Aryurveda

Mijn relatie met mijn tweelingziel is voor mij heel zwaar , ik wil het wel, heel graag ,maar aangezien hij nog niet zo snel gaat moet ik steeds pas op de plaats maken .Wat op zich geen enkel probleem is ,ware het niet dat hij bindingsangst en ik verlatingsangst heb, hij is zo lief voor mij houd rekening met mijn verlatingsangst (toont alle begrip als ik weer in paniek regeer als ik niks van hem hoor of zie ). En ik houd rekening met zijn bindingsangst door mijn eigen terughoudend op te stellen wat natuurlijk bijna onmogelijk is , want ik wil steeds de bevesteging dat hij er nog is , dus al met al een heel dilemma voor allebei. Heeft er iemand een idee hoe we dit het beste op kunnen lossen? We willen elkaar niet kwijt.

Antwoord
Wat ik heel sterk uit je bericht haal is dat jullie beiden heel afhankelijk zijn van elkaar. Jullie maken jezelf heel verantwoordelijk voor elkaars innerlijk beschadigd kind terwijl het juist de bedoeling is in dit proces om Zelf de verantwoordelijkheid voor je oude angsten en leven te nemen. Alleen door zelf die verantwoordelijkheid te nemen leer je juist meer in je eigen kracht te gaan staan en juist door die zelf ontwikkelde kracht zal je je oude angsten makkelijker los kunnen laten. Is het trouwens wel werkelijk liefdevol als je elkaars verantwoordelijkheden op je schouders gaat nemen en angstvallig probeert die ander te behoeden voor pijn? Durf de ander los te laten, durf die ander toe te staan onderuit te gaan maar durf die ander ook toe te staan weer zelf overeind te komen. Door die ander voor pijn te willen behoeden en je krampachtig aan die ander vast te klampen ontneem je als het ware die ander ook zijn/haar lessen te leren en vooruit te komen. Durf te vertrouwen! Dat die ander sterk genoeg is om zijn/haar eigen angsten los te laten en de verantwoordelijkheden op te pikken.
Wat gebeurd er bij bindingsangst? Men is bang om zich te binden aan anderen omdat men bang is om opnieuw gekwetst te raken, om pijn gedaan te worden. Men wilt de pijn dus niet voelen omdat het schijnbaar te ondraaglijk lijkt en men hoogstwaarschijnlijk ook bang is zichzelf te verliezen of nog erger…zichzelf iets aan te doen. Om dit te voorkomen houd men anderen die te dichtbij het hart komen dus op een veilige afstand. Soms wordt je dichtbij toegelaten omdat men ergens diep van binnen toch graag een relatie zou willen maar door de extreme aanwezige angst om opnieuw gekwetst te kunnen worden, wordt men vervolgens, als de ander het te benauwd krijgt omdat de ander te dichtbij komt, weer afgestoten.
Wat gebeurd er bij verlatingsangst? Vaak zijn mensen die lijden aan verlatingsangst op (zeer) jonge leeftijd door één van hun ouders, beide ouders of een partner in de steek gelaten wat een trauma veroorzaakte. Dit oude trauma kan dan in latere relaties steeds terugkeren en een extreme angst veroorzaken wanneer iemand de relatie of vriendschap wilt verbreken. Men is in dit soort gevallen ook geneigd de liefde die ze eigenlijk van hun ouders behoorden te krijgen, buiten zichzelf te gaan zoeken in plaats van zichzelf die liefde te schenken. Ook komt het vaak voor dat mensen die lijden aan verlatingsangst suïcidaal gedrag vertonen en voor de partner die misschien wel liever uit de relatie stapt kan dit een hele zware last worden. Partners van mensen die lijden aan verlatingsangst zijn vaak bang dat de ander werkelijk een zelfmoordpoging doen en dit kan een hoop angst en schuldgevoelens teweeg brengen.
Toch vraag ik me af of het werkelijk gaat om de angst om verlaten te worden of de angst om zich te binden waar mensen zo bang voor zijn. Voor mijn gevoel en vanuit mijn eigen ervaringen (ik heb nl zowel verlatingsangst als bindingsangst ervaren in mijn verleden) gaat het eerder om de extreem hoge mate van Pijn waar men zo bang voor is en wat er evt zou kunnen gebeuren met jezelf als jij de pijn van de breuk of kwetsing werkelijk voelt. Ik ben van mening dat mensen dus eerder bang zijn voor de pijn, bang zijn om zichzelf te verliezen en als de dood zijn dat ze zichzelf iets aan gaan doen ipv dat ze werkelijk bang zijn om verlaten te worden of een relatie aan te gaan. De onderliggende angst is angst voor Pijn en angst voor de Dood.
In principe maakt het niet uit of het gaat om bindingsangst of verlatingsangst, angst is angst en Angst is het enigste wat er aangepakt dient te worden. Het boek Vrij zijn van Angst van J. Krishnamurti is een perfect boek om je op weg te helpen bij het leren loslaten van je oude angsten. Mij heeft het echt enorm geholpen en eerlijk gezegd vond ik dat dit boek echt een verplicht boek zou moeten worden op scholen want het helpt ons echt in te zien hoe angst ontstaat en hoe we het ook weer kunnen loslaten. En dat is iets wat ze ons op scholen en tijdens de opvoeding juist nooit geleerd hebben, vandaar dat dit boek voor mij echt verplichte kost zou mogen worden op scholen.
Hoe laat je je angst los? Door alles wat je diep van binnen voelt Nu te Erkennen en te Accepteren, durf er naar te kijken, durf het te voelen, durf het er te laten zijn, durf het te erkennen als iets ouds. Hoe meer je dat doet, hoe meer je je angst zal transformeren in Liefde en Kracht en je oude angst op de achtergrond zal verdwijnen of zelfs helemaal zal kunnen Loslaten. Liefs. (ChildofGod – Ivy)

Antwoord
Dus gewoon leven en elkaar graag zien… Dus gewoon elkaar pijn doen hoort erbij… Dus gewoon verder doen en groeien… Dus gewoon elkaar graag zien op je eigen manier en niet te veel geven om de mening van de ander… Doe je pijn? Ja dan is dat maar zo… Ik doe dit nu al 10j met mijn zielsliefde en ik kan je verzekeren dat we al serieus gegroeid zijn… Laat jezelf en je lief leven met alle kwetsuren en liefde die erbij hoort…(Onbekend)