Lilly
Ik kan mijn gevoelens niet verifiëren bij mijn tweelingziel omdat hij niet in de gaten heeft dat er tussen ons iets speciaals is en ben dus dagelijks verward over mijn gevoel en gedachten. Soms denk ik dat hij wel af en toe bezig is met iets wat hij niet kan benoemen. Maar diezelfde dag kan ik ook volledig in de put zitten omdat ik zeker weet dat hij totaal niet met mij bezig is. Vaak word ik overvallen door een intens verdrietig gevoel. Ik ben dan zelf druk met iets bezig en heb dan heel even een moment van rust en dan pats, ineens is hij daar weer. En altijd komt dan het aloude bekende gevoel van pijn in mijn hartstreek naar boven. Verdriet om het missen. Het gevoel van; nooit meer. Ik heb ook al diverse malen gehad dat ik in mijn verdriet en wanhoop soms hardop dingen zei als: zo erg dat ik je moet missen als vriend. En direct is daar de zin in mijn hoofd: maar je hoeft me niet te missen als vriend. Laatst dacht ik heel verdrietig: je neemt vast nooit meer contact met me op. En direct in mijn hoofd: hij neemt contact met jou op, en misschien wel eerder dan jij denkt. Heel even ben ik daar dan gelukkig om omdat het voelt alsof dat waarheid is.Maar meestal verdwijnt dit vertrouwen binnen enkele uren. Laatst had ik zelfs ineens een beeld voor ogen wat ik nu nog steeds zo op kan roepen. Het leek alsof ik via zijn ogen de kamer in keek. Vaak begin ik me ineens onrustig te voelen en soms overvalt me ineens een zenuwachtig gevoel, trillende handen, getril in mijn benen, niet erg, maar ik voel het wel. Maar dan denk ik weer; het is allemaal flauwekul. Jij voelt hem niet, hij voelt jou niet. Jij kunt geen contact met hem maken. Maar waarom heb ik mij dan ZO vreselijk verdrietig gevoeld en nu nog. Waarom ben ik dan van ellende 12 kilo afgevallen? Waarom mis ik deze persoon die ik eigenlijk niet ken alsof ik mijn eigen zoon ben verloren? Waarom gaat dit gevoel dan niet over? Waarom houd ik van zijn muziek? Waarom houd ik ineens van voetbal t! erwijl ik een hekel heb aan Studio Sport? Ik wil zo graag weten of wat ik voel ook echt is. Ik wil zo graag weten of hij wel eens aan mij denkt. Of dat hij dat ooit nog gaat doen. Ik ben verward over mijn gevoelens en weet niet of er tekens zijn die ik niet zie. Daarom, lieve lotgenoten, beschrijf mij alsjeblieft jullie gevoelens en ervaringen en de tekens die je krijgt. Misschien herken ik hier iets in wat mij meer vertrouwen kan geven in mijn eigen kunnen en het zien van tekens.
Antwoord
Probeer eens zijn gevoelens te onderscheiden met die van jou. Mogelijk dat je hem voelt op afstand, maar nog niet weet die scheiding te maken wat bij jou hoor en wat bij hem. Accepteer de gevoelens die komen en gaan. Als het jou te heftig wordt, stuur hem de liefde en de rust vanuit je hart. Daarnaast focus je op je innerlijke gevoel en leid je eigen leven.(Onbekend)
AntwoordNou heb tekens genoeg gehad, je moet er wel voor openstaan, meestal krijg ik ze als ik met een enorm vraagteken boven me hoofd loop zoiets als wanneer hoor ik nou es wat van em of moet ik actie ondernemen en dan krijg ik zomaar van andere mensen antwoord, de kassière die tegen me zegt; hij komt zo naar je toe rollen , je hoeft er niets voor te doen, haha, als ik een meloen koop en die spontaan mijn kant oprolt bij het afrekenen. allemaal nummerborden met dubbele tekens of zijn jaartal die ik dan spontaan zie en op hetmoment weer iedere keer tijden als; 12.12u of 17.17 u enz. dus tekens genoeg nou alleen mijn twin nog. gevoelens van het gevoel dat de ander door jouw ogen meekijkt dat heb ik ook al meerdere keren gehad, ben eigenlijk wel benieuwd of ie dan ook kan zien wat ik zie ja zou het graag eens willen weten maar wat kun je eraan doen als je twin afstand houdt. ik zoek wel eens contact maar andersom is er weinig echt in beweging, jammer, zal wel angst zijn..maar ik bijt niet hoor dus je vraag over tekens, weet wat er in je leeft en dan zie je om je heen allerlei tekens verschijnen,..hopelijk heb ik je zo genoeg op weg geholpen.(Onbekend)
