Q0600. Mijn moeder gaat dit niet geloven?

Onbekend

Soulmates, dat zijn wij. Uitleggen waarom, dat ga ik hier niet doen. Wel zeg ik erbij dat ik zelf veertien jaar ben, voordat ik antwoorden krijg waar ik niets mee kan gezien mijn leeftijd. De band tussen ons is sterker dan ooit. Ik kan maar niet stoppen met praten over hem tijdens het eten. Mijn ouders en oudere broer worden er een beetje gek van. Mijn vader is alleen maar blij voor me, maar verder maakt het hem niet zo heel veel uit. Waarschijnlijk (het is nog niet zeker) is hij licht autistisch, omdat hij nauwelijks contact zoekt met anderen. Ik heb het idee dat hij alleen naar mij en mijn broer enigszins open is. Mijn vader is dus het probleem niet. Mijn broer ook niet, bovendien heeft hij al zo’n vermoeden dat er meer aan de hand is dan gewone liefde. Maar hij is nooit echt geïnteresseerd geweest in liefde, en hoewel hij drie jaar ouder is dan ik heeft hij nog nooit een vriendinnetje gehad. Hij maakt zich er ook niet zo druk om dus. Maar mijn moeder… ik weet dat ze vroeger, toen zij mijn leeftijd had, liefde eerder als een spel zag. Dat is mijn conclusie tenminste. Ze had veel vriendjes, en als ze daar nu over praat doet ze daar heel nonchalant over. Eigenlijk is ze ook niet verliefd op mijn vader, niet meer tenminste, maar totdat ik en mijn broer volledig voor onszelf kunnen zorgen blijft ze gewoon maar bij hem. (Ze zijn niet getrouwd trouwens, alleen samenwonend.) Mijn moeder gelooft niet in eeuwige liefde. Ze gelooft niet dat de eerste keer dat ik verliefd wordt, dat dat meteen ook voor altijd is. Ik heb haar wel verteld dat ik denk dat ik en mijn soulmate nog heel lang bij elkaar blijven. Maar ze gelooft er niet in. Ik heb ook nooit met haar gesproken over de band die mijn soulmate en ik hebben, mijn moeder weet niet hoe speciaal we voor elkaar zijn. Ik ben bang dat als ik haar vertel wat we echt voor elkaar voelen, dat ze dat niet gaat geloven. Misschien probeert ze me zelfs ervan te overtuigen dat ik niet zo op één persoon moet zitten, dat ik nog een heel leven voor me heb, dat ik niet zeker kan weten of onze liefde voor altijd is, en meer van dat soort dingen. Ik heb een best goede band met mijn moeder, maar doordat ik meer en meer zelfstandig word en eigen keuzes begin te maken, begint die band te veranderen. Het is niet echt meer zoals vroeger, en toch weer wel. Maar ik ben bang dat het negatieve gevolgen zal hebben als ik het vertel. Ik wijk echt niet af van mijn standpunt, maar wat zal mijn moeder ervan zeggen? Ik wil geen ruzie. Wat moet ik doen? Ik laat haar nu gewoon maar en geniet van de liefde met mijn soulmate, ook als dat betekent dat we vele hindernissen moeten overwinnen. Maar ik wil niet dat mijn moeder verkeerd over ons gaat denken. Moet ik het haar toch vertellen? En hoe?

Antwoord 1
Wat een wijsheid voor zo’n jong mens. Prachtig!!! Je bent goed op weg. Je verwoordt heel duidelijk wat je voelt en wat je inzichten zijn. Blijf hierbij!!! Als je hier aan vast blijft houden, en het even tijd geeft, weet jij over een tijdje exact wat jij wel of niet moet doen richting je moeder. Dat komt wel!! Ik vind het prachtig zoals je schrijft over jouw soulmate en jezelf. Het is een onvoorwaardelijke liefde die helemaal niet per definitie een relatie met hem betekent. Als hij je soulmate is zul je voor de rest van je leven van hem blijven houden, enkel omdat hij je andere helft is. Je zult onvoorwaardelijk van hem houden en toch ook een andere vriend kunnen krijgen. Maar weet je, het maakt ook eigenlijk niks uit. Als jullie wel bedoeld zijn voor een relatie, wat is er dan mooier dan dat dit met je soulmate is? Je moeder gelooft niet in eeuwige liefde en daarom heeft ze zoveel vriendjes gehad, omdat ze altijd op zoek is geweest naar datgene waarvan ze diep diep ! van binnen weet dat het WEL bestaat. Ze heeft het alleen nog nooit gevonden. Als je een relatie krijgt met je soulmate omdat dat zo bedoeld is, dan ben je uitverkoren en hoef je nooit meer op zoek, want je hebt het ultieme dan namelijk al gevonden!!! Ik wens jou heel veel liefde toe en op de 1 of andere vreemde manier ben ik trots op je. Liefs(L.)

Antwoord 2
Lieve onbekende. mijn ervaring met zielsliefde is dat alleen de mensen die het zelf hebben mogen meemaken begrijpen wat het is en wat het met je doet. als je daar ook nog bij denkt dat je nog jong bent zullen de meeste mensen denken dat je gewoon heel erg verliefd bent. ook je moeder! ik zou het gewoon lekker voor jezelf houden en genieten van alle momenten die jullie samen zijn!(Onbekend)

Antwoord 3
Je moet je afvragen waarom je het zo belangrijk vindt dat je moeder het gaat begrijpen en geloven van Tweelingzielen. Geef het tijd. Dan zul jij duidelijkheid krijgen waarom je zo graag wilt dat zij hierin gaat geloven. Ik geloof beslist dat je moeder er in de loop der tijd anders over gaat denken wanneer ze ziet dat echte liefde kan bestaan en kan blijven bestaan!!! Houd van elkaar!!!! liefs(L.)

Antwoord 4
Om te zeggen dat hij de man van je leven is, is voor jouw moeder te vroeg nog om dat tegen haar te zeggen, maar misschien kun je tegen haar zeggen, zonder dat je liegt tegen jouw moeder dat je hem een hele leuke jongen vindt en wat ik nu voor hem voel hem niet kwijt wil. En of er nog leukere jongens zijn weet ik niet en daar houd ik me nu echt niet mee bezig.(Onbekend)

Antwoord 5
Hoi lieve meid, als jouw moeder ziet hoe gelukkig je bent en blijft met je vriend dan gaat ze het wel snappen, en als jouw vader en moeder samen niet gelukkig zijn, misschien ook omdat je vader licht autistisch is, dan snapt ze ook hoe belangrijk het is dat je die liefde kan voelen, waarschijnlijk verlangt ze er zelf naar. je klinkt al veel wijzer dan een 14 jarige, jij volgt je ziel al zo goed (oude ziel waarschijnlijk, maar dat hoef ik jou niet te vertellen)heel veel liefs.(Onbekend)

Antwoord 6
lieve zielsverwant, wat moedig voor jou om dit zo te schrijven. blijf maar bij jezelf en ontdek langzaam wat jouw zielsverwant voor jou betekent. als je graag met jouw moeder over deze relatie spreekt zou ik het doen, als een heel belangrijk vriendje voor jou. als je ‘verder ‘ wilt gaan met hem zou ik t met je moeder bespreken; als dat niet lukt dan met iemand die dicht bij je staat en een ouder is.(Onbekend)