Onbekend
Een paar jaar geleden vroeg ik me af hoe diep een mens moest zinken om zelfmoord te willen plegen. Nu begrijp ik het helemaal en ik moet toegeven dat ik er vaak aan denk. Nooit gedacht dat een mens zich zo leeg kon voelen. Ik heb geen energie meer, en het voelt alsof mijn hele hart uit elkaar wordt getrokken. Mijn intuitie zei altijd tegen me dat alles goed kwam en we in dit leven weer bij elkaar zouden komen, maar mijn twin is getrouwd, terwijl hij van mijn bestaan af wist. Ik voel me door hem afgewezen maar tegelijkertijd zegt iets in mn hart dat hij hetzelfde voelt voor mij als ik voor hem. Ook durf ik niet meer op mijn intuitie te vertrouwen want het heeft al een keer tegen me gelogen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet, ik eet nauwelijks meer, voel me depressief, leeg, ziek, misselijk en waardeloos. Ik voel vaak tintelingen en energie door mn lichaam stromen en als hij zenuwachtig is of zich slecht voelt dan voel ik dat. Op deze momenten lijkt het alsof mn he! le energie uit mn lichaam gaat en ben ik zo moe alsof ik de marathon heb gelopen, ik weet niet wat dat is, maar het gaat vanzelf, ik heb er geen controle over, het lijkt alsof hij al mijn energie wegpakt en ik niks meer over heb voor mezelf. Ik ben nog redelijk jong en studeer nog, en ik heb werkelijk waar geen idee hoe ik verder moet leven, ik heb volgende week mijn tentamens, maar ik voel me zo slecht dat ik mn concentratie er niet bij kan houden en waarschijnlijk ook niks van die tentamens ga halen. Ik kan niet meer, ik voel me zo in het nauw gedreven door alles, ik kan moeilijk tegen mn studiedecaan zeggen dat ik me niet kan concentreren en ziek voel omdat ik mijn tweelingziel heb ontmoet en in 2 werelden leef. Ik wou dat ik mijn twin pas op latere leeftijd was tegengekomen en niet op zon jonge leeftijd, ik kan nauwelijks nog van mijn aardse leven genieten want niks geeft mij nog voldoening. Ondertussen ben ik bang dat ik de rest van mijn leven eenzaam en alleen blijf omdat de liefde van anderen mij geen voldoening geeft. Er staat hier wel overal dat je moet loslaten en jezelf weer moet vinden, maar ik weet gewoon niet hoe ik en dat moet doen en hoe ik moet doorgaan met mijn aardse leven, ik heb daar geen energie meer voor, ben gewoon ziek en doodmoe. Het voelt alsof ik in een grot van een kilometer diep zit en er niet uit kan komen. Ik keek vandaag in de spiegel en ik herkende mezelf niet meer, ik doe dingen die ik normaal nooit zou doen en ik kwets mensen zonder dat ik dat echt wil. Ik snap niks meer van het leven, ik voel me onzeker, raar en ontspoord. Ik dacht dat hij van mij hield.
Antwoord
Lieve meid, Een heel verhaal en ik wil zeggen dat ik je begrijp. De radeloosheid, de zinloosheid en wanhoop. Ik zou kunnen zeggen Been there done that. Ook ik heb gevoeld wat het is om niet meer verder te willen met het leven. In mijn geval omdat ik me zo ontzettend schuldig voelde (en soms nog) naar mijn partner toe. Daarbij kwam het rauwe gemis van mijn TZ op bepaalde momenten en het constante aantrekken en afstoten tussen TZ en mij. Het was een worsteling van jaren waarin ik heen en weer geslingerd werd tussen euforische gevoelens en diep verdriet. Inmiddels ben ik een stukje ouder en heb ik het gevoel meer grip op de situatie te hebben, ook omdat ik me spiritueel erg ontwikkeld heb. En dat is ook voor jou weggelegd. Ik ben nu in staat om TZ op afstand te houden als ik voel dat ik me weer teveel laat meeslepen. Dan schep ik afstand in mijn hoofd en “block” ik hem uit mijn gedachten. Er komt dan weer ruimte om me op meer aardse zaken te richten. Vergeet niet dat het hele tweelingziel verhaal vooral ook inhoudt dat iedere helft zich in snelle vaart gaat ontwikkelen. Op den duur zul je hem kunnen loslaten en vanuit je hart voelen dat het goed is dat jullie ieder je eigen weg gaan. Dan ben je in staat te genieten van de ogenblikken dat je elkaar ziet en verder geen verwachtingen meer te koesteren. Je kunt zelfs openstaan voor de liefde en iemand ontmoeten met wie je je leven wilt delen. Want het is vaak zo dat een relatie tussen tweelingzielen helemaal niet de bedoeling is. Het kan allemaal naast elkaar bestaan. De liefde met een TZ is iets dat nooit zal verdwijnen, wat er ook gebeurt en hoe ver je ook uit elkaar bent. Liefs,(Een andere tweelingziel)
