Onbekend

Ik heb ongeveer 9 jaar geleden mijn tweelingziel ontmoet. Ik was toen nog amper 11 jaar oud. Het was een erg heftige confrontatie. Ik weet pas sinds 2 jaar wat het is dat ik voor haar voel. Ongeveer een half jaar geleden heb ik haar een brief geschreven. Ik heb hierin mijn gevoelens toegelicht. Ik heb niks gezegd over dat ik denk zij mijn tweelingziel is. Ik weet niet of zij spiritueel is. Ze heeft op deze brief terug gereageerd. . Haar reactie was niet wat ik had gehoopt. De situatie maakt het er niet makkelijker op. Ze is 20 jaar ouder en i.v.m haar werk kan ze eigenlijk ook geen contact met mij hebben. Ik vind het erg moeilijk om dit een plekje te geven. Ik mis haar nog elke dag. Ik weet ook niet of ik er wel goed aan heb gedaan om die brief te schrijven. Ik hoopte dat ik het een plekje kon geven als ik die brief had geschreven. Een reactie had ontvangen. Maar niets is minder waar. Ze zeggen dat je er voor open moet staan om iemand te kunnen herkennen. Is het mogelijk dat zij er niet voor open staat en daarom niet het zelfde voelt? . Help:S Hoe moet ik met dit gevoel omgaan? Heeft iemand een tip?

Antwoord
Ook al ben je tweelingzielen van elkaar, het hoeft niet te betekenen dat ieders afzonderlijke groei tegelijkertijd met elkaar opgaat. Misschien is zij niet klaar voor het erkennen van de confrontatie en jij wel. Bovendien vindt een mens altijd dat hij/zij het gevoel en verstand tegen elkaar moet opwegen, wat vaak een levenslang gevecht zou kunnen zijn. In mijn eigen situatie was mijn twin ook continu aan het worstelen met de aantrekkingskracht die er tussen ons was, en aan de andere kant zijn gezin. Hij wist gevoelsmatig donders goed wie ik was, maar verstandelijk kon dit toch helemaal niet?! Hij ontkende dit dus ook in alle toonaarden. Onze relatie is zo dus ook geëindigd, hij wilde zich niet laten leiden door zijn gevoel, maar door z’n verstand, wat ook wel heel begrijpelijk is, want z’n kind was z’n alles en hij wilde niemand kwetsen. Ik heb hem nooit meer teruggezien. Ik vind het erg goed dat jij je brief hebt geschreven met daarin je gevoelens. Ik wou dat ik da! t destijds bij hem had gedaan en ik zal nu dus altijd leven met de spijt dat ik nooit mijn ware gevoelens aan hem heb geuit. Maar doordat ik hem nooit meer heb gezien, denk ik dat het wel gemakkelijker is geweest voor me om uiteindelijk door te gaan met mijn eigen, afzonderlijke leven. (Denk niet dat zomaar ging hoor, het is echt een kwestie van jaren geweest!). Ik denk dat jouw twin ook ontkent wat ze wel degelijk voelt. Dat komt omdat een mens ook een ego heeft, die gevormd wordt door andere mensen en meningen: “Wat zullen anderen er niet van denken?” En dat is de reden waarom mensen vaak niet op hun gevoel af gaan. Heb er geen spijt van dat je die brief hebt geschreven, want ik weet zeker dat die brief wel degelijk een belangrijke indruk op haar heeft achtergelaten en bovendien kwam het recht uit je hart. Waarschijnlijk zit zij in een fase dat ze niet weet wat ze ermee aanmoet, waarschijnlijk ook door omstandigheden waarin ze zit. Het omgaan met het gevoel wat je nu heb! t is heel moeilijk, maar het lukt je wel. Uiteindelijk zul je inzien d at een relatie met die desbetreffende persoon niet voor dit leven is weggelegd, maar met een ander. En dat zou ook trouwens niet kunnen, want jullie zielen/karakters zijn gespiegeld aan elkaar, dus dat zou alleen maar botsen. Pas als jij je er volledig bij hebt neergelegd en verder gaat met je afzonderlijke leven (met een ander), dan realiseer jij je waar dit alles goed voor is geweest en zul je echt zien dat je tot dingen in staat bent die je nooit mogelijk hebt geacht…(SoulSinger)