemakkelijk zijn om het twin verhaal op tafel te gooien en daar zou ik alles onder kunnen verschuilen. Maar als je een heel aardse en verbaal heel sterke partner hebt, die wel een heel goed hart heeft maar niet in staat is om de vertaling te maken (hoort bij zijn blauwdruk), is dat geen optie omdat je daarmee dan alle deuren dichtgooit en dan is het over en uit. Dan ben je ook niet meer in de gelegenheid om karma uit te werken met je huidige partner, beetje ingewikkeld en krom misschien voor sommigen maar zo werkt het voor mij, denk dat je me wel begrijpt. En ja, dat maakt zo’n vakantie dan wel extra zwaar. (Onbekend)
Antwoord 11
Antwoord 10, ik denk dat ik helemaal snap wat je bedoelt. Ik heb hetzelfde. Ik houd alles ook voor me want er is niemand met wie ik dit kan delen, gelukkig wel hier en op diverse andere sites. Wanneer houdt eigenlijk het karma met je aardse partner op? Weet jij dat? Wanneer is het klaar?(Onbekend)
Antwoord 12
Hoi antwoord 11, Ja, wanneer houdt karma met je huidige partner op, ik denk dat je dat alleen zelf weet als je heel dicht bij je gevoel blijft…. ik vraag me soms ook af waarom ik mocht/moest doorkrijgen van boven hoe mijn huwelijk zou eindigen en dan nog moet ik het maar afwachten (misschien omdat ik anders het bijltje er allang bij had neergegooid?), daarom heel belangrijk om dicht bij jezelf te blijven. Ik weet dat ik alles uitgewerkt moest hebben met partner en alleen daarboven weten ze wanneer dat is, ik weet ook dat ik partner moest laten meegroeien in mijn spirituele ontwikkeling en daar ben ik hard mee bezig maar dat valt niet mee. Soms kom ik heel ver, tot op zekere hoogte maar dan loop ik uiteindelijk altijd tegen een muur op. Heb hem gisteren een boek “toevallig” laten zien wat ik aan het lezen was (de zielenreis), en hoopte daarmee weer een opening te krijgen maar dan leest hij de 1e en laatste bladzijde en reageert gelijk sceptisch, leest dan het woord “ve! rlichting” en slaat op tilt en begint gelijk over dominee geklets, wetenschappelijke bewijzen enz. Dan weet ik gelijk weer waarom ik nooit over twin zal kunnen beginnen, zo moeilijk! en toch kan ik geen enkele aardse reden bedenken om mijn partner te verlaten na 30jr samenzijn en lief en leed te hebben gedeeld en ik weet ook dat dat niet de bedoeling is en dus ga ik maar weer gewoon verder en vertrouw ….. wat niet altijd meevalt, zeker als de twijfel en wanhoop af en toe keihard toeslaan, pfffffff. En ja, als je dan tijdens vakanties wekenlang helemaal volgegoten wordt met aardse dingen, argumenten, gesprekken, en geen moment gelegenheid hebt om je even terug te trekken is het soms wel heel moeilijk om dicht bij jezelf te blijven en dat maakt het wel heel zwaar, liefs.(Onbekend)
Antwoord 13
Aan antwoord 12; dank je voor je antwoord op mijn vraag (11). Weet je, jouw verhaal herken ik tot in de puntjes. Ik ben ook al erg lang bij mijn partner en ik houd onwijs veel van hem. Dat is echt zo. Maar ook ik loop tegen een muur op als het aankomt op spirituele zaken, en alles waarvoor geen wetenschappelijk bewijs is. Daar word ik soms zo ontzettend diep verdrietig van dat ik in bed heel stilletjes lig te huilen (want hij ligt dan naast me en ik wil niet dat hij het merkt). Het moeilijke is dat ik voel dat ik op dit moment ook nog niet met alles bij mijn twin terecht kan want die zit zelf in een grote en tergend langzame ontwikkeling. Hij zou het nog niet begrijpen. Een beetje. Dus eigenlijk ben ik compleet alleen, alleen met wat ik God noem maar waaronder ik ook mijn gidsen versta. Zij steunen en helpen mij. In het aardse doet niemand dit. Ik heb me vaak afgevraagd wat mijn karma met mijn man is en ik kom steeds uit op hetzelfde als wat jij zegt; hem een beetje! laten zien dat dingen ook