Antwoord
I’v been there too and done that. Ik lag op de bodem van de put met mijn gezicht naar beneden. Niets maar dan ook helemaal niets was nog van enige betekenis voor mij, behalve mijn andere helft. Niet eten, geen aandacht voor mn gezin, nergens zin in. Depressief dus. En toch, 7 weken na de laatste ontmoeting krabbelde ik langzaam omhoog uit de put. Ik kan zelfs af en toe zeggen dat ik blij ben dat ik mijn andere helft heb ontmoet. Maar dat is zeker niet alle dagen zo. Het is heel moeilijk om deze weg in je eentje af te leggen. Bijna onmogelijk zelfs. Zeker op het punt waar jij nu in zit. Maar het is ook heel bijzonder. Je innerlijke reis gaat met een sneltreinvaart. Je tentamens gaan dit jaar misschien de mist in, maar moet je eens kijken wat je dit jaar WEL leert. Niet wat je van plan was om te doen, maar wat misschien nog wel waardevoller is. Zeker voor jezelf. Ik hoop dat je kracht kunt putten uit de reacties die je zult krijgen van lotgenoten. Weet dat er aan je gedacht wordt. Je staat niet alleen. Uiteindelijk komt het allemaal goed. One way or the other. Vertrouw daar op!!! (als je zo blijft ga naar je dokter en vraag iets voor depressiviteit. dat haalt de scherpe kantjes eraf en helpt je door te gaan. je bent te mooi en waardevol voor deze wereld om daar niet je steentje aan bij te dragen) dikke kus.(Onbekend)
Antwoord
Het is heel begrijpelijk dat je je zo voelt. Als ik bij je was, zou ik een arm om je heen slaan en naar je luisteren. Belangrijk is dat je de kracht in jezelf weer terug gaat vinden door te luisteren naar je pure gevoel. Vind de kracht om hier doorheen te komen. Als je er eenmaal bent, zul je zien dat je anders naar je twin gaat kijken. Ik wens je heel veel kracht toe. Het gaat me om jou en niet om mij hoe ik het heb ervaren met mijn twin.(Onbekend)
AntwoordI
k heb precies meegemaakt waar jij nu doorheen gaat! Ik was ook zo jong en studeerde, twin ondanks herkenning ook getrouwd met ander, herken je gevoelens. Maar ik ben er nog steeds, het komt goed. Mail me maar als je wilt.(Onbekend)
Antwoord
Same here!!, ik herken mij in jouw verhaal, ook mijn TZ kan niet bij mij zijn omdat hij een gezin heeft en samenwoond, wel hebben we contact en spreek ik hem een paar x in de week, ik kan je vertellen dat dat ook een hele zware weg is om te gaan! Dood willen, leegte, en ongelooflijk verdriet, ik herken het allemaal, en er is geen medicijn voor!! elke dag is een nieuwe zei en zeg ik vaak tegen mijzelf, vandaag volhouden misschien voel je je morgen beter. Dat ik mijn TZ ontmoette, herkende ik mijzelf ook niet meer, het was zelfs zo erg dat ik mijzelf heb willen laten opnemen, omdat ik dacht dat ik gek aan het worden was. De les die hierin zit heeft enkel en alleen met jou diepe gevoelens te maken en daagt je uit om opnieuw jezelf te ontdekken, zonder dat het afbreuk doet aan die liefde voor hem. Ik heb geen adviezen, maar weet gewoon dat er meerdere mensen zijn die er net zo erg aan toe zijn als jou. Langzamerhand wort het iets rustiger bij mij, en ik hoop dat je mettertijd ook weer heelheid kunt voelen in jezelf, dat kan je nooit meer afgenomen worden!! Dat is wat je hebt, jezelf en die ongelooflijke liefde, geef jezelf die tijd, elke dag is er een, ik ben al een kleine 4 jaar onderweg, en het heeft me meer gebracht dan me laten verliezen, het inzicht dat ik in mezelf kreeg had niemand anders me kunnen laten zien. het gemis bijft, ik kan mij niet voorstellen dat er een dag zal zijn dat ik niet meer aan hem denk, het blijft bij je!! Maar ook komt er ruimte, langzaam maar zeker, deze les is veel groter dan die tentamens, en eigenlijk ook veel belangrijker!! Hou je taai meid, in gedachten hou ik je hand vast, weet dat er mensen zijn die jou gevoelens (her)kennen en met je delen. de wereld is een stuk leuker met nog een mens erbij die deze geweldige, maar oh zo pijnlijke emoties kan voelen, want dat maakt je echt!! weet dat er ooit een dag zal zijn dat je met hem onder de sterren zit!(Onbekend)
Antwoord
