Onbekend
Waarom moet het samenkomen van twins zoiets definitiefs hebben? Waarom kun je niet een tijdje spiegelen in openheid? Dan heb je rustig de mogelijkheid alles te onderzoeken? lijkt me veel eerlijker?
Antwoord
Nog meer spiegelen en in alle openheid ? graag, maar openheid voor/van wie? hoe open en kwetsbaar kun je je opstellen ? hoeveel kan je van iemand verlangen ? als er geen openheid is van de andere kant en je dat iedere keer weer merkt, omdat het allemaal omzichtig gebracht wordt, ja wat is dan eerlijk ? dat is een enorme drempel geworden! heb het idee dat er veel over zielsliefde wordt gepraat maar zonder de zielsliefde en zonder dat de zielsliefdes praten. (Onbekend)
Antwoord
Hehe, dat vind ik ook.(Onbekend)
Antwoord
Ja en er komt een moment dat de open twin het genoeg vindt en zich niet meer in een bepaalde strategie laat meesleuren, dan gaat de deur dicht en is er nog één mogelijkheid, loslaten! en ik moet zeggen dat gaat steeds aantrekkelijker worden! laat mijn twin maar tevreden zijn?! misschien is dat wel het mooiste kado wat ik mijn twin kan geven; Helderheid ,Moed en Inzicht.(Onbekend)
Antwoord
Ja, mijn tweelingziel heeft ook verwachtingen gewekt bij mij. je laat elkaar onbewust en soms bewust zien waar het in jouw leven niet goed gaat, daardoor denk je dat je twin je een bepaalde richting opduwt. je wordt met je neus op de feiten gedrukt over de relaties, je reacties erop en ik heb ze gezien en mijn conclusies getrokken,alles werd/wordt zichtbaar! heb mijn leven zelf weer opgepakt en ik moet zeggen het bevalt me prima. maar is het niet zo dat twins op elkaar lijken en daardoor zo goed weten/zien wat er bij de ander’ fout gaat. de les die ze de ander leren slaat misschien nog wel meer op hen zelf ! en is het eigenlijk niet altijd zo dat alles wat een ander tegen jou zegt meestal gaat over de problemen waar ze zelf het hardst mee worstelen.wij hebben jaren gespiegeld en nog is het niet duidelijk, ja hoe open kun je zijn? en ja er is moed voor nodig en doorzettingsvermogen ,dat is tenminste mijn ervaring, maar dan krijg je ook wat!! dan heb je jezelf weer terug! en ja wat je daarmee gaat doen dat kun je dan wel weer zien, dan heb je WEL een GOEDE startpositie , je begint bij de basis, die van jezelf! je verdrinkt niet door te duiken maar door onder water te blijven…(Onbekend)
Antwoord
Is de open twin niet in 9 van de 10 gevallen een vrouw? En ja, praat met elkaar. (Als dat kan) Maar even aan de laatste onbekende: als je het zo voelt, zou ik loslaten. Heb ik ook gedaan. Het is moeilijk, maar idd een gift aan jezelf en je twin. Misschien wordt het weer eens tijd om je compleet op je zelf te richten. Geloof me, dat doen de zg. ‘gesloten twins’ meestal wel. De liefde gaat toch niet weg, loslaten kost gewoon moed. Ik stel het me als volgt voor: mijn twin die de polonaise doet en extatisch gelukkig is dat ik eindelijk in rook ben opgegaan. Erg over de top, maar dat overdrijven en die visualisering kan juist helpen. Ik lach erom en doe innerlijk dan ook een rondedansje. Dit leven is zo bizar. Kan het niet echt serieus meer nemen. In mijn meer verlichte momenten denk ik dat we er later hartelijk om zullen lachen. Aan de andere kant dan. In het nu denk ik dat ik gewoon teveel gedoe ben voor mijn twin en omgekeerd is dat nog meer zo. Moet hem eigenlijk nog! feliciteren, want dat feit had hij veel eerder door dan ik! Ha!(Juul)
Antwoord
Beste mensen, voel en groei door zielsliefde, zie waartoe je in staat bent en geniet…het is niet uit te leggen in een gewone relatie.(Onbekend)
Antwoord
heb vertrouwen in jezelf, in de ander, loslaten bracht mij veel veel dichter bij mezelf , bij mijn twin. bedenk hoe je elkaar ontmoette, waarom zou dat niet weer gebeuren? ik hoop dat ik dan meer te bieden heb.ik wil nog zoveel leren. heb vertrouwen ipv te wachten en leef.(Onbekend)
AntwoordUit jouw antwoorden spreken agressie, boosheid, tegen wie? heb respect, vooral voor jezelf. besef dat ieder z’n eigen weg gaat, dat is ok.(Onbekend)
Antwoord
Ja loslaten is moed, heb er vertrouwen in dat het goed komt en het is geen agressie maar meer een gevoel van diep verdriet, het duurt al zo lang..hoop het zo dat mijn twin ook verder groeit en dat dat nog in dit leven goed komt.. het lijkt me zo zuur als je zegt ; na dit leven.. je leeft nu en je wilt toch nu ook ‘aards’ genieten.. maar ik leef en ik zal proberen los te laten. mijn twin heeft recht op zijn eigen proces, dat is oké. zal proberen er met humor naar te kijken zoals de vorige onbekende, het is op het moment gewoon te lastig voor mijn twin , zie hem echter geen polonaise doen,dit doet ons allebei te zeer. was het vertrouwen even helemaal kwijt maar ik ga er weer voor.(Onbekend)
Antwoord
Agressie??? En hier wordt over moed gesproken, maar uiteindelijk is het allemaal esoterisch gepraat. En het echte leven dendert voort. Doorgaan betekent respect voor jezelf. En gevoel voor humor is ook een gave denk ik. Die niet iedereen heeft. Waarom moeten spirituele zaken altijd zo beladen en serieus zijn? Ook al is het vreselijk verdrietig! Echt! En iedereen die zo moedig is, kan zichzelf ook een naam geven. Al is het maar een schuilnaam. Onbekend komt zo kil over. En antwoorden tegen 3 onbekenden is nogal lastig.(J.)
