Onbekend
Stel, je hebt je in 2,5jr tijd door een enorm moeilijk proces heen geworsteld wat begon met de ontmoeting van je twin, zie ervaringsverhaal 231. Bij toeval, of eigenlijk omdat ik me liet leiden door “boven” kwam ik na ruim een half jaar weer eens op deze site terecht. Via gedichten kreeg ik “contact” met mijn twin, althans dat denk/dacht ik. Hoewel ik zelf niet echt zat te wachten op contact omdat ik nog niet helemaal klaar ben met mijn pad, wat al zwaar genoeg is, vond ik het toch wel prettig om eindelijk bevestiging te krijgen voor wat ik altijd al wist. Nou lopen er best veel verhaallijnen door elkaar dus soms ontstond er enige verwarring maar door het benoemen van details uit het dagelijks leven, het gebruiken van initialen en andere uitsluitend voor ons herkenbare kenmerken ben ik er toch wel voor 99,99% zeker van dat het mijn twin betreft. Als ik dan lees dat hij graag contact wil en ik wil dat ook graag maar ik merk dat er bij hem om wat voor reden dan ook! toch een drempel is, stuur ik een sms met uitsluitend een emailadres zodat hij me iig weet te vinden als hij er wel aan toe is. En dan word je de volgende ochtend opgewacht door een boze “meneer” ( degene waarvan je zeker weet dat het je twin is) en die vertelt je dan dat het nu echt afgelopen moet zijn met berichten sturen en dat hij er niet langer van gediend is…… De zoveelste ontkenning op rij dus , tenminste in het dagelijks leven. Pffffffffff, heb zo langzamerhand het idee dat ik echt gek word, of heb ik misschien te maken met een psychisch gestoorde gek die mij kent uit het dagelijks leven en daardoor zoveel details kan benoemen. Zoveel toeval is echt onmogelijk. Ik denk dat ik best ver ben wbt mijn spirituele ontwikkeling dus ik had het gewoon helemaal los gelaten allemaal, het is goed zoals het is, ik overzie het grote geheel en ik zie wel wanneer wij bij elkaar komen. Ik weet ook dat je je niet moet laten kwetsen, dat je er boven moet staan blabla. Zover ben ik, echt ….. ik kan het loslaten …… dus ik denk dat ik hier voorlopig maar even niet meer kom helaas. Dit is zo ongelooflijk kwetsend, zo ga ik niet met mensen om en zo wil ik zelf ook niet behandeld worden, het is gewoon ook niet nodig, waarom ??? En als die boze meneer idd niet mijn twin is, en ik ben gewoon idd zelf gek aan het worden, dan bied ik hem hierbij mijn welgemeende excuses aan.
Antwoord
Hmm heb het ff na zitten lezen en kan je er geen zinnig antwoord op geven, sorry. Maar zou best kunnen idd dat er twee verhalen door elkaar lopen. Misschien zou je de hulp van de webmaster in kunnen roepen, vragen of het mailadres dat jij van hem hebt overeenkomt met het adres dat ze hier op de site hebben. Moet wel zeggen dat het verhaal mbt aantrekken/afstoten me bekend voorkomt. Mijn twin spartelt en schopt in het dagelijkse leven ook volop, maar toch hebben we telepatisch contact, overdag en ‘s nachts. Grootst mogelijke ruzies hebben we er al om gehad. Ik blijf mezelf en benader hem altijd op dezelfde manier en weet..voel.. dat ie dat waardeert, ook al krijg ik dan bijvoorbeeld een dag nadat ik hem een mail of sms gestuurd heb over een visioen of gevoel, weer een sms waar hij alles met 1 klap weer wegmaait en contact weer op 0 zet. Na een paar weken stilte komt dan weer een bericht voorbij: wat ben je stil meisje.. Het is zo moeilijk en zo mooi tegelijk. Wens je heel veel liefde en kracht!(Onbekend)
Antwoord
Is dit niet de kracht van angst die probeert een wig te drijven. zoek je eigen weg in je hart en niet bij je zielsliefde. hou hem/haar vast in je hart, wees sterk. dat werkt bij mij prima!(Onbekend)
Antwoord
Dat aantrekken en afstoten is bijzonder herkenbaar. Dat ervaar ik ook met mijn twin. En dat al jaren achtereen. Steeds als ik innerlijk afstand van hem neem (want wij hebben geen echt fysiek contact, zien elkaar wel af en toe) dan merk ik dat hij juist meer naar me toe komt, me vaker belt, ik allerlei tekens van hem krijg. En juist als ik veel in gedachten met hem bezig ben, een contact op zielsniveau tot stand probeer te brengen, voel ik soms dat afstoten. En dat was soms erg pijnlijk omdat ik het me persoonlijk aantrok. Sinds ik geleerd heb dat niet meer te doen, gaat het beter. Ik denk dat we elkaar met de tijd dichter zullen naderen, maar dat kost veel tijd. Altijd zijn er anderen om ons heen. Wat jij in je stukje onder Ervaringsverhalen schreef over dat je kinderen soms uitspraken doen over je TZ, dat herken ik ook. Zelfs mijn man dringt soms aan om TZ bij ons uit te nodigen of zelf bij hem op visite te gaan. Mijn man en TZ kunnen goed samen overweg, en daar ben ik blij om. Maar soms steekt het schuldgevoel over mijn gevoelens ook wel de kop op. Hoe het ook zij, dingen verlopen volgens mij toch hoe ze moeten lopen.(Onbekend)
