Onbekend
Half december ben ik naar een paragnost geweest, ze vertelde me dat mijn vader bij me was. Ze vroeg me ook of ik een relatie had, het antwoord was nee. Ze zij dat er iemand om me heen hing. Iemand die terughoudend was, verlegen misschien. Een aantal dagen later op de verjaardag van mijn (overleden vader) logde ik in op een datingsite. Daar zag ik zijn foto en ik wist het meteen, deze man ga ik aanspreken. Ik kreeg een berichtje terug en daar begon ons verhaal. Na een aantal dagen mailen besloot hij dat hij mij wilde ontmoeten, dat wilde ik ook graag. Toen ik de deur opendeed voelde ik gelijk een enorme klik. De rest van de avond, hij bleef tot vijf uur in de morgen, was een sprookje. Hij zei zelfs die eerste avond ik hou van je. Dat ging me wel erg snel maar ik voelde het ook. De dag erna zou hij weer komen, maar belde af. Het ging hem te snel, zijn emoties gingen met hem op de loop. Hij heeft pas net een verbroken relatie achter de rug en zat/zit daar financieel en emotioneel nog helemaal in. Enfin, hij wilde tijd. Die heb ik een soort van gegeven en na een week kwam hij tot de ontdekking dat hij het toch wilde proberen. Dat ging een paar weken goed. Maar mijn gevoel knaagde. Ik voelde elke kleine stemming van hem aan. Als hij bij me was voelde het goed, geestelijk en lichamelijk. Maar ik voelde ook iets wat me somber maakte. Dat kan natuurlijk wel kloppen, het gemis van zijn kinderen uit een eerste relatie, de toestanden met de pas verbroken relatie waarin hij veel gemist had. En waar nog erg veel hindernissen zijn. Hij huilde ook veel. Hij zei me ook steeds dat ik hem gaf wat hij al zolang had gemist. Hij zei me ook dat ie voelde hoeveel ik van hem hield. Tot twee weken geleden, toen kwam weer zijn twijfel, ben ik wel geschikt voor een relatie oa. Dat kwam nogal onverwacht via een mail. Met elkaar gesproken en besloten om toch wat afstand te nemen. Volgende dag een mail, ik mis je zo en de gedachte dat ik je kwijt raak kan ik niet verdragen. Dus weer tijd gegeven, tot hij afgelopen zaterdag met lood in zijn schoenen kwam melden ‘ik ben niet verliefd op je en ik word het ook nooit.’ een week daarvoor zei hij nog dat ie van me hield. Hij vertelde me ook vaak hoe ik hem steeds een spiegel voorhield en hoe bijzonder hij dat vond. Hoe eng hij het vond dat ik hem zo goed leek te kennen en hem zo feilloos aanvoelde. Dit keer had ik min of meer het gevoel dat dit definitief was. Al ‘weet’ ik bijna zeker dat hij bij me hoort. En ik hoop dat hij als hij zijn hart heeft geheeld en niet of minder meer naar zijn ego luistert bij me terug komt. Is hij echt mijn soulmate of twin? Of is dit wishfull thinking? Ik heb nu voor het eerst ‘al’ anderhalve dag niks gehoord (toch echt definitief?). Meestal komt er wel een berichtje van hem. Ik laat expres niks van mij horen. Ik wil het niet kapot maken door hem nog meer te overspoelen met mezelf. Wie kan me helpen met mijn vraag of ik me vergist heb omdat ik gewoon graag de liefde wil ervaren. Of is hij het echt voor mij maar is hij gewoon nog niet klaar? Wachten is zo niet mijn sterke punt. Ik probeer los te laten maar weet niet goed hoe. Deze site zag ik ‘toevallig’ gisteravond ineens. Dat heeft me wel goed gedaan, ondanks dat ik lees dat heel veel liefdesverhalen nogal pijnlijk verlopen of eindigen. Alvast bedankt voor jullie input.