Antwoord
Lieve J., agressie heb ik ook niet ontdekt in de antwoorden van wie dan ook. wat ik wel uit je antwoord lees is een gevoel van wanhoop, van ik kan niet anders, het leven dendert door zoals je zegt , maar dat is je eigen keus en dat zal je ook wel esoterisch gepraat vinden maar het is,naar mijn gevoel, wèl zo. laat jij het doordenderen of wordt het voor jou doorgedenderd?? spirituele zaken hoeven niet serieus te zijn, juist heel mooi.ik heb doordat ik mijn liefde voor mijn twin heb. weer de humor in het leven ontdekt, die was ik lang kwijt, maar ook het verdriet . ieder mens heeft recht om wel of niet door zijn vastliggende patronen heen te breken of over die berg te klimmen,of door te denderen . pas als je voelt dat de last je te zwaar wordt dan kun je kiezen en dan nog is er moed voor nodig en iedereen moet daar vrij in zijn om wel/niet die beslissing te nemen. laat je door niemand iets vertellen, geloof in je eigen dingen , heb respect voor jezelf op wat voor manier dan ook! liefs, voor de verandering.(Me)
Antwoord
Ik bedoel niet liefs voor de verandering maar liefs, voor de verandering; me (i.p.v. onbekend haha)(Onbekend)
Antwoord
Lieve J. nog even een aanvulling; wat is het echte leven? alle mooie/bijzondere ervaringen ? sterker nog, niets is meer echt dan dat !(Onbekend)
Antwoord
nog heb ik geen openheid ontdekt, nog geen gesprekje, geen andere benadering. dat doet zeer, hoe kan je dan in vredesnaam in alle openheid spiegelen? ik heb geen keuze meer dan afstand nemen, dat is respect voor mezelf…liefs(Me)
Antwoord
Lieve Me,(ik praat nu dus eigenlijk tegen mezelf, haha) Jij hebt wel gelijk hoor. Het antwoord dat ik eerder gaf hier was niet erg subtiel, klinkt ook niet erg als mij. Maar soms kan ik cynisch zijn. Soms zeg je dingen als het je dag niet is. Dat spijt me. Ik ben meestal aardiger, kijk maar eens naar 407 en 409. Dit was niet erg mij. Mocht ik mensen tegen de borst gestuit hebben, mijn excuses. Het was een projectie waarschijnlijk. En als ik het dan toch over tegen mezelf praten heb, soms geef ik advies dat ik zelf niet waar kan maken. Soms is dat innerlijke wijsheid die er toch wel is, nu was dat dus innerlijke dommigheid. Maar hoe dan ook, ik spreek eigenlijk vooral mezelf toe. Ik wil best eerlijk zijn. Wanhoop speelde toen waarschijnlijk een rol. Wanhoop, verdriet, beiden waarschijnlijk. Alleen verstandelijk kan ik dan doorgaan. En dan schakel ik mijn gevoel wel eens uit. Onder het motto:’Niet lullen, maar poetsen.’ En op die zeldzame momenten vind ik het ook esoterisch gepraat. Maar ik ben hier wel. Zegt al genoeg natuurlijk. Ik verraad mezelf. Dat is ook erg grappig trouwens. Ik wens iedereen en hun liefdes het beste toe en nog veel meer. En wil niemand veroordelen of kwetsen. Maar als ik dan toch eerlijk ben, ik ben gewoon tot een heel ontnuchterende conclusie gekomen wat mijn gevoel betreft. Ik denk dat mijn spirituele ontwikkeling soms twee stappen vooruit gaat en dan weer drie stappen terug. Ik dacht dat ik op een plek was waar ik alles geaccepteerd had. Ik voelde me goed. Maar ik heb een confrontatie gehad met mezelf. En toen stortte alles in. En dat was het. Ik keek in de spreekwoordelijke spirituele spiegel en wilde alleen maar hard wegrennen. En nog steeds. Al gaat het nu beter. Maar ik ben bang voor de pijn, wil geen verdriet meer hebben, eerder was het zien van twin meestal genoeg compensatie. Maar hoe kinderachtig het ook klinkt, ik wil niet meer elke keer afscheid nemen. Ik heb mezelf lang wijsgemaakt dat ik het wel aankon, maar ik ben niet sterk genoeg. En daarom de ultieme ironie, een definitiever afscheid. Dat telkens weer moeten weglopen, iets in me accepteert dat niet meer, niet op het moment. Als ik het over het echte leven heb, misschien is dat een miscommunicatie tussen ons, bedoel ik het bovenstaande, vanuit mijn eigen persoonlijke gevoel nu. Het deel van mij dat meer wilt, is niet meer tevreden met minder en het overheerst me nu. En rationeel gezien is er geen enkele mogelijkheid tot meer. En ik zou dat ook niet willen en niet aan kunnen. Dus ik moet eerst mezelf maar weer eens herenigen. Nu spreek ik mezelf nog tegen. Want ik roei tegen mijn gevoelsmatige stroom in: mijn gedachten gaan vaak toch uit naar de volgende ontmoeting met twin. Blijkbaar de spreekwoordelijke krukken die het draaglijk maken voor me. En wanneer ik slaap laten mijn dromen zich ook niet het zwijgen opleggen. Tsja, dat onderbewuste ook. Ik wil nu eens echt aan -of beter gezegd met- mezelf werken. De confrontatie kan ik nu niet aan. En het wordt inderdaad niet gemakkelijker als verder iedereen om je heen je nu eindelijk verstandig vind. Wat natuurlijk onzin is. Maar een mens zit raar voorgeprogrammeerd in elkaar. Zelfs als je geregeerd wordt door je gevoel. Tegelijkertijd ben je de uitkomst van de optelsom die ervaring en omgeving heet. Ik probeer daar doorheen te kijken. En ja, alle mooie, bijzondere ervaringen zijn zeker iemands leven. Niets belangrijker dan dat. Ik zou ze nooit willen missen. Maar ik ben gewoon bang om andere dingen te gaan missen in dat zogeheten ‘echte leven’, ik probeer nu vooruit te gaan op een bepaalde manier. Of misschien ben ik aan het uitrusten. Ik wil weer meer vertrouwen erin hebben en in mezelf. Dan volgt de rest hopelijk ook. Liefs(Juul/J.)
