Q0571. Is het mogelijk dat ik mij toch vergist heb?

D.

Beste, Tot nu toe was ik er heilig van overtuigd mijn TZ gevonden te hebben…maar is het mogelijk dat ik mij vergist heb? Ik heb duidelijk (had niet gedronken, was niet gedrogeerd, had nooit iets gelezen over TZ, internet bestond niet)onze samensmelting gevoeld, 2 energiebanen, 2 warmtebronnen die oneindig snel rond elkaar beginnen te dansen en dan plots in elkaar floepen, héél intens en heftig moment maar kon het met niemand delen en ook niet met hem, die blijkbaar niets gevoeld heeft, kan dat? Jaren later, hem er toch over gesproken en hij weet van niks…maar ons samenzijn dat gepaard gaat met hevig aantrekken en terug afstoten, dat natuurlijk gepaard gaat met heel veel zielepijn, is zo apart, zo intens, zo ondraaglijk soms,dat ik er van uitging dat hij niet andes als mijn TZ kon zijn… en nu begin ik te twijfelen, of beter gezegd, ik wil alles in twijfel trekken om de pijn draaglijker te maken, als ik mij alles ingebeeld heb, is het mss gemakkelijk om alles los te laten, maar is het echt mogelijk dat ik mijzelf iets voorgehouden heb? dat die samensmelting “gewoon” 1 hallucinatie was? Met dank voor antwoord. Lieve groetjes

Antwoord 1
Je schrijft zelf je antwoord al, je wil graag geen pijn meer voelen en dus zegt je hoofd/verstand dat je je alles hebt ingebeeld, maar twijfel niet aan je gevoelens, die zeggen je de waarheid. mijn twin had ook een muur laatst maar ik kijk er wel doorheen, het is er echt wel maar soms is het even te moeilijk en wil je er niet aan, dan wil je verder zonder pijn. dan zegt je ego; het was maar inbeelding,zulke liefde bestaat niet. maar het bestaat wel..geloof daarin..liefs(M.)

Antwoord 2
wij hebben meerdere keren dit beleefd en nee het is géén illusie of hallucinatie, dit is Echt(Onbekend)

Antwoord 3
Zelf weet je het beste of het echt zo is of niet. En dan bedoel ik je innerlijke stem, niet dat ego dat je steeds om de tuin tracht te leiden. Ik herken je twijfels wel hoor, heb ze zelf ook gehad en soms nog. Dan wil ik het allemaal gewoon niet meer, wil ik gewoon normaal doorgaan zoals het altijd was toen ik nog niet van dit hele gebeuren op de hoogte was. Ik kan niet ontkennen dat ik soms last heb van schuldgevoel maar ook van ergernis richting mezelf. Waarom in godsnaam vind ik iemand leuk die mij niet ziet staan, die zo druk met zijn eigen leventje bezig is en zo anders is dan ik? Waarom? Ik wil het niet meer, en dan sluit ik me af voor alles. Maar steeds weer komt het terug, zie ik overal zijn naam of hoor ik deze, en ben ik terug bij af als ik in zijn ogen kijk. Ik ben er op het moment zo zat van dat ik elke gedachte aan hem meteen afwijs. Ik loop ervoor weg en concentreer me op andere dingen. Maar ik mis nu ook het gevoel vleugels te hebben, bergen te kunnen verzetten en inspiratie hebben voor de gekste dingen. Het is er allemaal (tijdelijk) niet meer. Eigenlijk wel lekker rustig zo. Maar ik lijk wel versla! afd aan het gevoel van zielsliefde. Kent iemand dat?(Onbekend)

Antwoord 4
Misschien heb je wat aan gedicht ‘gemoedsrust’..maakt je waarschijnlijk niet rustiger..grtjs(Onbekend)
ReactieBedankt allemaal voor jullie antwoord. en ja ik ken het gevoel om “verslaafd” te zijn aan je zielsliefde, de wereld ziet er ook zo gans anders uit in zijn nabijheid, je krijgt indeed vleugeltjes, en als die dan weer eens worden gekortwiekt doet dit pijn, heel veel pijn, en heb nog altijd niet de juiste manier gevonden om hier op een gezonde manier mee om te gaan…warme groetjes.(D.)

Antwoord 5
Ben aan het afkicken…(Onbekend)