Antwoord 1
Nee, geen twin,en soulmate dat betwijfel ik ook.Deze man is erg in de knoop met zichzelf,erg labiel ook.Jij moest hem tijdelijk helpen.Hij heeft al twee relaties achter de rug? Ik zou hem een jaartje apart van je houden,heb het gevoel dat je eraan kapot gaat zo.(Onbekend)
Antwoord 2
Als ik het zo lees klinkt hij als een “runner”. Dat wil zeggen een tweelingziel die wegrent omdat het hem allemaal (nog) teveel is. Het beste is om hem de tijd en de ruimte te geven (dus los te laten) tot hij zelf inziet wat jullie voor elkaar betekenen en weet wat hij ermee wil. Ik zit zelf ook in de situatie dat mijn twin nog niet helemaal inziet hoe wij tot elkaar staan en juist door hem los te laten groeien wij beiden en er komt een dag dat we samen komen. Wanneer weet echter geen mens. Dat je “toevallig” op deze site stuitte is geen toeval. Je moest hier op dit moment zijn…Net zoals je niemand in je leven zomaar toevallig ontmoet. Alles en iedereen heeft jou iets te zeggen.(Onbekend)
Antwoord 3
Het is misschien nog wat te vroeg om te stellen of het hier om een tweelingziel gaat..vaak kom je daar niet meteen achter, wel voel je die speciale band met hem, maar laat het een poosje rusten. Je kent hem nog niet zo lang , zoals je leest hier is het een heel leerproces waar je in komt en duurt het misschien nog wel jaren voordat jullie, als jullie tweelingzielen zijn, echt bij elkaar kunnen komen, hou het contact als jullie beiden dat willen via de mail en zo af en toe zien en een relatie? in de vorm van bij elkaar zijn elke dag laat dat groeien..niets forceren, wees gelukkig als jullie elkaar wel zien. en verliefd zijn is wat anders dan houden van.(Onbekend)
Antwoord 4
Wat ik in je verhaal lees; dat jij het heel graag wil. En als jij te dichtbij komt, haakt hij af. Hij is niet toe aan de liefde die hij nooit eerder heeft gevoeld. Als ik je advies mag geven, ga niet mee in zijn gedrag en laat het los. Begeef jezelf niet op het pad van aantrekken en afstoten, want dat doet hij namelijk. Laat het hem zelf oplossen totdat hij zeker van zichzelf is dat hij echt voor jou kan kiezen. Zeg nou zelf; Wat heb je aan een man die labiel is? Veel liefde of verdriet, waar kies je voor.(Francien)
Antwoord 5
Hoi! Het verhaal wat je schrijft is voor mij op vele gebieden herkenbaar. Ook ik kwam mijn ex tegen via internet (hyves) en van begin af aan schreef ik wat hij dacht…. Na onze eerste ontmoeting was het dikke mik; liefde op het eerste gezicht. Toch voelde ik dat ik op mijn tenen moest lopen, ik voelde ook zijn stemmingen aan, maar hij ontkende dat er iets was. Dat leverde ruzies op…… De relatie ging over, hij rende keihard weg tot ons grote verdriet. Door verschillende paragnosten kwam ik erachter dat we zielsmaatjes zijn. Dat weet ik, hij niet. Contact is er niet meer en iedere dag wordt de hoop daarop minder…….Ik was een spiegel voor hem! Ik confronteerde hem met zijn grootste angst: zijn gevoelens, die diep verborgen moeten blijven. Ik ben veel te weten gekomen, je tweelingziel, zielsmaatje raakt een stukje bij je, dat je zelf nog niet hebt ontdekt. Je ontdekt als het ware; wat liefde is…..wat het hoort te zijn. Dat maakt het bijzonder, maar ook pijnlijk. Want vind je dat gevoel nog ooit bij iemand? Ik wens je veel kracht, liefde en wijsheid toe!(Yv.)