Antwoord
lieve J./juul. wat een open antwoord, wat een strijd, ik herken het zo! heb vertrouwen in jezelf , in je twin, in het universum. het leidt mij naar mensen en dingen in mijn leven, je wordt geholpen,voel soms letterlijk een zachte streling door mijn haar,alsof er iemand mij troost, je hoeft het niet alleen te doen ,luister goed naar de tekens om je heen dat heeft mij geleid naar het punt waar ik nu ben gekomen. soms zeiden mensen iets tegen me op het moment dat ik een groot vraagteken boven mijn hoofd had,(dacht dan ook dat iedereen dat wel moest zien, zo groot was ie)en wat ze dan zeiden was precies dat wat ik nodig had. een periode van rust is ook belangrijk als je voelt dat je er nog niet klaar voor bent, neem de tijd ,dit zijn zulke belangrijke beslissingen. verdriet..het is er , volg je gevoel, volg wat je diep in je hart weet, ook al overzie je het niet..volg je gevoel. kijk naar wat jouw leven gelukkig maakt en laat je niets aanpraten dat je verstandig moet zi! jn..het is jouw leven , voor wie leef je? kijk naar alles in je leven,je werk, je relaties, overal is een tussenweg of een andere weg voor te vinden maar niet voor deze liefde..rust uit, ga voelen en heb vertrouwen dat er een moment komt dat je weet wat je moet doen, je bent sterker dan men jou wil laten geloven.hoe dichter bij je doel, hoe moeilijker de tegenwerking, je ego/andere ego’s, je omgeving. verwacht geen begrip van anderen die deze liefde niet kennen, dat heb ik ook graag gewild, maar dat is vechten tegen de bierkaai, ze zullen het niet snappen. de goedbedoelde adviezen uit mijn omgeving waren vooral de adviezen die ze zelf het beste uitkomt(wat is liefde?)mensen in mijn omgeving zagen mijn worsteling en mijn verdriet en toch dan nog willen ze dat je bent zoals je altijd bent geweest,behalve de mensen die ècht van je houden,die weten hoe lief en loyaal je bent en altijd de ander voorop hebt gezet. het enige wat telt is wat jijzelf voelt en wilt,heb jezelf lief!je! bent het waard. we gaan wel erg gelijk op als ik je verhaal zo lees i s het wel heel erg herkenbaar, ik kan ook niet meer die afstand bewaren,het weer afscheid nemen, het wilde al zo lang niet meer . het blijft verdrietig wat je ook gaat beslissen, maar heb vertrouwen en blijf spiritueel luisteren en kijken naar de signalen die je krijgt van het universum/god, als het zo moet zijn dan komen die tekens er echt en zijn er misschien al volop geweest ?! ik kreeg er zoveel dat ik er echt niet meer omheen kon. stel een vraag aan jezelf waar je mee worstelt en het antwoord komt in de vorm van opmerkingen, gebeurtenissen,ongelukjes(hoop ik natuurlijk niet voor je) Ook over wat je wil gaan doen,heb je altijd gedaan wat jij leuk vindt? misschien wel/niet? ook je dromen kunnen veel duidelijk maken, kijk ernaar (en geniet er natuurlijk ook van als ze mooi zijn!). doe ajb. 3 stapjes vooruit en 2 achteruit ipv. andersom is ook leuker voor je twin ha en heb geduld, liefde en vertrouwen..heb ik ook! hoop dat je het een beetje trekt en dat ik je zo een beetje ! heb geholpen? liefs(Me)
Antwoord
Een mooi antwoord op zo’n strijd/gevecht met jezelf/mezelf is te vinden in antwoord van ivy bij vraag 251 , ik ben het met ivy eens, hou elkaar in de gaten, groei samen verder,je bent al zo ver gekomen, geef niet op, wacht soms rustig af,geef angst een schop onder z’n kont en vertrouw erop dat die ander ook meegroeit al gaat dat soms in een sneller/langzamer tempo, bescherm elkaar met alle liefde die je in je hebt, geef elkaar de ruimte en vertrouwen. er is nooit een weg terug, alleen maar naar elkaar! geloof in je dromen en maak ze waar, het is zó waar! weet dat het goed komt.. liefs(Onbekend)
Antwoord
Wow, ik ben even niet op deze site geweest en het is hier druk geweest. Me, mocht je dit nog lezen; heel erg bedankt voor je uitgebreide antwoord terug. Het was fijn je positieve woorden te horen/lezen. Ik kan weer een heel verhaal gaan schrijven, maar ik wilde eigenlijk gewoon bedankt zeggen en dat het wel goed komt. Hoe dan ook. Ik weet niet precies wat ‘het’ is, maar dat houdt het ook spannend, nietwaar? Ik heb me van de mensen die dicht bij me stonden een beetje moeten losmaken in dat opzicht, want die meningen, ze helpen je idd 9 v/d 10 keer niet. Die les heb ik definitief geleerd. En ja, ik ga doen wat ik leuk vond. Een hele worsteling, dat wel, maar ik ben er bijna klaar voor. Want het is niet alleen leuk, maar het is ook wat ik ‘moet’ doen. Dank. Heel veel. Wens jou ook meer dan het beste, in het algemeen en ook in je TZ avontuur. Als je de liefde maar blijft voelen, toch?(En dat kan ik nu weer) Uiteindelijk draait daar alles om, in welke vorm dan ook. De rest is maar decoratie! Liefs(Juul)
Antwoord
Hoi Juul,ben blij dat ik je geholpen heb en dat je het weer ziet zitten en zoals je zegt daar draait het om, om de liefde en om eerlijke keuzes, als je zover gegroeid bent dan kan je ook niet meer anders. dan voelt de rest als decoratie,als fake, en ook al voelt het onzeker en soms wat onveilig, het voelt beter,is mijn ervaring. maar ook ik moet nog steeds zoeken hoe ik het verder moet gaan invullen en kan soms niet afwachten wat er nog meer op mijn pad komt.wat is de bedoeling van dit alles? ben benieuwd hoe het met je gaat, liefs(Me)
Antwoord