anders kunnen zijn, dat er meer is tussen hemel en aarde, en hoe je ook in het leven kunt staan. Maar waar houdt dat op? Mijn man is absoluut een vreselijk lieve en goede man, heel geduldig en ook erg lief voor de kinderen. Ik heb werkelijk niets maar dan ook niets te klagen. Dat doe ik ook niet. Ik mis alleen een belangrijk stuk en dat weet ik al heel lang, namelijk spiritualiteit in onze relatie. Met mijn twin heb ik diverse keren mogen ervaren hoe het is als je hier wel over kunt praten met elkaar, hij staat veel meer open voor dat soort dingen. En ja, dat gaf een goed gevoel. Het is verleidelijk te denken dat hij DUS beter bij me zou passen. Maar ik denk dat dat in dit stadium nog te bezien valt. Hij is gewoon echt nog niet ver genoeg ontwikkeld om helemaal zuiver voor een relatie met mij te kunnen gaan. En ik zelf misschien ook nog wel niet, hoewel ik ietsje verder gevorderd ben denk ik. Nee, ik kan en mag nu helemaal niets doen behalve een s! ucces maken van mijn huwelijk en mijn man en kinderen laten zien dat a lles in het leven ook een spirituele kant heeft. Bij mijn kinderen lukt dat aardig, zij gaan daar ook heel mooi en natuurlijk mee om. Bij mijn man zoals gezegd loop ik tegen een muur op een bepaald moment. Ik zou nooit de mensen van wie ik houd (man en kinderen) pijn kunnen doen omwille van mijn eigen geluk. Dan ga ik liever door zoals ik al jaren doe en wacht ik tot een volgend leven. Want ik geloof echt dat ik hierna opnieuw geboren wordt, en nieuwe ronde nieuwe kansen. (A.)
Antwoord 14
Hou van jezelf, hoe lang ga je dat ontkennen, stilletjes huilen omdat je het je partner niet wil laten merken, is dat de bedoeling ?(Onbekend)
Antwoord 15
je twin is nog niet ver genoeg, jij bent gelukkig in je huwelijk en wilt daar een succes van maken, nou dan is het toch niet moeilijk meer voor jou(Onbekend)
Antwoord 16
Lieve A, ja hoe vaak ik niet stilletjes heb lopen huilen, soms wel een hele dag en dan moest ik me ‘s avonds bijna verschuilen en verstoppen omdat dat natuurlijk wel zichtbaar is voor je omgeving. Ik kon er helaas ook niet met twin over praten want die bleef ontkennen, zo moeilijk omdat ik daardoor ook maar bleef twijfelen. Heb wel 2 lieve vriendinnen met wie ik er over kan praten en die het ook echt begrijpen, ik zou niet weten hoe ik sommige periodes anders had moeten “overleven”. En die kinderen van ons haha, het zijn allemaal nieuwetijdskinderen, die van mij zijn daar typische voorbeelden van. Mijn jongste is echt een oude ziel volgens mij en ik sta versteld van uitspraken die hij doet, zelfs als hij me aanraakt met zn handje of een arm om me heenslaat heb je niet het gevoel met een kind te maken te hebben maar met een oude wijze volwassene, kan het moeilijk uitleggen maar zijn hand voelt bepaald niet als een kinderhand zeg maar, dan heb je echt iets vast, ofzo! iets 🙂 . Uitspraken als “het is helemaal niet erg als je doodgaat hoor, want je krijgt toch weer een nieuw leven daarna”, of “mam, jij hebt 3 ogen he waarmee je alles kan zien” waarop ik verbaasd vraag waar mijn “3e oog” dan zit en die weet hij feilloos aan te wijzen. Of die keer dat er ‘s morgens gebeld werd om 8.00u waarop ik verbaasd vroeg, wie kan dat nou zijn, waarop hij antwoordde “ja,mam, die telefoon gaat om te zeggen dat ……” hij weet onbewust ook hoe mijn relatie zal eindigen. Ook mijn dochter doet uitspraken waarvan ik denk ?????!! , vond vorig jaar een tekening onder haar kussen en ik schrok me rot, daar stond op getekend en geschreven hoe mijn relatie zal eindigen, ik durfde haar er niet naar te vragen en heb de tekening opgeborgen. Ik ben inmiddels gewend aan dit soort van aparte dingen van mijn kinderen maar als mijn partner hiermee geconfronteerd wordt reageert hij altijd heel sceptisch richting kinderen, zo van “dat bestaat toch helemaal niet! dat snap! je toch wel!”, zo jammer, nieuwetijdskinderen hebben toch wel een spe ciale aanpak nodig en kunnen vaak niet zoveel met een aardse aanpak/opvoeding. Mooie taak voor ons! liefs, en je mag me ook wel mailen hoor, adres bekend bij de redactie.(Onbekend)
