Onbekend
Ik zie mijn TZ heel onregelmatig. Nu is het alweer 3 weken geleden maar soms zit er wel maanden tussen en dan weer zie ik hem meerdere keren per week door omstandigheden. Er is weinig peil op te trekken. Hoe zit dat bij jullie? En hoe voel je je voor een ontmoeting? Als ik weet dat ik hem ga zien, ben ik erg nerveus en sta ik uren voor de spiegel. Als we elkaar dan echt zien, verdwijnt dat als sneeuw voor de zon en voel ik me op mijn gemak.
Antwoord 1
Ik zie mijn twin helemaal niet.En voor spioneren/stalken ben ik te trots.(Onbekend)
Antwoord 2
Ik heb al tijden mijn twin niet gezien of gehoord. Mijn tz zit momenteel in een relatie met een andere vrouw en ik wil niet stoken in hun relatie. Mijn twin was/is ook bezig om mij te doen vergeten zodat hij verder kan met zijn huidige partner. Vraag mij af hoe hij dat voor elkaar gaat krijgen 😉 Mijn twin wilt dus ook geen contact en even afwachten tot hij zelf weer contact opneemt. Van binnen verlang ik naar hem om hem nog een keer te zien of enkel zijn mooie stem te horen. Je bent rustig bij je twin omdat dit immers vertrouwt aanvoelt. Als ik er aan denk, dan mis ik die geborgenheid veel…(Alicia S.)
Antwoord 3
Ik zie mijn twin al maanden niet meer en ben bang dat ik hem de komende maanden ook nog niet zal ontmoeten. Dit doet pijn. Ik zou hem zo graag in zn ogen willen kijken, willen knuffelen, onze energie willen voelen, de liefde willen voelen. Maar hij en ik zijn er nog niet klaar voor. Hij is nog te kwaad en ik ben te bang. Ik denk wel, dat wanneer ik onverwachts met hem geconfronteerd zou worden, dat ik me helemaal wild zou schrikken. Dat ik vooraf wel (innerlijk) zal weten dat ik hem zal ontmoeten, maar dat zijn aanwezigheid me volledig zal vloeren. Ik zou hem ook niet aan durven kijken; omdat ik bang ben welke afwijzing/hekel ik in zijn blik zou zien en om mezelf niet te verraden met mijn eigen intense blik. Angst dus, allemaal angst. De mooiste ontmoeting zou zijn als ook hij zich bewust zou zijn van ons tweelingzielen en dat ook zou accepteren, net als ik dat doe. Dan zouden we openlijker onze gevoelens aan elkaar kunnen laten zien. Tot die tijd zal een ontmoeting! heel erg ongemakkelijk (understatement) zijn. Maar wel intens welkom!!!(L.)
Antwoord 4
Antwoord 3, lieve L, ik zie mijn twin bijna dagelijks, we weten beiden dat we TZ zijn en hebben het ook geaccepteerd, maar zelfs dan kan het op een gegeven moment heel moeilijk worden om elkaar in de ogen te kijken, het is zo precair. Bij ons komt het denk ik voort uit machteloosheid, de situatie waarin we zitten, maar toch. Ik hoef me ook niet op te laden of voor te bereiden haha, dan zou ik het er wel erg druk mee hebben, nee ik laat het per keer over me heen komen en de ene dag gaat dat gemakkelijker dan de andere. (Onbekend)
Antwoord 5
Omdat ik regelmatig contact heb met mijn twin, voel ik altijd voor wij elkaar gaan zien, heel veel verliefdheid, geborgenheid, kortom; kompleet. Voor we dit punt hadden bereikt is er heel wat aan vooraf gegaan. Heel veel ruzies, boosheid, verdriet, pijn. Bij het niet zien was het verlangen erg intens. Het contact tussen ons was sporadisch. In het proces besefte ik dat het verlangen niets met hem te maken had maar met mezelf. Ik verlangde naar liefde, die ik in mezelf heb teruggevonden door mijn angsten uit mijn verleden te doobreken, meer bij mijn eigen gevoel te blijven. Later heb ik contact opgenomen met mijn twin. Gaandeweg hebben we alles uitgesproken, zonder enig verwijt naar elkaar. Ik voel hem op afstand of wanneer het hem niet goed gaat, stuur ik hem positieve kracht. Hij voelt op dat moment dat ik hem bijsta en via een smsje bedankt hij me voor de kracht. Ik ben nu zo sterk geworden dat ik me kan afsluiten voor hem, als het me even niet uitkomt. Vooral heb i! k geleerd om te accepteren dat zijn gevoel van aanwezigheid in me leeft, het maakt het wat makkelijker maar je kijkt ook heel anders naar het tweelingzielengebeuren. Alles heeft me sterker gemaakt. Intussen groei ik en mijn twin langzaam naar elkaar toe. Ik weet dat loslaten van je twin erg moeilijk is maar haalbaar.(J.)