Dank lieve Me, met mij gaat het goed, hoop met jou ook. En het twinzijn? Het lijkt weinig uit te maken of ik loslaat of niet, of ik twin zie of niet. Ik had hem kunnen zien en deed het niet en dacht dat het wel ging, maar dagen later kreeg ik er opeens last van. Niet dat dit voor mij een nieuw verschijnsel is, maar sommige dingen wennen nooit. Nu ben ik blij dat de eerste zes maanden van dit jaar erop zitten. Het is voor mij het jaar van de grote veranderingen, maar ook beslissingen. En daar ben ik niet zo heel erg goed in, maar ik probeer me nog steeds aan te passen. Het hoort er allemaal bij. Ik probeer mijn innerlijke grens die ik bereikt heb, te respecteren. We hebben het al eerder over afscheid nemen gehad, maar het is ook het delen. Allemaal dingen waar ik geen last van had, nu wel, vraagt ook een beetje in mezelf keren om de waaroms te begrijpen. Maar ik snap wat er gebeurd is, ik had, zoals ik al eerder schreef, eerder vrede met de situatie. Maar door omstandigheden veranderde dat. Heel plotseling en snel. En het spreekwoordelijke kwartje viel. En dat veranderde tegelijkertijd alles. Ik bedoel; er waren altijd moeilijke momenten en als ik de vrije keuze had gehad, had ik wel altijd meer gewild, maar als het leven zo gaat zoals het gaat, accepteer je dat op een gegeven moment. Maar ik ben sinds toen doordrongen van dat meer en weet dat dat er niet inzit. Dus doorgaan op de gewone voet zou wreed zijn tegenover mezelf, maar ook tegenover twin. En die heb ik het al eerder niet altijd makkelijk gemaakt, als was dat soms ook wel eens nodig. Ik heb niet van alle momenten spijt, sommigen waren eye-openers en brachten diepere waarheden naar boven. Maar het was ook wel eens teveel. We leven en leren, zullen we ! maar zeggen. Ik heb de laatste tijd wel meer last van nachtmerries. In tijden dat ik loslaat of het wil, voel ik me vaak onbeschermd, het is een vreemd iets. Alles wat met twin te maken heeft komt tegenwoordig ook honderd keer harder aan/binnen. Ik ervaar misschien iets meer rust, maar het verdriet is er toch, soms op de voorgrond, soms ver op de achtergrond. Hem zien of niet, zoals ik zei, het maakt niet altijd veel verschil. Maar misschien is dat juist logisch. Twin is, denk ik, over het algemeen heel gelukkig en het ziet ernaar uit dat mijn actieve taak -zo noem ik dat even- wat hem betreft voorbij is, of…Ik weet het uiteindelijk ook niet. Ik zou er wel over willen liegen, maar dit valt me vreselijk zwaar. En dat komt denk ik voornamelijk omdat ik het deel van mijn levenslust dat aan hem gekoppeld is, ook moet laten gaan. Een offer. Ik bezit een grote levensenergie. En die kan ik echt uitstralen, hoe vaag dat ook zal klinken. En begrijp me niet verkeerd, dat kan ik nog steeds. Maar twin maakt het oh zo veel gemakkelijker. Maar niet alles is altijd maar gemakkelijk. Uiteindelijk ben ik er dankbaar voor dat ik ooit iemand heb leren kennen die ik zo gemakkelijk begreep. Intuïtief. Pas later ben ik er over na gaan denken, maar juist dat heeft zaken die heel duidelijk waren vertroebeld. Beren op de weg zien die enkel teddyberen waren. Ongevaarlijk, gevuld met zaagsel. Maar dat is het leven en zo is het gegaan. Het was niemand’s schul! d. We hebben altijd iets gedeeld dat we naar mijn bescheiden mening met niemand anders delen en ik dank God dat ik door twin’s muren kon kijken en die interessante, mooie ziel heb leren kennen. Om maar even een tegenstelling erin te gooien: ik heb twin nog altijd nodig en dat maakt me een beetje wrokkig. Ik had daar eerder nooit zoveel problemen mee, al heeft mijn trotse gedeelte veel moeten slikken, het is niet echt mijn sterkste kant, maar ik kan het wel. Maar nu weigert mijn ego bij te geven, ik doorsta liever het gemis. Ik vraag me af hoe lang mijn ego bestand is tegen mijn hart en ziel´s geklop op de deur. Toch is het ook zo dat twin altijd heeft gewild dat ik verder ging en me dat ook het liefste zag doen, echt voor mijn bestwil. Ik begrijp dat, maar als hij in mijn schoenen had gestaan, had hij begrepen dat dat voor mij niet zo gemakkelijk was. Ik denk dat hij dat wel weet. Desondanks geloof ik wel dat hij me mist, maar hij zal vinden dat afstand nemen mijn keuze is, we zijn elkaar uiteindelijk niets verontschuldigd. En mijn verstand is het daar ook volledig mee eens. De rest is een andere kwestie. De vraag die ik me tegenwoordig vaak stel is, ook na het lezen van verhalen hier, of al dat vasthouden zo realistisch is? Is het ook geen natuurlijk gegeven dat zaken/mensen uit je leven verdwijnen? Dat liefdes niet van de grond komen, niet uit onwil, maar omdat het leven dat zo beslist heeft. Ik geloof zeker in bewegingsvrijheid, maar ik vrees dat sommige zaken ook vast staan. Anders had ik ook nooit geen voorspellende dromen kunnen hebben over zaken die nog moesten gebeuren en die precies zo uitkwamen, zonder dat ik daar iets over te zeggen had…Moeten we soms gewoon niet loslaten? Hoe pijnlijk dat ook is? Bestaat dit leven soms ook niet uit acceptatie? Hoe zeer we zaken ook soms anders hadden willen zien. Begrijp me goed, het zijn vragen, ik denk dat geen antwoord op deze een definitief antwoord is. Soms laten we ook mensen gaan die we niet hadden moeten laten gaan, enz. enz. Moeilijke materie. Een ding realiseerde ik mij onlangs, ik heb altijd gemakkelijk onvoorwaardelijk van mensen kunnen houden. Soms in mijn eigen nadeel uiteraard. Maar het is iets waar ik mee geboren ben, kan het anders niet verklaren. Veel mensen leren onvoorwaardelijk lief te hebben als ze kinderen hebben en sommigen leren het nooit, voor mij is het natuurlijk, maar gemakkelijk is dat niet. Je zult net iets meer met teleurstellingen te kampen krijgen. Mijn twin snapte het ook niet helemaal toen we elkaar ontmoeten, voor mij was het vanzelfsprekend, te vanzelfsprekend, gezien door meer ervaren ogen. Ik begrijp dat nu. Maar ik heb aan wat ik voelde toen nooit getwijfeld. En nog steeds denk ik dat een jong hart vol vertrouwen het niet persé bij het verkeerde eind hoeft te hebben, ervaring maakt liefde niet gemakkelijker, daar is twin ook achtergekomen. Uiteindelijk verlangen veel volwassenen er naar liefde en vertrouwen weer zo gemakkelijk te ervaren als toen ze klein waren. Of ervaren het via hun kinderen opnieuw. Veel mensen willen graag terugkeren naar die staat van zijn. Zoals ze verlangen naar eenheid, en gemis ervaren als we denken dat we dat verloren zijn, een illusie, want uiteindelijk is alles en iedereen een. Maar dat is soms moeilijk te voelen, en dus voelt het meestal als volgt: Het scheiden doet geen pijn, maar het afgesneden zijn. Maar: als je echt gelooft dat dit is wat het is, dan er is geen scheiding, dan moet ik niet zeuren en dat ook geloven. Dan zijn we altijd bij elkaar, op een bepaald niveau, al zien we elkaar nooit meer. Lieve me, ik wens jou heel veel liefde toe! Kracht ook, maar vooral veel liefde!(Juul)
Antwoord