Antwoord 6
Zonder meer stellen dat hij je twin niet is vind ik een gedurfde bewering. Waar het om gaat, is wat JIJ voelt voor deze man. Dat is het enige belangrijke wat jij moet weten. Volg je hart in dit moeilijke en pijnlijke traject. Doe wat voor jouw zelf goed voelt. Maar kies wel voor je eigen geluk!!! Verlies jezelf niet uit het oog in dit contact en laat een ander zich niet compleet afhankelijk van je maken. Elke relatie is op z’n best als beide partijen emotioneel onafhankelijk van elkaar zijn. Een relatie kan niet werken als de 1 de ander verantwoordelijk stelt voor zijn/haar geluk. Tweelingziel of niet. Dat is een valkuil waar je samen heel gemakkelijk in verzeild kan raken, zeker als de emoties zo heftig zijn als bij jullie beiden. Het is niet verwonderlijk dat mensen op de vlucht slaan voor deze overweldigende emoties die zo’n impact op je kunnen hebben. Wellicht geeft een tijdje afstand je meer duidelijkheid over hoe diep je gevoelens voor hem zijn en wat JIJ wilt! . Als hij je twin is, komt hij uiteindelijk, ooit weer bij je terug. Ik weet dat je dit niet wilt horen, zeker niet als je (net als ik) zo ongeduldig bent, maar dat is een harde les die we leren; het zal gebeuren op het meest geschikte moment en niet toevallig omdat wij NU geen geduld meer hebben en het NU willen. Respect tonen voor de tijd die de ander nodig heeft om te healen, om te groeien, dat is in liefde loslaten. Als je DAT kunt zul je zien dat jullie beider groei sneller zal gaan en dat is in alle opzichten gunstig. Ik wens je in ieder geval veel kracht en rust in jezelf toe om deze stroom te volgen. Zwem er niet tegenin maar ga met de stroom mee, dat is minder pijnlijk. Liefs(L.)
Antwoord 7
Bedankt voor alle antwoorden.(ik ben de vraagsteller) Ik kan er zeker wat mee. We zijn inmiddels een anderhalve week ofzo verder en ik heb met opzet even gewacht met antwoorden. Er zijn een aantal ontwikkelingen geweest. Waaronder het feit dat degene waar mijn hart zo naar uit gaat een ander heeft. Binnen een week. Toch weet ik en voel ik dat hij bij mij hoort, op de juiste tijd. Er is een soort rust over me gekomen, waarin ik hem wel mis uiteraard. Maar het voelt ook mooi. De constante stroom van liefde die ik voel. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit ooit zo heb gevoeld. Er was 1 dag, na een gemene opmerking van mij naar hem, vlak nadat hij over de ander vertelde dat ik hem maar weinig voelde. Het grappige was wel dat ik die hele dag overal brandweerauto’s zag (hij is een brandweerman) ik had zelfs die dag een vergadering tegenover een kazerne met oa brandweerauto’s. Ik zag in een compleet ander deel van het land een vrachtauto uit het dorp waar hij naast woont. Dat was voor mij een teken. Later bedacht ik me dat ik dit zag omdat ik mijn excuus voor de opmerking moest maken. Dat was goed bleek achteraf. Af en toe bekruipt me ook wel het gevoel of ik niet gewoon in ontkenning ben. Of ik niet gewoon graag wil dat hij mijn soulmate, of wat dan ook is. Er is een persoon in mijn omgeving die er van overtuigd is dat hij het voor mij is, zodra hij zijn ego heeft losgelaten zal hij terugkomen zegt deze persoon. Deze man is erg spiritueel. Ik weet wel dat ik door de ontmoeting met mijn “soulmate of twin” weer gemotiveerd ben geraakt aan mijzelf te werken. Een stukje dichter bij mezelf te komen. Dat ga ik doen door een mooie therapie te volgen. Bovenop de dingen die ik al doe. Ik voel de warmte door me heen gaan terwijl ik dit schrijf en aan hem denk. Het is goed zoals het is. Het Weten is genoeg voor nu en ik ben dankbaar dat hij er is. Ook al is er nu geen aards contact. Liefs(M.)