Antwoord
Ja alles wat jij beschrijft dat heb ik ook gehad.Ik ga alleen niet achter zijn hobby’s aan.Maar ik zag een optreden van mijn zoon door zijn ogen en mijn ogen.Verwondering! Je hebt als het ware bezit van elkaar genomen.Bij hem werkt dat ook wel degelijk.Zoals je bij een overleden iemand soms nog verwacht dat hij/zij de kamer binnenlopen zal,dat je dan automatisch naar de deur kijkt,dat valt ook niet op te roepen,dat is er gewoon een keer.Zo reageer je ook met een tweelingziel.Ik kan in de toekomst zien hoe zijn reacties zijn ten opzichte van mij, hoe diep hem iets raken zal.En zijn worsteling daarmee.Zo ver gaat het al bij mij.Ik ben mijn zoon verloren aan suïcide,daar heb ik inmiddels weer contact mee als zijnde mijn gids,maar ik denk dat dat van tevoren afgesproken was op zielsniveau, want het (tijdelijk) loslaten van tweelingziel was vele malen zwaarder dan het overgaan van mijn zoon naar een andere dimensie! Dat klinkt als een ontaarde moeder en is bijna niet uit ! te leggen aan iemand die zijn tweelingziel niet kent.Daarom ben ik zo blij dat ik boodschappen ontcijferen kan,waarin twin mij zei dat we weer bij elkaar komen en dat het nog even duren kan voordat dat gebeurt.Een tijdlang heb ik via You Tube gecommuniceerd.Dan zette ik op mijn kanaal een zogenaamd favoriet filmpje en in een antwoord op iemands vraag verpakte ik een mededeling voor mijn twin.De volgende dag werd er dan gebeld, de beller zei niets en dan wist ik dat hij het was en de boodschap gelezen en begrepen had.Dit hadden we vantevoren niet afgesproken,hij pikte het automatisch op.Hij controleert alles van mij, wat ik op internet doe enzo.Dat voel ik.(Onbekend)
Antwoord
Lieve Lilly, Wat herken ik jouw verhaal! Mijn Tz voelt dan wel niet als een zoon voor mij maar verder komt dit aardig overeen. De rauwe pijn, het verdriet om het gemis van iets dat niets eens ooit heeft bestaan in de realiteit van alledag, maar des te meer in een verleden en in dromen (die voor mij beiden even goed realiteit zijn!) Wat herken ik het gevoel van het enorm heen en weer geslingerd worden tussen zeker weten en enorm twijfelen aan wat je denkt en voelt. Dat het inbeelding zou zijn, dat je jezelfd compleet voor de gek houdt, dat het helemaal niet kan dat je elkaar voelt op afstand. En toch lieve Lilly, toch is het wel zo. Ik weet dat omdat ik veel tekens mocht (en mag) ontvangen die mij ondubbelzinnig op mijn TZ wijzen. Die op momenten van diepe twijfel en wanhoop op mijn pad komen in de vorm van bepaalde letter en cijfer combinaties op kentekenplaten, zijn naam op een affiche, in een boek dat ik zomaar op een bepaalde pagina opensla en daar staat dan zijn naam opeens. Ik kan honderden tekens noemen die mij al ten deel zijn gevallen, en ik weet diep in mijn hart dat dat echt met mijn TZ te maken heeft. Dat weet ik gewoon, alle duivelse stemmetjes in mijn hoofd die me zeggen dat zoiets niet kan, ten spijt. Laatst was ik bij mijn TZ op bezoek.Hij was even de kamer uit toen ik een tijdschrift opensloeg dat daar lag. Precies op een bladzijde met een nummer dat voor hem staat (zijn verjaardag) stond een foto van een stukje van een een nummerbord met daarop de letters TZ. Ik viel bijna om van verbazing. Verder doet hij vaak dezelfde uitspraken als ik op hetzelfde moment, kan hij me soms heel doodringend in de ogen kijken en belt hij vaak net als ik hoop dat hij dat zal doen. Meestal zonder echte reden. Als we elkaar zien, voel ik iets van een zinderende energie tussen ons hangen en ik weet dat hij dat ook opmerkt maar onbewuster dan ik. Ik droom verder ook heel vaak over hem en daar waren enkele zeer speciale dromen bij. In eentje verklaarde hij mij zijn zielsliefde en praatten we erover. In een andere vloeiden we samen in een