Onbekend
Hoe kun je verder met je “aardse”partner als je door alle lagen van bewustzijn bent gegaan(een proces van jaren, verdriet en blijdschap, alle lagen van je ziel zijn geopend) en je weet en voelt dat je tweelingziel je “goddelijke-liefde” partner is ?? Hoe doe je dat, bij mij is die aardse liefde nu aan het verbleken en zie ik dat die is gebaseerd op wederzijdse afhankelijkheid en op voorwaarden… Ik hou van jou als jij van mij houdt.. dat is toch niet die echte pure liefde die je wel bij je tweelingziel voelt.. Voor mij voldoet die aardse liefde dus niet meer en het voelt ook als verraad, aan mijn gevoelens voor mijn tweelingziel, om verder te gaan met mijn partner die best een lieve goede man is, maar mij nooit echt heeft aangevoeld. Hij doet zijn best, maar liefde gaat toch vanzelf? Wat is jullie ervaring hier mee?
Antwoord
Ik snap je gevoelens denk ik wel.. Je hebt een man en daar heb je voor gekozen, Je dacht waarschijnlijk dat dit ‘de man’ was die bij je hoorde, en dat er niemand anders dan hem zou zijn, waarmee je jouw leven zou kunnen leven zoals bij je past…Alleen liep toen toevallig je tweelingziel voorbij en pas toen vielen de puzzelstukjes waar je jaren misschien naar zocht op zijn plaats?? Ik snap ook dat het dan ontzettend moeilijk is, de liefde die je voor je man hebt te blijven voelen zoals die misschien was.. Je hebt nu ervaren wat het is een vanzelfsprekende liefde te voelen.. Je hebt waarschijnlijk ervaren dat er geen woorden nodig zijn, en waarschijnlijk heb je ook ervaren dat jouw zielsliefde precies weet wat je voelt, ondanks dat je zegt je niet zo te voelen.. Waarschijnlijk kijkt je zielsliefde dwars door jou heen.. en weet hij of zij, heel goed wat jij voelt.. En wanneer je dit gevoeld hebt is het heel moeilijk om verder te gaan in een relatie waarbij je man jou niet zo goed aanvoelt…. Waarbij de liefde niet onvoorwaardeijk is en vanzelfsprekend zoals je zegt, ondanks dat je weet dat je man van jou houdt…Je zegt zelf dat je geen voldoening meer haalt uit de liefde die je van je man krijgt, en dat is heel begrijpelijk wanneer je je zielsliefde hebt ontmoet, en je inderdaad door alle lagen van bewustzijn bent gegaan.. Ik denk dat je echt moet gaan kijken naar wat jou gelukkig maakt..Wellicht spelen er nog meerdere factoren mee waardoor je niet 1,2,3 kunt kiezen voor je zielsliefde.. Zoals bijvoorbeeld kinderen met je man.. Misschien heb je ze wel, misschien heb je ze niet.. Dat weet ik natuurlijk niet maar het kan wel een factor zijn waardoor je het moeilijker vind.. Omdat je wellicht een bepaalde verantwoordlijkheid voelt tenopzichte van je kinderen.. Je wilt ze hoogstwaarschijnlijk geen pijn en/of verdriet aan doen, door de keuze te maken voor je zielsliefde te kiezen.. Maar zoals jij zelf zegt haal je geen voldoening meer uit de relatie die je met je man hebt, uiteindelijk word jij zelf er niet gelukkig door, misschien zal je zelfs ongelukkig worden.. En zal de relatie tussen jou en je man ook niet meer zo soepeltjes verlopen.. en kinderen voelen dat heel sterk aan.. Uiteindelijk zijn kinderen ook niet gelukkig wanneer het niet goed gaat met hun moeder.. Maar zoals ik al zei misschien heb je wel helemaal geen kinderen en is dit niet aan de orde.. je moet je ten alle tijden niet verplicht voelen om iets te doen.. of om te handelen naar je gevoel.. Het enige wat je moet doen is naar je hart luisteren, en naar wat die je ingeeft..Want het is niet niks, zo een keuze te moeten maken..De enige wie je ECHT verantwoording hebt te geven is voorlopig jezelf.. Het kan zijn dat je te vreden bent met d relatie waar je nu inzit.. En dat je ook te vreden bent met de band die je nu met je zielsliefde hebt.. maar wellicht voel je toch dat je heel erg naar je zielsliefde verlangt.. Heb je weleens gesproken met je zielsliefde hierover? Weet jouw zielsliefde wat je voor hem of haar voelt..? Wees eerlijk tegenover jezelf.. Misschien lijkt het wel alsof je heel gelukkig zou moeten zijn met de man met wie je nu bent.. En denk je; ja maar ik heb toch eigenlijk alles wat ik zou willen? Waarom wil ik dan toch anders? Ik zeg altijd maar; Wat heb je aan geluk in je handen, als het je hart niet meer kunt raken… Ik ben benieuwd hoe het met je gaat, Lieve groet(Onbekend)
