Onbekend

Ik wil heel graag antwoord op mijn vraag: is dit een ordinaire verliefdheid of gaat dit tot op mijn ziel? Ik heb deze heftige gevoelens van missen, verdriet, wanhoop, het contact willen zoeken, nog nooit meegemaakt. Hij is veel te jong (ex-vriendje van mijn dochter) en zich volgens mij nergens van bewust. Nadat ik in een impulsieve bui hem heb verteld dat cupido de pijl die bedoelt was voor mijn dochter bij mij in het hart heeft geschoten, heeft hij elk contact verbroken. Logisch. Van mij was het een wanhoops daad omdat ik geobsedeerd van hem was via de mail. Wachtend op antwoord van hem. Ik dacht dat ik hiermee deze zaak kon afsluiten en beeindigen. Nu was toch wel duidelijk dat het niet wederzijds was en dat had genoeg moeten zijn voor mij. Maar niets is minder waar. Ons gezin voelt niet compleet nu hij er geen deel meer van uitmaakt. Nu we niet meer over hem praten. Nu er geen kans meer is dat ik hem ooit nog zal zien. En het enige wat ik wil, is in die enorme diepe blauwe ogen kijken en met hem praten. Bij hem in de buurt zijn. Als hij niet bij mij is voel ik me ongelukkig, heel erg onrustig, ik eet slecht, slaap weinig. Alles heeft zn glans verloren. Niets is meer belangrijk. Ik be! n over-emotioneel. Ik probeer elke keer weer een manier te bedenken om met hem in contact te komen omdat ik zo graag van hem wil horen hoe het met hem gaat. Het lijkt alsof ik weet hoe hij zich voelt. Verward, niet happy. Ook denk ik zeker te weten dat hij hier met niemand over spreekt. Dat hij het praten met mij wel mist (want dat konden we heel open) en wel met mij wil mailen maar het niet durft. Dit is te confronterend dus hij negeert mij in alle opzichten. Maar wat nou als ik het bij het verkeerde eind heb? Wat nou als die enkele keer dat ik nog een bericht heb gestuurd hij lachend de mail leest en zegt;” Duh…haha zou je willen. Mooi niet!!” Wat nou als hij prima in zijn vel zit en nergens meer mee zit en de zaak heeft afgesloten? Dan maak ik mij toch volslagen belachelijk als ik hem mail met de vraag met mij te gaan praten omdat ik denk dat hij zich niet happy voelt. Aan de andere kant, waarom zie ik dan dat hij nog steeds bijna elke dag de site van mijn dochter be! zoekt en die van mij vorige week sinds weken. Dat betekent dat hij nie t los is van ons. En zo zit ik nu al weer dagen op de wipwap. Is dit zielsliefde, want ik hou van hem, puur als van een soort zoon zonder seksuele gevoelens, of is dit een verliefdheid? Wie o wie kan mij hier alstublieft een antwoord op geven?

Antwoord
Het lijkt mij steeds meer, hoe vaker ik je verhaal lees, een zielsliefde.Iemand uit een vorig leven die je nu weer opnieuw (via je dochter, oh wat zijn kinderen toch handig in het leven!), opzoekt. Je lijkt in deze nooit belachelijk. Dat zit enkel in je hoofd, die angst om af te gaan. Ook hier weer is volgens mij het beste om zo snel mogelijk afscheid te nemen, radicaal. Voor 1 jaar. En dan moet je de “chemie” van het leven zelf het werk laten doen. Eens kijken wat voor moois dat oplevert….? Kijk niet achterom,probeer zo goed mogelijk voor je zelf te zorgen (al is dat best moeilijk, ik heb sinds ik 2 jaar geleden mijn tweelingziel heb ontmoet, een ander slaapritme gekregen, bijna geen nacht slaap ik nog in 1 keer door).Je zit, denk ik, in een grote transformatieperiode,die wel jaren kan duren,misschien wel 5 jaar. Daarna kom je er als herboren weer uit, wedden? Probeer het in ieder geval, heus, een jaar is zo voorbij.(Onbekend)

Reactie
Dank je wel voor je antwoord!!!! Ik was even bang dat men mij hier zou veroordelen op mijn verhaal ivm de leeftijd. Iets anders dan radicaal afscheid nemen hoort nu ook niet meer tot de mogelijkheden. Dat zal ik hem ook moeten gunnen. Ik neem jouw verhaal zeer ter harte. Wat een fijn antwoord om te lezen. Nogmaals dank je wel. Ik zal hier ongetwijfeld sterker uit komen alhoewel ik nu mijn twijfels heb. Bovendien zie ik op tegen de duur van de transformatie. Ik mag werkelijk niet hopen dat ik mij over jaren nog net zo verlaten voel als heden. In dat geval geloof ik inderdaad dat er mensen sterven van liefdesverdriet. Ik ben benieuwd of ik ooit nog weer wat van hem hoor. Ik denk het zelf niet. Zeker hoop ik wel dat dit zin heeft, want het is soms bijna te zwaar om te dragen. Nogmaals dank voor je antwoord. Ik heb hier absoluut wat aan. Zeker het stuk dat jij ook denkt dat dit wel zielsliefde zou moeten zijn. Eigenlijk wel jammer, dat maakt het nog erger om proberen te vergeten. Wat moet je met een zielsliefde als deze niets van jou wil weten en je nooit bij elkaar zal komen? Mijn hart huilt! dagelijks.(Onbekend)

Antwoord
Mensen die je hierom zouden veroordelen moeten eens goed nadenken. Jij voelt wat je voelt en daar kun je niets aan veranderen. Het komt blijkbaar vanuit je hart en ook ik denk bij het lezen van het hele verhaal dat je van doen hebt met een ziel die je al vele levens kent. Misschien had je beter je gevoelens voor je kunnen houden want dat heeft hem wellicht nogal afgeschrikt. Als het een jong iemand is, kan hij dit waarschijnlijk helemaal niet plaatsen en jouw intentie aanvoelen. Ik begrijp hoe eenzaam dat voelt, ook dat hij voorgoed uit je leven weg lijkt te zijn. Maar onthoud dat als iets of iemand echt bij je hoort, hij altijd weer bij je terugkomt. Het leven kent soms mysterieuze wegen.(Onbekend)