Hoe weet jij dat eigenlijk, dat dit niet zo bestemd is? sterkte met je keus, hoop dat je hart en ziel het hier mee eens zijn..liefs (Me)
Antwoord
lieve Juul ik snap je redenering wel. ook ik heb altijd onvoorwaardelijk van mensen gehouden,zag altijd het moois in ieder mens,en nog steeds en daardoor voelde ik door de allesoverheersende liefde voor mijn twin dat ik het mijn partner niet aan kon doen om door te gaan. ik kon niet meer helemaal voor hem gaan hoe zeer mij dat ook deed. ook ik nam de relatie tot zover als goed genoeg. heb me ook altijd afgevraagd of het wel de bedoeling is want ik kan ook zonder er veel voor terug te krijgen van mensen houden, dus ook van mijn partner , maar het voelde voor mij wel zo, het voelt eerlijker, want wat doe je je partner aan als je daar geen eerlijke relatie meer mee hebt , mijn twin was er altijd bij. mijn twin denkt ook dat ik gelukkig ben ,alleen.mijn twin denkt dat dat wel genoeg is voor mij.het maakt het er wel zwaar door, en soms denk ik dat ik mijn twin liever nooit was tegengekomen, dan was ik ‘gewoon’ verder gegaan. maar jij schrijft dat je nachtmerries krijgt als je twin wil loslaten, is dat dan niet een te! ken dat je juist niet moet loslaten! en een taak die erop zit, daar geloof ik niets van , het is niet zomaar een zielsverwant, het is je twin! die taak gaat verder en blijft, ik heb mijn twin ook nodig en dat is volgens mij helemaal niet verkeerd om dat te voelen. het zou mij zeer doen als mijn twin mij op een zijspoor zou zetten, zoals jij denkt dat te kunnen doen. hoe voelt jouw twin zich hierbij dan of vind jij het wel voldoende als jij je er redelijk gelukkig bij voelt? dat kan natuurlijk ieder mens is vrij , maar of dat onvoorwaardelijk houden van is? ik vind het fijn om mijn twin spiritueel te voelen, te ervaren maar dat wordt gevoed door lieve dingen,als je die ander nooit meer zou zien dan voelt dat toch als afgesneden zijn, dàt doet pijn, hartstikke pijn.. ja alle mensen horen bij elkaar, we zijn allemaal één,maar begint dat niet met de hereniging van twins,of is het genoeg als je spiritueel herenigd bent? niet alle mensen zitten al in dezelfde energie, je ziel wil zuiverheid, en geen halve waarheden volgens mij, bij mij is dat mijn leidraad geworden, om voor de hele waarheid te gaan en niet voor een beetje..omdat dat andere te moeilijk is? heb het idee dat ik soms zo getest wordt door god, wat wil hij dan van me dat ik het in mijn eentje moet gaan doen wat ook de taak is, probeer er mijn weg wel in te vinden en het schenkt me ook wel geluk, maar het is zo allenig als mens, dat valt me niet mee. het voelt soms als een kruistocht. en dan weet ik niet meer of ik het wel allemaal goed voel. hoop dat je het goed ziet voor jezelf en voor je relatie met je twin, je bent zó met elkaar verbonden, zo één ,wens jou ook veel liefde toe liefs (Me)
Antwoord
Lieve Me, Dank voor je antwoord. Als eerste moet ik kwijt dat ik hier niet redelijk gelukkig van wordt. Maar van het alternatief werd ik dat een tijd ook niet. En ik heb NOOIT twin op een zijspoor gezet. Ik ben al lang ‘alleen’, die keren dat ik iemand anders ontmoette, liep het uiteindelijk vanzelf mis. Twin is degene in een relatie hier. Ik heb zolang voor deze liefde geleefd. Je zou eens moeten weten, dan had je niet gezegd wat je hebt gezegd, maar dat kun jij ook niet weten. En ik kan je melden dat ik het loslaten, dan ook heb losgelaten, zonder dat ik het zelf in de gaten had. Vergeving kwam weer eens vanzelf. En ik zal twin ook weer zien. Heb geen zin om te sterven van dorst in een twinloze woestijn. Want zo voelt het. Heb sindsdien ook minder nachtmerries, veel van twin gedroomd. Je woorden doen goed, maar je moet begrijpen dat ik naar deze situatie veelal kijk door een wereldse bril, en door die glazen lijkt niet loslaten (praktisch dan, geestelijk kan het toch niet) gekkenwerk. Het is moeilijk als zelf je beste vriendin je vertelt dat dit verstandig is. Dat ik nu verstandig ben. Al moet ik bij deze zeggen dat dit juist er bij mij voor gezorgd heeft dat ik dacht:’Verstandig? Jij vindt dit verstandig??? Beep verstandig. Mijn leven.’ Ik huil, ben er heel ongelukkig onder en zij geeft me dat advies, ze snappen het niet. Maar ergens was die zg. goede raad wel goed, maar niet zoals zij dat bedoelde…Mijn hart en ziel hebben liever pijn dan dat ze uitgedroogd raken. Ik zal mijn dorst lessen. Al ben ik nog steeds bang dat ik juist dan twin pijn doe, maar soms denk ik ook dat daar het probleem zit. De ene periode wil de ander jou niet met zich opzadelen en de andere periode is het precies andersom. Genoeg daarvan. Al vind ik het nog steeds moeilijk, ik ben gewoon soms bang om twin te kwetsen, want dat voel ik zelf dan nog veel harder terug, twin is nogal krachtige persoonlijkheid.(pot verwijt ketel) Maar ik ben het allemaal zat, ik leef momenteel niet genoeg naar mijn gevoel. Terwijl ik dat wel moet doen. Ik ben een vrije geest, heb mezelf nu wel weer genoeg beteugeld.You can’t help who you love. Alleen moet ik wel een andere invulling vinden. Vindt je het ook niet belangrijk om te kunnen accepteren dat het zo is zoals het is? Ik kan wel op en neer gaan springen als een kwaad Repelsteeltje, maar er zijn meer mensen betrokken in een leven. En dan heb ik het niet alleen over volwassenen. Dus dat het er los van staat, een samenzijn, als is het niet een SAMEN samenzijn. Ik zeg het gewoon omdat ik de grenzen wat wil opzoeken. Ik neem niet zomaar alles aan. Ik filosofeer ook maar wat. En nogmaals, ‘zonder’ twin was voor mij altijd heel moeilijk, maar mijn twin heeft ervoor gekozen om verder te gaan en gewoon verliefd te worden enz. enz. Die enz. kun je zelf invullen. En er zijn wel omslagmomenten geweest, maar toen konden we eigenlijk al niets meer, alleen van het gevoel genieten. Al het andere had teveel mensen pijn gedaan en ik ben ervan overtuigd ons ook. Toen. Wat er in de verdere toekomst gaat gebeuren weet ik ook niet, maar daar wil ik niet in blijven hangen. LIEFDE ja, maar ook doorgaan voor jezelf ja.En beseffen dat sommige dingen groter zijn dan jezelf! Liefs,(Juul)
Antwoord