Antwoord
Bij ons is het contact nulkommanul, wil wel graag contact maar het kan niet en dat maakt dat je dan maar afstand neemt en je eigen weg verder gaat en dan zie je wel hoe het gaat lopen. ook door negeren en misverstanden..rust in de tent dat is wel lekker.(Onbekend)
Reactie
Dank voor jullie reacties. Er bestaat geen twijfel meer op dit moment over de identiteit, waar ik wel mee zit is de manier waarop? Het had ook anders gekund. Ik heb uit liefde een klein berichtje gestuurd en word vervolgens als een straatschoffie op het matje geroepen alsof ik net een portefeuille heb gejat. Tja, misschien omdat de manier waarop zover bij mij vandaan staat, het mij zo raakt. Heb het licht in mezelf weer hervonden en zie het maar als een harde en zeer duidelijke les dat hij nog niet toe is aan contact op aards niveau ondanks wat ik hier allemaal van hem lees, jammer. Liefje, ik blijf toch wel van je houden (Onbekend)
Antwoord
Schuldgevoelens over gevoelens dat herken ik helemaal en toch zo irreëel want hoe kun je jezelf nou kwalijk nemen dat je iets voelt, en dat dat iets zo ongelooflijk sterk is geworden.daar kun je toch geen schuldgevoelens over hebben. toch heb ik ze ook zo af en toe en dan maan ik mezelf weer tot de orde want dit is groter dan ik , dit gevoel, en het mag er zijn, je hebt het niet opgezocht je hebt het niet expres gedaan, er is geen schuld, er is wel een doel , hou dat in de gaten dan voel je je minder schuldig, tenminste zo voelt het voor mij..misschien kun je hier wat mee, want ook gevoelens lopen zoals ze moeten lopen om maar in jouw woorden te blijven..liefs(Onbekend)
Antwoord
In reactie op dit laatste antwoord, daar sluit ik me bij aan. Je schuldig voelen over wat je voelt is onzin. Dat zeg ik nu, na jaren geworsteld te hebben met mijn gevoelens voor mijn TZ. Het mocht er niet zijn, en als ik er maar niet aan dacht en het goed wegstopte, was het er ook niet. Maar gevoelens zijn net kurken, ze komen altijd bovendrijven op den duur. Ik kon er niet langer voor weglopen en ben de confrontatie aangegaan. Sindsdien is het hard gegaan. Er gebeurt iets in de relatie met mijn TZ. Hij komt steeds ietsje dichterbij. Stoot me soms ook even hard weer af. Maar toch, er zit progressie in, hoe miniem ook. Ik weet nu dat me schuldig voelen helemaal geen goed doet, voor niemand. Het knaagt aan je terwijl het niets verandert. Gevoel kun je niet uitzetten en het heeft zeker een doel, al is dit niet altijd te overzien. Vertrouw op wat er is en komt, dan is het altijd goed.(Onbekend)
Reactie
Ik ben de schrijver van dit verhaal. Even voor de duidelijkheid, ik heb mij nooit schuldig gevoeld over mijn gevoelens voor mijn twin, die zijn zo zuiver en ik wist gelijk dat dit van een heel ander niveau was dan wat ik ooit eerder had gevoeld. Waar ik heel erg mee zit is dat ik weet dat mijn twin dit ook voelt, hij schrijft het hier ook meerdere malen op de site, is zelfs al veel langer actief hier dan ik, maar in het dagelijks leven blijft hij gewoon ontkennen. Sterker nog, hij wordt nu dus erg boos als ik hem voorzichtig benader omdat ik gelezen had dat hij ook wel graag contact wil. (iets wat ik normaal niet snel meer zou doen omdat hij me meerdere keren heeft afgewezen en heeft aangegeven dat hij dit niet wil) En dat doet me heel erg veel pijn, ik kan het echt nog steeds niet begrijpen en ik word er heel erg verdrietig van, het kost me zoveel energie! Al zou hij maar 1 keer mailen, alleen om misverstanden te voorkomen want het is zo’n zware periode nu vo! or ons allebei, ik kan dit er eigenlijk helemaal niet bij hebben. Om mezelf op te peppen heb ik bedacht dat er 1 hele goede reden is dat dit zo gebeurt, niets gebeurt immers voor niets 🙂 , en dat is dat hij eerst nog wat vlieguren moet maken, zoals iemand anders dat hier op de site zo mooi heeft verwoord. Maar het liefst zou ik gewoon normaal mailcontact hebben, om ervaringen uit te wisselen en elkaar te kunnen bijstaan daar waar dat nodig is. (Onbekend)
