Onbekend

Wanneer was bij jullie het moment van herkenning? het weten dit is meer dan zomaar iets, was er een blikseminslag? of kwam het besef geleidelijk? Bij mij was er een blikseminslag, een paar maanden na onze eerste ontmoeting. Wij stonden bij ons in de tuin wat te praten en hij zei iets, en toen ….. alsof ik door de bliksem werd aangeraakt …… Heb de rest van de dag en avond alleen maar rondgefladderd en had iets van woowh, wat is dit? heb ik dit? haha. Moest er vervolgens nog ruim een jaar over doen om te ontdekken dat het om mijn tweelingziel ging.

Antwoord 1
Ik heb altijd gevoeld dat er tussen ons iets speciaals was maar kon het niet benoemen. Ik had nog nooit gehoord van tweelingzielen. Ik was nog erg jong maar voelde wel dat er een bijzonder band was tussen TZ en mij. We voelden elkaar erg goed aan, konden samen over de diepste onderwerpen praten en hadden dezelfde soort humor. Nog steeds trouwens. Ik had wel gevoelens en voelde me daar erg rot over omdat ik een relatie had met een ander. Dan hoor je dat niet te voelen, dat was wat me altijd was ingepeperd en wat de maatschappij vindt. Vorige winter kreeg ik opeens een hele serie vreemde tekens, toevalligheden die zo frappant waren dat ik er niet omheen kon, het dwong me om verder te denken. De tarotkaarten lieten me vervolgens ook nog een paar zeer frappante kaarten zien die betrekking hadden op ons. Verder heb ik al de tijd dat ik hem ken gedroomd over hem, de gekste dingen. Voorspellend ook. Ik raakte op internet verzeild op sites als deze (is ook geen toeval) en toen wist ik het zeker; hij is mijn TZ. Alles viel op zijn plek. Maar toen begon het pas. Er is een hoop werk te doen voor ons beiden. Hij is om te beginnen nog lang niet zover dat hij aan zichzelf laat staan aan mij zal toegeven dat we tweelingzielen zijn. Ik op mijn beurt heb ook nog veel te leren maar op andere gebieden. En het is goed. Alles komt op zij! n tijd. Ik heb eindelijk RUST gevonden in mijn zijn. Wetende dat alles klopt.(Onbekend)