Antwoord 6
Mijn twin (mijn ex geliefde) zie en spreek ik op dit moment helemaal niet meer. Hij heeft me verwijderd van hyves en laat niets meer van zich horen. Zelfs geen kerstkaart of gelukkig nieuwjaar! Dat doet me nog het meeste verdriet. Ik verlang naar hem…..Naar zijn arm om me heen, zijn schouder om op te liggen. Loslaten….dat is wat ik probeer te doen,…..hij probeert mij uit zijn hoofd te krijgen, maar ik vraag me af hoe hij dat gaat doen????? dus pijnlijke situatie, maar hij moet er toch zelf achterkomen(V.)
Antwoord 7
In reactie op 2 en 3; ik herken het, de intense blikken die niks aan de verbeelding overlaten, alsof je recht in elkaars ziel kijkt. Dat is soms heel confronterend en precair. Voelt kwetsbaar en tegelijkertijd hemels. Soms zie ik in zijn blik veel verdriet om het feit dat we niet samen kunnen zijn, hij bouwt een muur om zich heen en vlucht soms letterlijk weg. Dat doet zoveel pijn. Ik wens dat hij eindelijk onder ogen kon zien dat de liefde die er tussen ons is, er mag zijn naast al het andere wat is. En dat we het ooit naar elkaar zullen uitspreken en dat het tussen ons blijft. Dat is mijn grote wens voor 2011. Ik zie mijn twin ook onregelmatig, soms vaak achter elkaar en dan weer tijden niet. Wel krijg ik in de tussentijd veel tekens dat er iets tussen ons is.(Onbekend)
Antwoord 8
Wel bijzonder om te lezen dat jullie je allemaal zo gemakkelijk voelen in aanwezigheid van je twin, wij voelen ons juist heel ongemakkelijk in elkaars aanwezigheid. Maar dat komt waarschijnlijk door de situatie, dat je gewoon niet jezelf kunt zijn, dat je niet je ware gezicht mag laten zien.(Onbekend)
Antwoord 9
antwoord 5, op het moment dat je het gevoel van aanwezigheid hebt geaccepteerd kun je er wellicht ook anders naar kijken en hoef je het niet langer als een bedreiging te zien maar kun je het omzetten naar datgene waar de ontmoeting uiteindelijk voor bedoeld was, nl het terugvinden van jezelf. Dan kun je het zien als een heel bijzonder en uniek geschenk en weet je wat het mooie is, dat loslaten is dan ook minder moeilijk want de verbinding tussen jullie zal er altijd zijn waar je ook bent. En als je allebei op dat punt bent aangekomen, dan geeft dat quantumsprongen in heling en groei voor beiden, zo werkt dat. Liefs(Onbekend)
Antwoord 10
Antwoord 7, bijna eng, mijn woorden, mijn gedachten en mijn wens maar toch niet door mij geschreven. Geen onmogelijke wens ook lijkt me, wat houdt je tegen?(Onbekend)
Antwoord 11
Mijn reactie op antwoord 10; ik ben de schrijfster van antwoord 7. Wat mooi dat je je zao herkent in wat ik schreef. Ik denk dat het voor veel tweelingzielen opgaat. En wat me tegenhoudt? Niets. Maar mijn TZ is nog (lang) niet zover dat hij de feiten onder ogen durft te zien en tot die tijd zal ik eindeloos geduld moeten opbrengen en hem zijn pad laten bewandelen. Ook dat heet liefde, hem die tijd en kans gunnen. En dat doe ik met heel mijn hart, hoe moeilijk en zwaar het soms ook is. Ik krijg heel veel tekens en toen ik laatst bij hem thuis was, zag ik dat ook hij