Onbekend

Ik geloof heel sterk in het feit dat tweelingzielen er zijn om lessen te leren die je verder helpen. Mede hierdoor ben ik in staat mijn tweelingziel los te laten als daar de tijd voor is. In de grote energie die ik met hen ervaar, overheerst een allesomvattende liefde altijd. Het niet fysiek bij elkaar zijn is dus geen obstakel. Momenteel heb ik al 4 jaar een aardse liefde die mij voldoening gaf. Echter onlangs is het in mij gaan kriebelen. Ik verlang naar een tweelingiel. Ik verlang ernaar dat iemand me ziet zoals ik ben en door me heen kijkt. Ik verlang er naar om weer die allesoverweldigende energie met iemand te ervaren. De banen te voelen die door mijn handen, lippen en ruggegraat loopt als ik hem of haar zie. Ik mis het zo erg dat ik mezelf kwijtraak in de niet spirituele kant van het leven. Waar ik uiteindelijk ongelukkig ben. Hoe ga je om met dat missen? Hoe leef je op de grens van het aardse bestaan zonder jezelf te verliezen als je geen contact met een tweeling hebt?

Antwoord
Hoe bedoel je precies, de tweelingziel is altijd aanwezig ook al hebben jullie geen fysiek contact,let wel: je HEBT twee lichamen en je BENT een ziel, 1 ziel.Wat doet je tweelingziel in het dagelijks leven? Heeft TZ een partner en wat doet die in het dageljks leven,wat doet jouw partner en heb je uit al deze gegevens boodschappen gedistilleerd? Gebruik de tijd dat je je TZ niet ziet,om boodschappen te ontdekken. Mijn TZ zijn partner is, door alles wat ze doet en gestudeerd heeft enzovoort, hem onbewust aan het voorbereiden met haar leven en loopbaan, oh wat ben ik blij met haar! Ik gebruik de tijd dat ik mijn TZ nog niet weerzie, om dit soort dingen te bestuderen. In alle rust kan ik dit ontdekken, heerlijk is dat! Je zal werkelijk verbaasd staan en dan is het gemis vanzelf minder erg. Het heeft tenslotte ook lang geduurd voor je elkaar tegenkwam en dat was toch ook te doen?? Een tweelingzielrelatie is tenslotte niet maakbaar in onze maakbare maatschappij.(Onbekend)