Antwoord 17
Ja…. man….kinderen…. karma….. lessen…. Ook ik heb al 20 jaar ervaring van af en toe stilletjes naast mijn man te liggen huilen. Onbegrepen te voelen. Niet over kunnen brengen op je man wat je eigenlijk wilt zeggen, wat je voelt. Al moet ik zeggen dat dit in onze relatie geldt voor het geven en ontvangen van de wederzijdse liefde. Dat is al onze hele relatie het grootste struikelblok. Geblokkeerd in het geven (hij) en het ontvangen (ik) van liefde. Dit drukt tot op heden een grote stempel op ons huwelijk. Toch zouden we zielsverwanten kunnen zijn. Alhoewel het op het moment echt bagger is tussen hem en mij. Ik kan niets van hem hebben en hij niets van mij!!! Maar aan de andere kant kan ik vanaf het allereerste begin met mijn man gewoon praten over twin, over mijn inzichten, over de veranderingen etc. Hij is wel sceptisch als ik praat over de nieuwe tijd etc. maar op vakantie, toen ik een avond vreselijk heb moeten huilen vanwege gemis van twin, kwam hij bij! mij in de badkamer staan en hebben we wel een uur gesproken over hoe ik me voelde, wat er gaat gebeuren, wat dit met me doet, hoe ik verander etc. Weet je wat hij zei: ‘eigenlijk ben ik best een beetje jaloers op jou.’ Het leven vanuit elke cel in je lichaam, het weten dat er een doel in je leven is. Dat zou hij graag hetzelfde willen voelen. Hij lift duidelijk mee op mijn transformatie. Is zelf ook heel erg aan het transformeren maar gaat in een veel langzamer tempo. Ik probeer mijn kinderen nu ook te leren dat je met een positieve kijk op de dag meer kunt bereiken dan met een negatieve instelling. Ze passen het zelfs al toe, en het blijkt gewoon dat het werkt!! Mijn oudste dochter heeft een keer een aura reading gehad, waarbij deze vrouw ons vertelde dat zij spiritueel verder was dan ik. haha…. Dat vonden we beiden heel mooi. Dat zij anders is dan anderen heb ik vanaf het begin al gemerkt. Ze zou maar zo later haar twin kunnen ontmoeten, alhoewel zij dat nu hartgrondig! wenst van niet, nadat ze gezien heeft hoeveel verdriet het me gedaan heeft dat twin en ik geen contact meer hebben. Vreselijk interessante materie allemaal maar soms zo moeilijk om er midden in te zitten.(L.)
Antwoord 18
Antwoord 14, ik ben van antw 12 en 16, het spirituele pad, je eigen unieke pad, loop je alleen en daarom maakt het soms dat je je eenzaam en verdrietig voelt, heeft helemaal niets met houden van jezelf te maken. Het is een aards misverstand (ego) dat je dat met anderen of met je partner zou moeten delen (mag, maar hoeft zeker niet). Dat je op een gegeven moment tegen muren aanloopt maakt dat je je soms heel machteloos en verdrietig kunt voelen, en waarom zou je dan niet in jezelf mogen huilen. Ook mijn pad is eenzaam en alleen en dat geldt voor iedereen die hier meeleest en berichten plaatst, maar we zijn hier ook allemaal om te groeien en ieder doet dat op zn eigen manier. Oordeel niet maar respecteer dat iedereen zijn eigen weg naar liefde vindt, linksom of rechtsom, ieders pad is uniek. Jij kunt nooit voor een ander invullen hoe die zn pad zou moeten volgen, de 1 voelt zich genoodzaakt om een einde aan zn aardse relatie te maken (waar ik groot respect voor heb) e! n een ander “weet” dat die de tijd zn werk moet laten doen (wat zeker niet de gemakkelijkste weg is!!), dat weet je echt alleen zelf. Jouw antwoord klinkt in mijn ogen veroordelend en misschien bedoel je het helemaal niet zo, maar respecteer en oordeel niet!! Liefs(Onbekend)