die tekens krijgt, maar hij ziet ze niet helaas. Er stond in de keuken een glas op het aanrecht met onze beider initialen in koeienletters erop. Ik moest er wel evne om glimlachen. Dat is slechts een van de tekens, er zijn er zoveel meer geweest. Op een goede dag zal hij ontwaken en zien wat ik al langere tijd zie. Maar iets in mij zegt dat dit moment nog ver weg is. Er moet nog heel wat gegroeid worden (ook door mij) om mijn wens in vervulling te doen gaan. Maar het “onderweg”zijn is ook een heel boeiende reis. Ik leer elke dag bij en ik hoop hij ook, al is dat nog onbewust.(Onbekend)
Antwoord 12
Antwoord 9; Dank je wel voor je ondersteuning. Wat je schrijft begrijp ik nu veel beter dan enige jaren geleden. Dit heeft met name met mijn groeiproces te maken. Ondanks dat we leken naar elkaar toe te groeien, heeft mijn twin een terugval mbt zijn leefomgeving. Helaas is zijn koppigheid groter dan de liefde. Ik ben hierdoor gedwongen om hem volledig los te laten. Dit heeft me heel veel kracht gegeven en een verlossing. Ik voel me beter dan ik me ooit heb gevoeld. Ik ben in mindere mate met hem bezig. Het moment zoals nu trekt hij dagelijks aan me. Het warme gevoel wat hij naar me uitzendt kan ik goed accepteren maar de onrust en dat enorme getrek dagelijks kost me gewoon veel energie. Het is alsof hij 24 uur met mij bezig is. Onlangs droomde ik dat hij boven mijn gezicht hing en liet me weten, me nooit los te laten. Ik laat mijn leven niet van hem afhangen en kies niet om een leven op te bouwen met een man die in zijn koppigheid blijft zitten en in zijn belevingsw! ereld mee wil gaan. Ik wil vooruit. Ik weet dat hij me terug wil, maar de vraag blijft of ik dat nog wel wil. Doordat je krachtiger wordt, hoe anders je tegen het onderwerp tweelingzielen gaat kijken. (Onbekend)
Antwoord 13
Hoi antw.12, ik ben van antw. 9, graag gedaan 🙂 , en wat heerlijk dat we elkaar allemaal kunnen helpen hier op de site (TINY, DANK JE WEL!). Wat veel mensen vergeten is ook dat het meestal niet de bedoeling is om samen te komen in dit leven en zich maar blijven afvragen hoe dat nu zit met die (onbereikbare) liefde ipv met hun inner-zoektocht te starten. De twin wordt dan als bedreiging gezien, zeker als je helemaal niet zit te wachten op een (nieuwe) relatie, dan krijg je nog die heftige gevoelens en het aantrekken en afstoten en dat maakt het allemaal zo gecompliceerd dat je helemaal voorbij gaat aan het oorspronkelijke doel van de ontmoeting. Als het wel de bedoeling is om ooit samen te komen (wat wel steeds vaker voorkomt in deze veranderende tijd) dan “weet” je dat vaak wel, maar juist dan is het heel belangrijk om je niet opgejaagd te voelen, maar je inner-weten, je inner-stemmetje, je ziel te blijven volgen. Vertrouw er maar op dat als het wel de bedoeling i! s dat jullie samen komen, dat dat pas gebeurt als je er beiden helemaal klaar voor bent. En of dat dan over 1 jaar of over 10 jaar is, dat maakt dan helemaal niet uit, zolang je je hart/je ziel maar volgt want die wijst je de weg. Liefs(Forever)