Antwoord
Ja, ik heb kinderen en daardoor wordt die keuze moeilijk. De jongste woont nog thuis en is zo af en toe heel moe (waarschijnlijk ook omdat de situatie thuis gespannen is) maar mag je haar die zekerheid van een gezin wel afnemen ? Wel heeft ze me wel es gevraagd of ik gelukkig ben. Zij voelt alles haarfijn aan. Daarom hebben we het de kinderen ook wel verteld dat we samen problemen hebben. Mijn tweelingziel en ik praten eigenlijk nooit echt (we hebben zelfs nog nooit gezegd dat we 2-lingzielen zijn), maar we zien en voelen wel wat er bedoeld wordt. Of hij ook voor mij zal gaan kiezen daar wil ik hem niet naar vragen want dan zet ik hem onder druk,toch?? maar ik voel wel dat hij op mij zit te wachten tot ik de eerste stap zet. Ik kijk dus eerst heel goed naar mijn eigen leven en heb hem even in de “ijskast” gezet(voor zover dat wil,ha). Los van hem zal ik die beslissing moeten nemen, het maakt het wel loodzwaar. Ja inderdaad wist ik het maar of hij ook voor mij kiest……(Onbekend)
Antwoord
Je schreef: “Ja inderdaad wist ik het maar of hij ook voor mij kiest” Voor mijn gevoel gaat het er juist helemaal niet om om het weten of hij voor jou zou kiezen maar dat JIJ voor jeZelf kiest.(ChildofGod Ivy)
ReactieBedankt voor je antwoord, het klopt, ben inmiddels ook daar weer achter gekomen, dat het gaat om wat ik wil en niet wat anderen van mij verwachten.. iedere keer leer je weer een stukje.. kies nu voor mezelf en zie wel wat daarbij hoort.. dat is het moeilijke in mijn leven dat ik altijd deed wat een ander van mij verlangde.. maar ik moet sterk in mezelf staan!(Onbekend)
Antwoord
Ik herken je strijd. Ik ben 4 jaar geleden een zielsliefde tegengekomen die me niet meer ‘loslaat’. Ik heb af en toe contact, maar hij houdt het tegen, is getrouwd en heeft een erg druk leven, denkt dat hij gelukkig is… maar hij voelt ook de aantrekkingskracht. Ik heb besloten om bij mijn man weg te gaan. Niet om die ander liefde, om mezelf, ik kan het niet meer… Ondanks dat ik een man had die heel lief voor me was en dat we 2 kinderen hebben van 6 en 8 jaar. Het is alsof je een boodschap krijgt, dat je op het verkeerde pad zat… Ik hoop maar dat ik het goed voel, dat ik niet voor niets een aantal levens ‘overhoop’ gooi! Liefs en sterkte met je bestemming!(Onbekend)
Antwoord
Ja inderdaad het is alsof je in de verkeerde film zit en je je rol moet uitspelen. ook ik heb een man die lief is maar het voelt zo fout om door te gaan.. weet nog niet wat 2009 gaat doen, nu maar even rustig aan doen..(Onbekend)
Antwoord
Wat goed dat je je hart hebt gevolgd, ik durf gewoon niet in het diepe te springen.. terwijl ik ook zo met dubbele gevoelens zit, je weet niet wat je moet doen en ik durf niet voor mezelf te kiezen want je gooit al je veiligheid en je gezin overhoop. waarom praten 2lingezielen hier niet over?? het is toch eigenlijk hypocriet om wel verschrikkelijk gek met elkaar te zijn en dan vervolgens elkaar niets durven zeggen over of je voor elkaar gaaaaaaaaaaaaat!!(Onbekend)
Antwoord
Mijn TZ ken ik al net zo lang als ik mijn huidige partner kende. De eerste woorden die mijn TZ tegen me sprak waren “Je bent de liefde van mijn leven.” Een volslagen onbekende? Ik dacht dat het een pick up line was. We zijn nu een ongehoord aantal jaren verder en pas nu is het me duidelijk dat het klopte. Ik ben nu aan het scheiden terwijl mijn TZ zeer zorgvuldig vermijdt mij wat dan ook te beloven, dus hoe het na afloop zal zijn weet ik niet. Ook ik heb twee kinderen, en de angst om hun leven te verstoren heeft me eerst nog tegengehouden maar bleek ongegrond. Iedereen heeft shit met zijn/haar ouders. Laat ze maar zien dat het belangrijk is om trouw aan jezelf te zijn, dat is een veel helderdere boodschap. Sterkte(Onbekend)