roze licht. Ik heb nog nooit zoiets bijzonders meegemaakt. Op aards niveau is het echter compleet anders. Dat is de harde kille wereld die af en toe eventjes zacht en warm wordt als wij bij elkaar zijn. Dat zijn we niet vaak en als we het zijn, is dat nooit samen maar met anderen erbij. Nooit gelegenheid om te praten samen, nooit de kans om even helemaal te zijn wie we zijn. Heel frustrerend en soms drijft het me tot wanhoop. Maar ooit zal het zo zijn dat we wel de kans krijgen om eerlijk tegen elkaar te zijn. Het is de tijd nog niet. Langzaam, heel langzaam zie ik hem evolueren in de richting waarin ik zelf zit. Veel te langzaam naar mij zin, maar alles komt op zijn eigen tijd. Het zal dus wel goed zijn. Soms spring ik bijna uit mijn vel van verlangen. Maar ik kan er niets mee, totaal niets. Ik probeer mijn gevoelens om te buigen in iets bruikbaars voor mijn dagelijks leven. Want het gevoel van liefde maakt alles mooier om me heen. Al is het vaak bitterzoet. Veel liefs van een lotgenote.(Onbekend)
Reactie
Zo heerlijk om te lezen dat er zoveel herkenning is!!! Het geeft mijn vertrouwen een enorme boost. Ik krijg zelf toch ook tekens genoeg eigenlijk. Zeker als je zegt; toeval bestaat niet. Heel bijzonder. Dank jullie wel voor jullie antwoorden. Ik geloof er weer in!! Nu nog proberen mijn gevoel en zijn gevoel te onderscheiden. Tot op heden is me dat nog niet gelukt. Heb geen idee hoe het moet, maar ga het uitzoeken. En ‘ontaarde moeder’; ik heb het rouwen om mijn tweelingziel zelf ook al vergeleken met het verliezen van een kind. Voor mij ben je zeker geen ontaarde moeder. Dit geeft alleen maar aan hoe vreselijk diep het gevoel voor je twin gaat. Een ieder die dit niet aan den lijve heeft ondervonden kan zich hier absoluut geen voorstelling van maken. Ik nu wel!! En met mij vele andere lotgenoten.(Lilly)
Antwoord
Dat is volgens mij het lastigste om elkaars gevoelens te voelen, ik moest laatst zo maar huilen terwijl ik het eigenlijk heel leuk had gevonden, snapte er niets van maar nu wel ,waarschijnlijk dat ik toch iets heb opgepikt, iedereen bedankt dit maakt mijn problemen weer helder.(Onbekend)
Antwoord
“weet wat er in je leeft en dan zie je om je heen allerlei tekens verschijnen” zei iemand in een voorgaand stukje. Wat wordt hiermee bedoeld? Dat je innerlijk in de buitenwereld wordt gespiegeld? En zo ja, wat wil dat dan zeggen? Komen de tekens dan vanuit jezelf of toch vanuit de ander? Ik heb zelf namelijk wel het gevoel dat de signalen vanuit mijn twin komen… Het is geen inbeelding, daar zijn de tekens veel te frappant voor.(Onbekend)
Antwoord
wat er innerlijk in je leeft daar krijg je door anderen/het universum/natuur/situaties antwoord op, of het signalen van je twin zijn, ja misschien ook want die zendt dezelfde signalen uit als jezelf, maar het universum helpt je/jullie met zijn antwoorden d.m.v. bovenstaande, natuur en situaties en uitspraken door anderen. wat er in je leeft is ook de spiegel van waar je twin, en dus jezelf mee bezig bent. mijn twin zegt wel eens dingen die ik net zo ervaar. maar dan anders.(Onbekend)
Antwoord
Ah oke, ik begrijp het denk ik. Vandaag had ik het weer. Zit ik op de fiets en denk aan hem. Ik vraag hem hardop of hij me een teken wil geven en zie daar; een kenteken met daarin onze initialen en zijn geboortejaar. Verder nog zijn naam in een tijdschrift en op een paar handschoenen die ergens lagen. Zo mooi, ik voel me dan meteen weer verbonden met hem. Hetzelfde als ik langs de plekken fiets waar ik ooit met hem samen ben geweest. Die hebben nu een bepaalde lading voor mij (lastig uit te leggen), ik voel dan weer de blijdschap en energie van die keer dat wij er waren. Maar echt zijn liefde voelen op afstand vind ik nog moeilijk. Ik geloof niet dat dit er al is tussen ons. Ik stuur hem wel mijn liefde, maar heb het gevoel alsof hij nog in een dichte mist zit…(Onbekend)