lieve Juul, wat voel ik een liefde en een verdriet uit je antwoord, een leven lang? heb je nooit willen kwetsen, dat spijt me. Ik heb mijn twin ,uit zelfbescherming denk ik , een deel van mijn leven, gewist. miste wel altijd iets , was soms zo maar verdrietig en gaf dat dan de schuld van dingen die ik meemaakte ,maar het was onbestemd/onbewust verdriet om mijn twin, nu is het mij allemaal duidelijk..dat wissen was nodig om mijn leven te leven tnt. zodat ik de dingen kon doen die ik moest doen in dit leven,hoe heb jij dat dan volgehouden? maar nu is dat allemaal anders.. mijn twin zit in een relatie met een zielsverwant en ik denk dat mijn twin wel gelukkig is in zijn leven daarom zoek ik ook naar oplossingen.. mijn relatie is met iemand die denk ik niet zo dichtbij staat, maar waar ik wel mijn hele leven mee gedeeld heb, in die zin komen er twijfels omdat je altijd leest en hoort dat twins hun relatie niet opgeven voor een twin en dan denk ik wel eens vette onzin, want wat als het niet meer helemaal goed voelt? ga je dan toch maar door ?al wel 14 jaar ben ik aan het veranderen en groei ik bij hem weg en nog is het moeilijk om de knoop door te hakken, vertrouwd en veilig , vooral nu ik me zo verdrietig soms voel over alles,ben dus nog niet sterk genoeg! niet onafhankelijk genoeg, of is het medelijden? of liefde? mag ik het wel doen? wat een gevecht. voel me geen repelsteeltje maar meer een jojo (heb er een keer een wedstrijd mee gewonnen, nou dat zegt weer genoeg!) altijd al een twijfelaar geweest..ja bij je leven zijn meer mensen betrokken,! maar dat hoeft toch geen belemmering te zijn , de mensen die van mij houden willen mij gelukkig zien..ben ook alleen eigenlijk wel heel gelukkig met de dagelijkse dingen maar je komt jezelf soms toch nog wel es even tegen,angst om alleen te zijn de rest van mijn leven? bang dat mijn twin nooit bij me komt? ben ook een vrije geest en die wil maar één ding ; in vogelvlucht naar haar twin, want hij is Het voor mij..maar ja mijn twin heeft een relatie. Acceptatie van hoe het nu is? ik denk dat dat het beste is op dit moment! lieve Juul,je dorst lessen het lijkt me goed, loslaten gaat toch niet meer lukken, liever pijn en verdriet dan eeuwige dorst,zo voel ik dat ook, het is letterlijk even bijtanken samen zonder een Samen, een oase van licht en Liefde .laat je vrije geest je leiden en heb schijt aan wat anderen van je willen en vinden..ik ben nu zover dat me dat maar weinig nog kan schelen. dit is ook geen leven, verleg je grenzen.LIEFDE laat het er zijn, verstop het niet. Aardse liefde wil oordelen, wil regeltjes omdat dat de chaos in de hand houdt, maar deze Liefde laat zich niet in een kooi stoppen maar wil eruit anders ga je gewoon tegen natuurwetten in, je kunt toch ook niet over zwaartekracht zeggen; het is er niet , zo is het ook met deze Liefde, waarom zoeken twins elkaar niet op om met elkaar te praten en te voelen wat ze willen samen of Samen, zonder anderen erbij..en wat ze voelen en denken dat de bedoeling is van hun verbond en wat ze daarmee willen. Ik laat me niet meer kooien, wil ! me niet meer aanpassen aan iedereen , heb al een heerlijk vrij leventje en daar past dit ook wel bij…wens je succes met het filosoferen en ja ik ga ook door voor mezelf.Dat grotere daar ben ik me van bewust maar moet nog eerst iets afronden. de toekomst? twins kunnen verder kijken dan dit moment, het gaat erom dat je die Liefde weer kunt voelen/lezen in elkaars ogen, zoek het samen uit wat je wil…Liefs
aanvulling; mijn omgeving heeft gezien hoe groot mijn ‘aandoening’ is ,ze zullen nu wel moeten aanvaarden dat ik een oplossing zoek , waar ik me goed bij voel..leven en laten leven, kunnen ze dat niet dan is het duidelijk voor mij..liefs(Me)
Antwoord
Lieve Juul,misschien kent jouw beste vriendin je wel zo goed dat ze wist hoe je zou gaan reageren en was dat wel precies de reactie die ze wilde zien en misschien is dat ook wel wat er bij jouw twin ontbreekt! die kan jou gewoon niet loslaten ,die maakt het er voor jou misschien wel heel erg moeilijk door..? volg je eigen weg,een fietspad of snelweg , het maakt niet uit Liefs (Me)
Antwoord
Hoi lieve Juul, een vraagje nog aan jou; ik heb geen relatie maar vind het wel erg moeilijk dat ik veel alleen moet doen, mijn twin zit wel in een huwelijk en wil nou een vriendschapsrelatie met mij, zou jij dat willen? zou jij altijd alleen willen zijn als je twin blijft in zijn relatie/situatie ? niets weet ik zeker en toch heb ik alles overhoop gegooid. is dat stom? of is dat Liefde ? mijn twin gaat voor zekerheid lijkt het ? en ik ?? nam hij maar eens contact op als vriend, dan zou het zoveel duidelijker worden..het ene moment zegt ie dit en dan weer dat, snap het soms niet meer. begrijp me goed ik heb een leuk leven maar altijd alleen ? dat is niet waar ik nou echt gelukkig van word..Liefs (Me)
Antwoord
Ik ga soms wel heel erg aan mijn twin hangen hè! wil ik eigenlijk niet. Doe jij dat ook wel eens? zal mijn eigen weg gaan en moet twin niet zo lastig vallen met mijn gemis, mijn twijfels. mijn twin heeft genoeg aan zijn eigen problemen en dan doe ik dit..zal proberen mijn verwachtingen, over hoe het moet gaan lopen, loslaten en wil mijn twin de ruimte geven die hij nodig heeft..en daar sta ik nu ook helemaal achter. Ik zal mijn eigen sores ook moeten oplossen , daar kan niemand mij bij helpen, wel vind ik het heel fijn te weten dat er iemand is die zo ontzettend veel van mij houdt, dat geeft me kracht in deze moeilijke tijd van beslissingen. Door die immense liefde, die twin mij heeft laten voelen, hou ik het vol en daarvoor wil ik mijn leven nog mooier in gaan vullen, hopelijk helpen ze me daarboven ook weer een beetje op weg..Liefs (Me)
Antwoord
En misschien moet je dan idd maar accepteren dat het leven zo loopt..dat je nog niet altijd bij elkaar kan zijn,als je maar liefde blijft voelen, ook voor anderen om je heen..ook al is dat niet die Liefde, lieve Juul ik snap je uitleg en ben nu ook zo ver dat ik dat kan voelen..loslaten en verder gaan en veel liefde voelen voor iedereen om me heen..ik moet het maar accepteren..anders leef ik niet, niet meer.(Onbekend)
Antwoord
