Q0529. Pijn die het tweelingzielverwantschap met zich meebrengt?

Onbekend

Ik zit hier in diep verdriet op de bank en het is niet de eerste keer dat ik me zo voel. Het aantrekken en afstoten kent iedereen die met zielsliefde te maken heeft denk ik. Vandaag heb ik mijn TZ even gezien en hij deed zo ontzettend afstandelijk. Alsof hij een dikke koude muur om zijn hart heeft gezet waar ik niet doorheen kom. Ik voelde me compleet afgewezen terwijl hij niets heeft bijzonders gezegd of gedaan. Gewoon, een gevoel, maar wel een terecht gevoel. Ik droomde vorige week ook al twee keer dat hij me gewoon niet zag. Wat is dat toch, wanneer gaan eindelijk zijn ogen open en vallen de muren om zijn hart? Kennen jullie dat? Ik voel me op dit moment zo machteloos en verdrietig.

Antwoord
Ja, ik herken het helemaal hoor. Vooral in het begin, toen ik nog niet wist dat wij tweelingzielen waren. Dan had ik hem gezien, en zat ik daarna regelmatig jankend in de auto omdat hij mij wel, of juist niet gedag had gezegd, of om wat hij wel of niet had gezegd of hoe hij zich gedroeg. Ik voelde zo duidelijk dat hij zich anders voordeed dan wie hij werkelijk was en dat raakte me heel diep. Maar ook later toen ik het wel wist gebeurde het regelmatig dat ik totaal van slag was door zijn gedrag, m.n. als wij in elkaars gezelschap verkeerden en hij zijn “rol” speelde, daar kon ik ook heel verdrietig over worden. Wil je niet ontmoedigen maar ik ben inmiddels een aantal jaren verder en er is tussen twin en mij nog niet veel veranderd, behalve dan dat ik geleerd heb om er mee om te gaan. Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid, liefs…(Onbekend)

Antwoord
Het is zo zwaar als je twin je niet wil. Dat is met geen pen te beschrijven. Het snijdt je letterlijk door je ziel. Niemand kan je daarmee zo kwetsen als je twin. Het zorgt ervoor dat het uren, soms dagen duurt voordat je weer zoveel zelfvertrouwen hebt vergaard dat je weer normaal kunt functioneren. Het is als een verloochening van je bestaan. Hoe kan hij je nou NIET willen? Het is je andere helft!! Deze pijn verlamt je volledig. Ik herken het diepe gevoel van verdriet wat jij daar op de bank ervaart. Het kost enorm veel kracht om jezelf weer op je benen te zetten. Maar…. dat lukt je!! Het lukt je altijd weer!! Het stomme is, dit geeft uiteindelijk kracht en zorgt ervoor dat je ziel zover groeit dat je over enige tijd je twin wat meer ‘los kan laten’ en dan gaat hij trekken…….. Want de aantrekkingskracht blijft of hij nou wil of niet. Hij kan in dit geval niet anders. Hij is er nog niet klaar voor. Dit is zijn manier van bescherming. Alleen is het een ‘beetje! jammer’ dat de ander daar zo’n pijn van heeft. Liefs.(Onbekend)

Reactie
Dank jullie wel, dit zijn zeer troostrijke woorden. En diep in mezelf weet ik het ook wel, hij en ik zijn voor altijd verbonden, en het heeft tijd nodig. De ene keer ervaar ik die kille afstandelijkheid en de andere keer komt hij juist wwer dichterbij dan ik had durven hopen. Gisteravond gebeurde dat. Hij kwam even op visite en we hadden een leuk gesprek waarin hij veel over zichzelf vertelde. Het rare was dat ik alles wat hij vertelde, allang wist. Ik weet dat vanuit mijn hart, heel vreemd. Of misschien ook niet, want ik ben zo nauw met zijn ziel verbonden dat deze geen geheimen voor mij heeft. Ik kijk als het ware dwars door hem heen. Ik kan me voorstellen dat hij dat voelt en het niet altijd even prettig vindt. Moet ie maar aan wennen, haha. Wat je schrijft, dat wanneer ik meer loslaat hij dan juist meer gaat trekken, dat klopt. Dat heb ik al vaak ondervonden. OP dit moment kan ik hem niet loslaten, ik voel me ontzettend verliefd en sta mezelf maar even toe om dat te voelen.(Onbekend)

Antwoord
Het is inderdaad loodzwaar bij tijd en wijle, om jezelf weer op te peppen en verder te gaan en de dingen die je wil doen dan ook nog eens met hart en ziel te doen en wonder boven wonder kan ik dat! Het verdriet negeren wil niet maar op zo’n moment wel! Dit is voor mij de manier om te overleven in een verstandige wereld met regeltjes en rollen, die vooral toch maar tot het eind uitgespeeld moeten worden, ook al doe je jezelf er heel erg tekort mee. Kan me helemaal verliezen in de rol die ik nu speel, want ik hoef me niet anders meer voor te doen, en wat zou ik mezelf graag verliezen in de Liefde.Sterkte iedereen en lieve groet.(Onbekend)

