Onbekend

Als je weet dat je een gezamenlijk taak hebt met je twin in de (nabije) toekomst,kun je je dan nog wel op het hier en nu concentreren? Of heb je ook zin om alles zo snel mogelijk af te raffelen en daarna zie je wel? Geen goeie tip overigens… Ik voor mezelf ben echt dingen aan het afronden, dat gaat vanzelf – ik forceer het niet- maar ik ben steeds toch meer met mijn gedachten bij de toekomst.

Antwoord 1
In mijn gedachten ben ik wel veel met de toekomst bezig maar in het aardse kan ik het me niet permitteren. Dan word ik ook gelijk met beide benen weer op de grond gezet door mijn aardse partner en kids en dat is maar goed ook want ik heb daar nog wat af te maken. Omdat ik geen idee heb hoe lang dat nog gaat duren heb ik me er volledig aan over moeten geven, nadat het me 1 jaar lang heel erg heeft beziggehouden dag en nacht, het was bijna niet leefbaar meer. Heb wel het idee dat ik daarmee al een deel rouwproces heb afgerond waardoor ik straks eerder “klaar” ben. Een fijne les in (zelf)vertrouwen omdat ik niet weet wanneer, misschien volgende week, misschien pas over 2jaar en dan kun je niets anders dan loslaten. Wel moeilijk soms, als er plannen gemaakt moeten worden die in de toekomst liggen, bijv. het plannen van een zomervakantie. Vorig jaar stelde ik alles uit, dat doe ik nu niet meer, ik plan gewoon zoals anders en zie wel hoe het loopt. Kan alleen maar heel d! icht bij mezelf blijven en vertrouwen hebben, wat best heel moeilijk is als je het gevoel hebt een dubbelleven te leiden maar ik “weet” dat het zo de bedoeling is.(Onbekend)

Antwoord 2
Ja, ik kan prima in het hier en nu blijven. Soms fantaseer ik wel bewust over twin en mij maar dat blijven voorlopig fantasieen omdat hij nog een hele weg te gaan heeft, en ik zelf ook nog niet klaar ben met mijn eigen proces. Tijd is een aards begrip maar ik heb toch het gevoel dat het nog wel eens lang kan duren voordat er een doorbraak komt tussen ons. En ik vind dat het leven geleefd moet worden zoals het zich aandient dus doe ik dat. Ik ben erg gelukkig met mijn leven, dus het kost me ook niet echt moeite. He tis niet de bedoeling van zielsliefde om je hele leven on hold te zetten en te wachten op de ander. Want leven is leren is groeien. Dat doe je niet alleen voor jezelf maar ook voor je andere helft. Ik begrijp wel dat het verleidelijk is om dingen te gaan “afraffelen”maar dat is niet de bedoeling. Je kunt dingen toch niet forceren , het komt wanneer de tijd rijp is en dat bepaal je als mens niet zelf. Soms heb ik het idee dat zielsliefde een zware les in geduld oefenen is. Je overgeven aan het leven, de omsta! ndigheden en daaruit je lessen trekken en ondertussen ook gelukkig ermee proberen te zijn. Dat lukt je het beste als je probeert in het nu te leven en niet teveel vooruit te kijken. Alle liefs(A.)