Lieve Me, Ik weet het, ik ben een tijd stil afwezig geweest. Kom na een tijdje weer terug en lees je antwoorden. En ja, uiteraard heb ik veel gehangen aan twin, ik was er een ster in. Maar wees gerust, het is een proces, opeens houdt dat op, dat hangen dan, niet de liefde. Maar ik kan je niet zeggen hoe dat jou zal gaan, of gaat. Je bent je er al van bewust, dus dan ben je al een heel stuk op weg. Want je kunt die gewoonte ook zelf breken door er heel bewust van te zijn en heel streng voor je zelf te zijn. Het was voor mij heel moeilijk, maar het kan. En het zal ondanks de pijn zorgen voor een soort bevrijding. En dan voel je de liefde puurder, zonder een te grote afhankelijkheid. Ik heb het nu uiteraard over een situatie waarin twins niet bij elkaar zijn, want in een relatie liggen dingen toch weer net iets anders. En ja, alleen…Het blijft een interessante vraag wat alleen zijn is. Voor mij persoonlijk voel ik mij ‘alleen’ als ik mijzelf afwendt, van mensen, van mijn gevoel, van het leven in het algemeen, maar dat is heel persoonlijk. Ik begrijp uiteraard dat ‘alleen’ als in single zijn niet aanspreekt als een realiteit voor de rest van je leven. Dat is heel normaal! Je hoeft je niet op te offeren in de naam van deze Liefde. Als jij een andere liefde vindt, waar je voor wilt gaan, dan zou dat vreselijk zijn om dat te laten gaan. Elk verhaal is anders, alles kan, ik weet ook niet wat er nog gaat gebeuren in mijn verhaal. Op sommige dagen heb ik mij bij alles neergelegd, op sommige dagen lijkt mijn hart wel in een parallel universum te verkeren, terwijl ik gewoon nog in de werkelijkheid ben. Mijn hoofd kent en aanvaardt de realiteit, maar mijn hart en ziel leven blijkbaar in hun eigen wereld. Niet veel aan te doen, het is de gezonde balans zoeken. Voor je gevoelens staan, maar ook bese! ffen waar jezelf het gelukkigst van wordt, en soms hoort daar het aanvaarden van een bepaalde realiteit bij. Aarden in de werkelijkheid doet niets af aan de Liefde die je voelt. Het is juist het ego dat je wilt wijsmaken dat je de liefde zult verliezen als je deze niet stevig vastgrijpt en er met angst aan blijft hangen. In mijn best angstige periodes dacht ik dit ook, en dat weerhield me uiteindelijk van op een bepaalde manier ‘los te laten.’ Niets voor niets zet ik loslaten tussen aanhalingstekens, want ik geloof dat je liefde met een hoofdletter L nooit ‘los’ los kan laten. Je leert er op een andere manier mee omgaan, dat wel. Of je laat alle verwachtingen die je ooit had van liefde in het algemeen en deze in het bijzonder los. Het wensbeeld van een relatie, een heel normaal menselijk verlangen uiteraard, maar niet altijd haalbaar. En na dat loslaten daarvan accepteren dat de liefde blijft, al heeft ze niet aan je aanvankelijke verwachtingen voldaan. Veel mensen verwerpe! n de liefde als een gewenste uitkomst is uitgebleven en dat is ook beg rijpelijk, maar in zielsliefde onmogelijk, dus beter om je maar beter zo snel mogelijk over te geven. En een manier vinden om er mee om te gaan. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is in vele gevallen toch nodig. Ik heb er ook moeite mee gehad, maar kiezen voor jezelf (al is het maar voor een adempauze) staat niet gelijk aan ‘opgeven’ of het verraden van je liefde. Laat staan aan ‘verlies’. Deze liefde blijft. BLIJFT. Wat er ook gebeurt. Mensen zeggen het de hele tijd, ze weten het wel verstandelijk, maar het gaat erom dat je het innerlijk moet ervaren om het echt te kunnen begrijpen en zodoende zoveel mogelijk angst te kunnen loslaten. Want als iedereen dat echt direct zou voelen, zou deze vraag/antwoord rubriek hoogstwaarschijnlijk niet bestaan. Het is geloven, en soms is dat lastig, helaas. Dus kort samengevat; wees ajb niet eenzaam of alleen. Accepteer de werkelijkheid, maar voel de liefde, geloof erin. Ga achter je eigen dromen aan. Geef gewoon liefde, ben niet bang dat je twin’s liefde verliest, dat is angst die spreekt. Hoe beter je dat begrijpt, hoe korter je periodes zullen zijn waarin je zg. ‘gaat hangen’ aan twin. Het komt allemaal zoals het komt, het komt wel goed. Het is een levensweg, een liefdesweg, maar verlies jezelf niet. Je bent niet incompleet zonder de ander, want je bent zélf deel van dat geheel. Zonder jou bestaat die Grote Liefde immers ook niet. Dus je eigen leven is van groot belang. Ik ga verder en leer elke dag weer, ben begonnen aan mijn grote droom, eindelijk, en die wil ik realiseren. En de liefde? Die blijft, die BLIJFT. Heel veel liefs(Juul)
Antwoord
Hee die Juul, leuk dat je me nog weer antwoord, had het eigenlijk een beetje opgegeven..dat je hier nog weer kwam..ja wat je zegt dat klopt, je moet kunnen loslaten van verwachtingen van een normale relatie..dan pas voel je die echte Liefde..op afstand en altijd..hoe het gaat? je weet het niet, het is niet te plannen..maar een andere liefde? ik geloof er niet in om in jouw woorden te blijven..er is er voor mij nog maar één..dit is gewoon te groot, te mooi..dan had ik ook wel gewoon in mijn oude relatie kunnen blijven ..daar had ik dan nog liever mijn liefde aan gegeven..hoewel ik daar niet meer helemaal paste..het is geen offer maar meer een gevoel van een opdracht alsof het voorbestemd is..ik kon gewoon niet meer in de oude situatie verder..maar een nieuwe liefde..nee..het klinkt opofferig maar dat is het niet..dan moet ik toch maar ‘alleen’ verder als twin niet voor mij kiest..ik zou het heel jammer vinden maar niet onoverkomelijk, want ik heb liefde genoeg..in mi! jn werk, voor andere mensen, mijn kinderen en vrienden,ik voel me niet meer alleen ,voel me bij tijd en wijle eigenlijk gelukkiger dan ik lange tijd ben geweest, zinvoller, liefdevoller. heb geweldig leuk werk maar het is me nog niet genoeg..maar single voor de rest van me leven is niet echt aantrekkelijk.maar goed je weet niet hè wat er nog eens op twins en mijn pad komt..hoe het balletje gaat rollen..voel me nu al heel erg blij met het contact wat ik tegenwoordig weer heb met mijn twin..hoop natuurlijk op alles, met alles erop en eraan maar ja dat kun je niet afdwingen..afhankelijk ben ik er niet meer van en zal blij zijn als er echt contact zou zijn want dat verlangen naar elkaar hè..het is zo aanwezig , het zo graag bij elkaar willen zijn..niet 2x per jaar maar het liefst elke dag..maar ja daar heb je wel 2 voor nodig..kijk wel in de spiegel en dan zie ik hem wel maar zou liever in zijn ogen kijken..even verdrinken in die mooie, prachtige ziel..het zou me gelukkig maken! .. samen zonder anderen wat zou het mooi zijn..lief..de Liefde BLIJFT. .hoe dan ook..het is alsof ik je alles kan vertellen..zo vertrouwd..hoop nog veel met je te delen..Liefs(Me)