Antwoord
Wees verliefd!!! Laat dat toe, ook al doet dat pijn!! Geniet er zelfs van. Gun het jezelf om dit allemaal intens te voelen. Het zal je alleen maar meer helpen groeien. En als het goed is, pak je jezelf daarna weer op en kun je weer verder. Met andere woorden: VOLG JE HART en speel niet teveel rollen en zeker niet de rollen die anderen voor je bedoeld hebben. Wees verantwoordelijk, maar VOLG JE HART!!! Zo, nou moet ik het ook nog gaan doen…… hahaha…(Onbekend)

Antwoord
Wees verliefd? ja tot over mijn oren, hoe kun je je hart volgen als je twin wil dat je haar loslaat, hoe doe je dat dan? als ik mijn hart volg wil ik nog maar één ding en dat is naar twin die nog helemaal leuk en gelukkig een relatie heeft.ik kan er geen kant mee op met dat verliefderige, je moet toch echt nog wel je verstand gebruiken! (Onbekend)

Antwoord
Met VOLG JE HART bedoel ik dat je moet luisteren naar wat je innerlijk je vertelt, dat je keuzes moet maken die het dichtst bij je zelf staan. Keuzes die niet alleen te maken hebben met je twin. Maar juist ook keuzes die te maken hebben met rollen die je wel of niet wilt spelen. ‘Kies’ voor jezelf. Ik schrijf ook, wees verantwoordelijk. En daar bedoel ik dus inderdaad mee dat je niet als een dolle je gevoel kunt volgen, je bent niet alleen er zijn ook nog andere mensen in het spel, met name je twin. Wanneer je je twin niet met respect zou behandelen volg je niet je hart en zit je niet op de juiste weg. En ja, je kunt wel genieten van je intense gevoel voor je twin. Niet alle dagen, zeker niet. Ik ervaar ook dat het vaker te zwaar is om te dragen dan dat je ervan kunt genieten. Maar sommige dagen kan ik echt dankbaar zijn dat ik zoveel van mijn twin mag houden. Mijn hele lijf ademt dan liefde. Je zult nog gaan begrijpen wat ik allemaal met het bovenstaande bedoel. La! at het over je heen komen; geniet als dat kan en heb verdriet als er verdriet er is. Doorleef het maar, GO WITH THE FLOW, een andere keus heb je niet. Als je luistert naar je innerlijk zul je merken dat het in dit geval de juiste keuze zal zijn. Hoe meer je ertegen vecht, hoe langer het zal duren, hoe dieper je pijn zal zijn. LIefs.(Onbekend)

Antwoord
Dank je voor je uitleg, ja dat gevoel van liefde, met liefde gevuld zijn dat heb ik heel vaak en daardoor kan ik nu ook verder. soms weet je niet meer wat respect voor je twin is, hoor soms zulke tegengestelde antwoorden , als ik naar mijn eigen gevoel luister dan weet ik het wel, hoe moeilijk ik ook dat vind, dan kijk ik naar de rollen die ik wil spelen en die zijn voor mezelf wel duidelijk..liefs(Onbekend)

Antwoord
Blijf heel dicht bij jezelf en volg je hart. Soms kan dat idd ook betekenen dat je nog (tijdelijk) een rol moet spelen om iets af te maken in dit leven. Jij bent de enige die heel diep van binnen weet wat goed is voor je en laat je niet (af)leiden door meningen van anderen. Liefs(Forever)

Antwoord
Ik/wij (twin en ik) zit(ten) ook in mijn/ons laatste leven.Ik ken mijn twin al vanaf de moederschoot.Ik heb het Vanishing Twin Syndrome ontwikkeld.Toen ik mijn twin weer zag was het VTS ineens weg. Daarna kwam het weer terug,alleen veel minder sterk.Twin en ik hebben alleen telepathisch contact met elkaar.Jouw reaktie zou zo zijn reaktie kunnen zijn.Hij is ook getrouwd en het is ook nog niet onze tijd.Ik heb ooit gelezen dat tweelingzielen in hun laatste leven bij elkaar komen,ik vroeg me af of je daar ook iets van af weet?(Onbekend)

Reactie
Ik heb je antwoord ter harte genomen, degene die zei dat ik mezelf moest toestaan verliefd te wezen. Ik probeer zoveel mogelijk om echt mijzelf te zijn, geen rollen te spelen al valt dat niet mee. Ik spreek er nooit over en zal dat ook nooit gaan doen, behalve tegen twin zelf misschien als de tijd daar is. Wat ik me vaak afvraag is of hij dezelfde verliefde gevoelens heeft als ik. En als ik dan heel eerlijk naar mijn hart luister, dan weet ik het anwoord. Ik zie het aan hem, ik voel het aan de sfeer tussen ons, hoor het in zijn stem, en zie het in zijn ogen. Nog een vraag aan degene (een man neem ik aan) die onder deze vraag reageerde over zijn TZ die een relatie heeft; hoe ga jij met haar om? Laat je haar iets merken van je gevoelens?(Onbekend)