Antwoord
Je hebt helemaal gelijk ,de boodschap dat je trouw aan jezelf blijft is veel helderder. ( deze vraag heb ik “eeuwen” geleden gesteld,voor mijn gevoel) en nu pas snap ik dat dat veel belangrijker is, zelfs mijn kinderen zijn hier van opgeknapt. Je legt de verantwoording bij je kinderen als je door blijft gaan in een huwelijk wat niet meer klopt, waarin je liefde voelt voor je goddelijke liefdespartner. dan zeg je eigenlijk tegen hen; ik blijf hier, omdat jullie er zijn maar ben stik- ongelukkig . nou dat nemen ze je niet in dank af, de jongste is echt boos op mij geweest die zag gewoon wat er aan de hand was.. ze zag dat mijn huwelijkspartner niet mijn “ware” was (kristalkinderen)..ze is heel heldervoelend.(Onbekend)
Antwoord
Als jullie echt zo verlicht zijn dat je je tweelingziel zou herkennen, dan zou je weten dat op dat niveau je mensen geen pijn doet, dat onvoorwaardelijke liefde je drijfveer is. Voor je man en je kinderen wel te verstaan. Dit is geen tweelingziel die jullie hebben gevonden, maar een ordinaire verliefdheid. Midlifecrisis. Te triest voor woorden. (Onbekend)
Antwoord
Wil graag reageren op de persoon hierboven me, het zal wel iemand zijn waarvan zijn/haar partner is weggegaan voor de liefde van de tweelingziel.. je zegt als jullie zo verlicht zijn dan doen jullie anderen geen pijn. Wat een prutpraat, is het de bedoeling dat je jezelf wel pijn doet en met fake gevoelens bij je partner blijft? Je bent hier niet om een ander te pleasen en jezelf weg te cijferen. Juist de mensen die op weg zijn naar verlichting kiezen voor zichzelf en zijn niet verantwoordelijk voor de pijn van een ander. Die ander hoort zijn eigen pijnen te verwerken en te weten dat iemand geen invulling hoort te zijn voor zijn eigen leegte of tekortkomingen. Een persoon hoort vrij te zijn om zijn eigen keuzes en beslissingen te maken en geen trekpoppetje te zijn van een ander. Mensen komen en gaan in het leven dat geldt ook voor partners. Dit hoort juist bij het groeiproces, als je dit negeert stagneer je juist je groei en blijf je in een oppervlakkig leven en relat ie zitten waarin de ontevredenheid juist zal toenemen omdat je weet dat je recht heb op je eigen ruimte van leven. En wie ben jij dan om te bepalen dat een ander maar moet blijven waar hij is terwijl de liefde geen liefde meer is maar gebaseerd op afhankelijkheid, angst om alleen te zijn, bezitterigheid, kinderen en materiele bezittingen…je voelt zelf als een gekwetst iemand, werk daaraan voordat je zulke uitspraken doet.(Onbekend)
Reactie
Wil graag reageren op de persoon hierboven me, het zal wel iemand zijn waarvan zijn/haar partner is weggegaan voor de liefde van de tweelingziel.. je zegt als jullie zo verlicht zijn dan doen jullie anderen geen pijn. Wat een prutpraat, is het de bedoeling dat je jezelf wel pijn doet en met fake gevoelens bij je partner blijft? Je bent hier niet om een ander te pleasen en jezelf weg te cijferen. Juist de mensen die op weg zijn naar verlichting kiezen voor zichzelf en zijn niet verantwoordelijk voor de pijn van een ander. Die ander hoort zijn eigen pijnen te verwerken en te weten dat iemand geen invulling hoort te zijn voor zijn eigen leegte of tekortkomingen. Een persoon hoort vrij te zijn om zijn eigen keuzes en beslissingen te maken en geen trekpoppetje te zijn van een ander. Mensen komen en gaan in het leven dat geldt ook voor partners. Dit hoort juist bij het groeiproces, als je dit negeert stagneer je juist je groei en blijf je in een oppervlakkig leven en relat ie zitten waarin de ontevredenheid juist zal toenemen omdat je weet dat je recht heb op je eigen ruimte van leven. En wie ben jij dan om te bepalen dat een ander maar moet blijven waar hij is terwijl de liefde geen liefde meer is maar gebaseerd op afhankelijkheid, angst om alleen te zijn, bezitterigheid, kinderen en materiele bezittingen…je voelt zelf als een gekwetst iemand, werk daaraan voordat je zulke uitspraken doet.(Onbekend)