Antwoord 19
Hoi antw.18, ja ik kan me voorstellen dat het zo overkomt, het is iets van mezelf, omdat ik het anders heb gevoeld, ik snap je helemaal en het lijkt me ook erg lastig als je maar moet afwachten, je moet overgeven,(wat ik ook doe) ja wat is moeilijker, heb je niet willen veroordelen, dat spijt me..het is ontzettend moeilijk je machteloos te voelen als dat je pad is , ik wens je heel veel moed, doorzettingsvermogen en liefde toe in het vervolgen van je weg, liefs.(Onbekend)
Antwoord 20
Lieve schrijfster van antwoor 16: Wat een mooi verhaal over je kinderen. Dat ik zeer herkenbaar voor mij. ZO ontzettend herkenbaar. En wat heb je gelijk als je zegt dat deze kinderen een speciale aanpak vragen. Je moet ze echt serieus nemen, en je kunt met hen over dit soort zaken praten op hun eigen niveau. Zo mooi. Mijn partner is ook snel geneigd te roepen tegen hen dat het allemaal maar onzin is. Maar zij weten wel beter en komen met hun vragen en verhalen altijd bij mij. Dat maakt me zo gelukkig. Ook mijn kinderen hebben al veel uitspraken gedaan die verwezen naar mijn twin en mij. Ik viel in het begin soms steil achterover. Het went. Maar niet alleen de kinderen, ook andere mensen zeggen dingen (onbewust) die zoveel onthullen over twin en mij. Dat is bijna pure magie, als je er oog en oor voor hebt hoor en zie je steeds meer. Mag ik vragen hoe jouw relatie zal eindigen? En hoe voel je je bij die wetenschap? Hoe kan ik de redactie vragen om je emailadres? Ik zie nergens een link voor contact? Liefs,(A.)
Redactiebericht
Beste A. wil je je email adres aan de redachtie doorgeven, om het gevraagde emailadres te kunnen ontvangen? (Lieve A, je laatste vraag zal ik per mail beantwoorden, emailadres heb ik voor je geregeld, kun je gewoon vragen aan de redactie middels een antwoord op de vraag.)
Antwoord 21
Stil gaan liggen janken heb ik nog nooit gedaan.Ik verdom het,het heeft niks met geluk te maken als je stil gaat liggen snotteren.Voor wie eigenlijk?Voor jezelf omdat je het niet uit kunt leggen of voor je eega die het wel best vindt zo,als hij/zij maar niet teveel last van jou en jouw twin heeft?(Onbekend)
Antwoord 22
Antw. 21, volgens mij is huilen een hele natuurlijke reactie als je verdrietig bent, en je spirituele groei is nou eenmaal niet alleen maar geluk, het is een zwaar pad, maar misschien is huilen wel meer iets van vrouwen, ik heb ook zo’n man die zelf liever niet huilt, want mannen huilen niet haha is volgens mij allemaal ego. (Onbekend)
Antwoord 23
Ik vind huilen wel okee maar STIL gaan liggen huilen opdat de ander er maar geen last van heeft ,dat zou ik nooit doen.Zo bedoelde ik mijn antwoord 21.Ik ben ook een vrouwtje maar geen stil jankvrouwtje,ik brul het eruit.Geen oplossing maar wel de lucht geklaard.(Onbekend)
Antwoord 24
Ik heb me ook jaren eenzaam gevoeld en heb liggen huilen in bed of als ik alleen was. Dan dacht ik wat voor karma moet ik nog uitwerken met hem als hij niet van de drank af kan of wil blijven en steeds weer beterschap beloofde en vervolgens weer in hetzelfde valt. Na een huwelijk van 25 jaar, in totaal ben ik 30 jaar bij hem geweest … de laatste 10 jaar heb ik mezelf alleen maar weg gecijferd om de lieve vrede te bewaren…( we hebben samen 3 kinderen) alle vriendschappen kwijt omdat hij een vervelende dronk over zich had…heb ik vorig jaar eindelijk de knoop doorgehakt en voor mezelf gekozen. Ik was mezelf helemaal kwijtgeraakt ergens 10 jaar geleden…Ben vorig jaar mijn twin tegen gekomen (wist ik toen niet) en na een turbulente periode waarin ik mezelf weer heb gevonden en twin het ineens niet meer zag zitten ben ik er weer. Ik denk dat het niet echt iets met karma te maken heeft … eerder nu is de maat vol. (Onbekend)