Antwoord
En elke dag wordt het mysterie groter …. Wil helemaal geen berichten meer lezen maar doe het toch omdat het de enige manier van aards contact is, zo jammer dat het niet anders kan. Word heen en weer gesmeten met mijn emoties als ik denk dat een berichtje voor mij is en er vervolgens iemand anders reageert die ook denkt dat het berichtje voor haar bedoeld is, pffffff. En voor haar moet het net zo slopend zijn, lieve andere twin-vrouw, ik leef ook met jou mee. Ik wil me niet gek laten maken maar weet niet hoe lang ik dit nog ga volhouden. Hoe zat het ook alweer …..LOSLATEN ……alleen lukt het nu even helemaal niet meer ….ben zo verdrietig …..(Onbekend)
Antwoord
Bericht voor mijn lief, lieve H, als jij geen einde wil maken aan de verwarring hier dan zal ik het voor je doen. Het heeft niets te maken met twijfel of onzekerheid over mezelf, over jou of over het grote geheel en onze bestemming. Maar ik trek het niet meer zo, ik ga hier aan onderdoor, heb me nog nooit zo leeg en verdrietig gevoeld. Ik kan me niet voorstellen dat jij je prettig voelt bij deze manier van communiceren en ik wil dat je weet dat dit mijn laatste berichtje is hier. Dus als er iemand reageert op jouw berichtjes, dan weet jij in ieder geval dat ik het niet was. Love You Forever!(J.)
Antwoord
Ik wil je veel sterkte wensen, wat een verhaal, zoveel afwijzing en verwarring dat houdt toch geen mens vol, liefs.(Onbekend)
Antwoord
Zo, even tijd voor een update. Na een aantal dagen geen berichten te hebben geplaatst en alleen maar gelezen te hebben hier wordt me een hoop duidelijk. Er komen berichten en gedichten voorbij die exact dezelfde emoties, lading hebben als waar ik momenteel doorheen ga, snap nu ook hoe er zoveel verwarring kan ontstaan. Denk ook dat mijn twin misschien wel denkt dat ik gewoon bleef schrijven, maar liefje ik kan je verzekeren dat dat niet zo is. Ik hou het voorlopig ook even zo, niet plaatsen en alleen maar lezen, het is maar dat je het weet! Ben wel nog steeds verdrietig omdat ik het gewoon niet begrijp, hoe je iemand die je bijna dagelijks tegen komt maar kunt blijven afwijzen/ontkennen. Als je iemand onbedoeld pijn doet in het dagelijks leven, waarom zou je dan niet ook gewoon sorry kunnen zeggen in het dagelijks leven, het is maar 1 woordje. … maar wel met een enorme lading. Maar misschien is het wel mijn ego die dat vindt …… zucht….. hoe zat het ook a! lweer ……. je mag ook geen verwachtingen hebben…….loslaten van verwachtingen……… Maarja, ik ben naast twin ook wel gewoon een mens, die verdrietig mag zijn als ik onredelijk behandeld ben. Love You Forever(J.)
Antwoord
Lieve J.al die verwarring, helaas beide vanuit liefde gereageerd op de verkeerde persoon, misschien toch beter om met een naam te reageren. inmiddels zijn we eruit dat dit dus niet uit de hoek kwam waarvan we dachten..jij van jouw twin en ik van mijn twin..vind het nu wel fijn dat het opgelost is..hopelijk komen er voor jou en mij andere berichten/gedichten binnenkort..maar even helemaal weer bij jezelf beginnen liefs van je weet wel,’yours forever’ en je moet maar zo denken op den duur klopt het ook nog ,je hoort toch allemaal bij elkaar haha(Onbekend)
Antwoord
Hi lieve yours forever, wij zijn er gelukkig uit nu, het heeft veel mooie gedichten opgeleverd maar wat heeft het ons beiden veel stress en verdriet gekost. Heel bijzonder of eigenlijk heel bizar hoe wij maandenlang precies op hetzelfde moment dezelfde emoties voelden en dat ook de situaties nog eens klopten en ook nog de initialen. Ik geloof nog steeds dat overal een goede reden voor is en stiekem hoop ik dat die goede reden is dat onze twins nu eindelijk achter de schermen vandaan willen komen. Zoals iemand anders hier ook al eens schreef, denk niet dat je twin alles wel begrijpt. Dat geldt iig voor mij heel sterk, ik begrijp er niets van waarom mijn twin zo doet …….. liefs (J. alias Forever)
Antwoord
En inmiddels zijn de zaken met twin ook helder. Kan het eindelijk weer loslaten allemaal, en laat hem in liefde weer helemaal los. Per slot van rekening ben ik ook nog niet klaar met mijn pad, ik leef mijn leven en geef me weer over aan de tijd, heerlijk.(Forever)