AntwoordHey Me, Ik snap het wel hoor, van die andere liefde. Is mij ook nooit meer echt gelukt. Twin wel trouwens, dus ja…Vind het weleens moelijk. Al ben ik het intussen wel gewend. Ik heb geen kinderen, dus ergens vind ik het destructief van mezelf om elke andere hoop van liefde al op te geven, want ik vrees dat ik en twin, als, dan later, maar ik weet het ook niet. Zoals ik al schreef, alle verwachtingen losgelaten. Die droom van elke dag blijft…Die ken ik. En dat wat je over de spiegel zegt is vreselijk herkenbaar. Ik zie hem soms ook echt door mijn ogen weerspiegelt. Oei, dat heb ik wel eens vervloekt vroeger, kon er niet voor weglopen. Tegenwoordig kan ik het wat beter sturen. Meestal dan, haha. Ben blij om te horen dat het zo goed met je gaat! Hoop het beste voor jou en je twin, moge jullie ooit in alle liefde samenkomen!!! En ik kom om de zoveel tijd hier voorbij hoor, dus ik lees je berichtjes wel! Dank voor het luisteren, jij ook. Liefs(Juul)
Antwoord
Hoi Juul, bedankt weer voor je lieve woorden,je bent echt een goede vriendin voor me, maar wat ik me afvraag; wat vrees je dan? angst is een slechte raadgever hoor!wil je eerst de volle zekerheid voordat je je hart wil volgen, zou je dan niet onafhankelijk van twin je eigen pad moeten bewandelen..wat is destructief? ..waar ben je bang voor? dat die liefde weer overgaat? zou je eerst nog meer zekerheid willen over je gevoelens of weet je het eigenlijk wel wat belangrijk is? leuk om zo af en toe met elkaar te praten..ja hoop voor jou ook dat jullie elkaar een keer vinden en op den duur nooit meer laten gaan. Maar eigenlijk kan dat ook al niet meer want als twins ben je al altijd bij elkaar.Heb soms het idee dat twin meer van mij begrijpt als ik van mezelf..gek hè..en misschien is dat ook wel op sommige momenten andersom..veel Liefs(Me)
Antwoord
Hi Me, Nou, idd, dat vind ik een mooie, dat twin jou beter begrijpt dan jij jezelf en vice versa. Ik vrees dat ik dat herken. Ik vind mezelf soms destructief tov mezelf, maar ben zeker van mijn gevoelens, maar dat is dan ook het enigste. Nou ja, da’s niet helemaal waar. Er zijn zoveel dingen gebeurd dat ik weet dat het is wat het is. Maar het stagneert altijd weer. En hij is nu echt gelukkig. Het was ook gewoon een bizarre geschiedenis dit hele verhaal. En ik heb ook zo’n idee dat het niet anders kon, weet je? Dat is moeilijk uit te leggen, is niet zomaar goed praten of mezelf wijsmaken. Ik denk echt dat het zo moest gaan. Ik weet dat. Maar soms is het nog steeds even moeilijk om dat ook te voelen. Blijft ingewikkeld. Zucht. Maar ooit komt het wel goed. Heb pas nog een heel bizar en sterk moment van telepathie meegemaakt. En kreeg dat ook bevestigd. Maar blijft altijd de vraag, weet hij het ook? Twin is nogal moeilijk in de kaarten te kijken, hij heeft geheime laatjes. Ik zou het b! est rechtstreeks willen vragen ooit, wie weet? Heb twin trouwens weer gezien, en dat was heel vreemd/heftig. Maar wel vanalles gebeurd daarna, als een energiestorm. Net als je denkt…tsja, wat denkt eigenlijk? Hoop dat me jou alles goed is. En zou willen dat ik gewoon maar met een magisch toverstafje kon zwaaien zodat alle liefde gewoon kon bestaan, ook voor de mensen hier, de pijn zou verdwijnen, of je nu samen of alleen was. Mooie wens, toch? Het is nl. niet de liefde die hindert, het is de pijn. Veel liefs!(Juul)
Antwoord
Hee die Juul,ja het is de pijn die hindert en daar moet een mens door heen. wat is liefde? begin bij jezelf,heb jaren anderen belangrijker gevonden dan mezelf. Met mij gaat nu alles goed, heb een redelijk gelukkig leven en ben dankbaar voor alles wat ik geleerd heb..ben twin dankbaar voor alle wijze en lieve lessen..weet dat het op het moment niet zo goed met hem gaat, hij is heel erg ziek geweest, is tijdelijk verlamd geweest en is nu aan het herstellen heb ik gehoord , ik voel dat hij geholpen wordt,maar ik spreek hem nooit en zie hem nog minder en dat is lastig, als je zo van iemand houdt en die zit in de ellende, hoop dat ie weer helemaal beter wordt,zou zo graag even naar hem toe gaan om hem mijn liefde/mijn energie te geven want dat zou helend zijn denk/voel ik maar ik kan dat niet, ik ben daar niet welkom,dat weet ik..stuur hem wel lieve gedachten en hoop dat ze hem bereiken..wat is het leven toch mooi en moeilijk maar zoals jij ook hoopt en weet; het komt go! ed , is het niet hier dan wel later. soms ben je wanhopig dan weer heb je zo’n zeker weten in je dat niet omver te krijgen is wat er ook gezegd wordt. mijn omgeving is liefdevol en daar ben ik blij mee, maar ze moeten me niet aankomen met verhalen over liefde zoeken want ik moet er niet aan denken..er is er voor mij maar één..het klinkt gemakkelijk maar dat is het niet! maar dat hoef ik jou niet te vertellen..het is een bijzondere tijd waarin we leven, een tijd van vertrouwen dat liefde sterker is dan angst en daar zijn heel veel mensen nog niet echt achter. wel mooi dat je je twin weer hebt gezien, mis die van mij al zo lang, ja in mijn dromen zo af en toe maar dan meestal nog maar alleen het gevoel , weinig beelden erbij, jammer maar het gevoel van twin en mij samen is alleen al geweldig. had vroeger wel veel dromen nu is dat wat minder, weet niet waarom, misschien omdat het voor mij allemaal wat rustiger is geworden, zit niet meer in een crisis , ik geef liefde en krijg liefde en het voelt goed om me daar mee bezig te houden, kan ik toch ergens mijn liefde kwijt..hoop dat ik dit gevoel kan vasthouden..wens jou ook veel liefde toe, alleen of met je twin..liefs (Me)