Het vehaal wat ik hier lees, kan mijn verhaal zijn. Het proces waar je in zit is beslist niet fijn. Leer het verschil kennen tussen ego en je innerlijke gevoel. Het innerlijke gevoel kent geen pijn en verlangen. Leer te genieten van de gevoelens die je hebt voor je twin en accepteer dat ze er zijn. Ego staat voor ‘ik wil dit’ en ‘ik wil dat’. Jij vertelt je verhaal en wat ik eruit proef ook steun. Voor jou is mijn ervaring niet belangrijk maar ik wil je wel laten weten dat je hier niet alleen in staat. Zoek weer naar je innerlijke kracht want die zit in jou. (Onbekend)
Antwoord
Het verhaal lijkt op mijn ervaring. Wat ik lees, dat ik terug moet naar mijn innerlijke is voor mij de oplossing om het geheel los te laten en om doorgang te krijgen in mijn eigen leven. ik moet eerst weer in mijn eigen energie staan. Ik zit nog teveel in mijn ego. Eerst maar overwinnen. Dank je voor je reactie en het inzicht dat je me hebt gegeven. Ik moet weer terug naar mijn innerlijke gevoel.(Onbekend)
Antwoord
Hi lieve meid, Allereerst heel dapper van je dat je jouw verhaal zo duidelijk hier neerzet, maar het komt op mij ook over als een noodkreet! Hoewel ik nooit aan zelfdoding heb gedacht, begrijp ook ik jouw verhaal als geen ander. Het zal een schrale troost voor je zijn om te lezen dat meerdere mensen door hetzelfde proces heengaan en met dezelfde gevoelens worstelen. Alleen ben jij daar op dit moment volgens mij niet mee geholpen! Jij loopt tegen muren aan, bij je twin maar ook bij de buitenwereld en op dit moment zie je het helemaal niet meer zitten, wat ik kan begrijpen! Ik denk dat het belangrijk is dat je hulp gaat zoeken, het liefst daar waar je begrepen wordt want dit proces is alleen te begrijpen als je er zelf mee te maken hebt. Ik kan je uit eigen ervaring Cranio Sacraal therapie aanbevelen, het geeft je meer inzicht en haalt de scherpe kantjes er vanaf, net genoeg om toch weer moed te vinden om door te gaan. Ik wens je heel veel sterkte en vanavond gaan al mijn engeltjes richting ! jou! Liefs(Forever)
Antwoord
Ben even benieuwd hoe het nu met je gaat? Maak me een beetje zorgen om je. Liefs(Forever)
Reactie
Hey(Forever), ik ben degene van het verhaal, je hoeft je geen zorgen te maken, het gaat al wat beter, maar ben er nog lang niet..heel erg bedankt voor alle reacties, het is fijn om te weten dat er ook anderen zijn die je begrijpen. ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een beetje een magische inspirerende kracht heb gevoeld de nacht na het lezen van de reacties, ik weet niet waar het vandaan kwam, maar het hielp wel. liefs(Onbekend)
Antwoord
Vertrouw op je eigen gevoelens die vertellen je de waarheid, hij houdt ook van jou maar is nog niet zover.ga in je eigen kracht staan dan kan niets of niemand je meer omver blazen..ben zelf ook uit een enorme put geklommen en dat bevalt prima. wat er ook gebeurd en ik blijf op mijn gevoel vertrouwen wat mijn twin ook zegt of doet, want het komt een keer goed, ook voor jou!(Forever)
Antwoord
Goed om te lezen dat het beter met je gaat. Ondanks dat ik je niet ken, heb ik me wel zorgen om je gemaakt. Fijn om te horen dat je kracht uit de reactes hebt gekregen.(Onbekend)
Antwoord
Ik zit er ook middenin….de leegte, de letterlijke pijn in mn hart, alsof ik aan het dood gaan ben. Moedeloos, radeloos, hopeloos… Ik denk 24/7 aan hem, bij het wakker worde, bij tanden poetsen, bij elke autorit, op mijn werk.. gekkenhuis in mn hoofd. Voel me zo intens verdrietig en verloren!!! Wij kregen dit jaar contact met elkaar. 3 maand lang appten we dag en nacht. Ja ook hij is getrouwd en heeft kids, maar zijn huwelijk was op zei hij. Onze gevoelens zijn er al jaren voor elkaar, nu eindelijk uitgesproken wilden we alleen nog maar bij elkaar zijn. Tot zijn vrouw dreigde met de kinderen, deze zo dierbaar voor hem zijn… hij is bang zijn kinderen te verliezen en koos dus voor zijn gezin. Liet mij gebroken achter zonder enige uitleg. Groet me niet meer, en lijkt me volledig gewist te hebben. Het was toch over thuis? je wilde je leven met mij delen, wij waren 1…ik was je alles… en dat was ik al jaren voor jou, en jij voor mij.. en nu ineens is dat weg?? Ik voel me net zo verloren als jou.. en begrijpen doe ik het al helemaal niet :((Onbekend)