Lilian

Toen ik mijn tweelingziel ontmoette kón ik onmogelijk bij mijn echtgenoot blijven. Het voelde als zelfverloochening. Ik weet dat er heel wat mensen hier anders denken over ‘je zielsliefde ontmoeten en bij je partner blijven’ dan ik. Elke keer als ik naast mijn echtgenoot lag dan dacht ik ‘wat doe ik hier in godsnaam, ik hou helemaal niet meer van deze man’. Ik geloof namelijk dat je je tweelingziel pas ontmoet als je huwelijk al in fase zit van op sterven na dood want anders zou je er bij voorbaat al niet eens voor openstaan. Ik ben dus gescheiden omdat ik mijn intense liefde voor mijn tweelingziel als verraad naar mijn partner zag. Wij zorgden voor de kinderen, maar van een liefdevol huwelijk was geen sprake.In het boek van Patricia Joudry en Maurie Pressman staat letterlijk: ‘De vereniging tussen tweelingzielen is een liefdesverbintenis in haar volledige betekenis; ze zijn onsterfelijke geliefden’. Dáárom kun je je huwelijk en de ontmoeting met je tweelingziel – in mijn optiek- nóóit los zien van elkaar. Wat ik denk is dat mensen gewoon báng zijn voor deze liefde, er daarom voor wegrennen, de confrontatie niet aandurven en daarom maar zeggen, je moet loslaten want dat is de bedoeling. Nou, nee hoor, de bedoeling is wel degelijk dat je de mogelijkheid hebt om met je tweelingziel samen te leven, het wordt je namelijk van boven gegeven. Het enige wat je moet doen is die éne kans die je in je leven krijgt met beide handen aangrijpen want hij komt namelijk nooit meer! Angst is zo’n slechte raadgever, maar de meeste mensen laten zich erdoor leiden. Bij mij was het zo dat een medium mij vertelde dat zijn gidsen met hem bezig waren, dat hij al lichamelijke klachten begint te krijgen. Maar hij wil (uit angst) niet luisteren en blijft star in dat (slechte) huwelijk zitten. Misschien zal ik ooit weer iemand ontmoeten, maar dat zal nooit een tweelingziel zijn, het gevoel zal nooit hetzelfde zijn. En de kans is zelfs heel groot dat ik besluit om alleen te blijven. Dat is voor mij op dit moment nog de meest aantrekkelijke optie want een ontmoeting als deze hakt er behoorlijk in qua gevoelsleven, daar moet je eerst weer helemaal van los komen.

Antwoord
Wat ik denk is dat mensen gewoon báng zijn voor deze liefde, er daarom voor wegrennen, de confrontatie niet aandurven en daarom maar zeggen, je moet loslaten want dat is de bedoeling. Nou, nee hoor, de bedoeling is wel degelijk dat je de mogelijkheid hebt om met je tweelingziel samen te leven, het wordt je namelijk van boven gegeven’
Ik kan me wel vinden in wat Lilian hierboven schrijft. Ik geloof zelf ook dat het Juist de Angst in de mens is die ervoor zorgt dat zij hun allerliefste droom, om samen te komen met hun tweelingziel-soulmate, opgeven. Het Innerlijk Proces is zwaar en kost bergen Moed, Eerlijkheid, Verantwoordelijkheid,Zelf-Vertrouwen, EigenLiefde en Geloof. Voor veel mensen is dit proces Te Confronterent, vaak slaat men op de vlucht omdat men nog niet voldoende kracht, verantwoordelijkheid, geloof etc ontwikkelt heeft om te accepteren wat men in de spiegel van de ander ziet over zichzelf. Wat ook vaak gebeurd is dat velen het opgeven wanneer de ene twin sneller door het proces gaat dan de ander. Door de verschillende trilingen/bewustzijnsniveaus ontstaan er dan vaak problemen zoals Onbegrip, Onduidelijkheid, Misvattingen en Miscommunicatie. Men raakt ‘verwijdert’ van elkaar en degene die sneller door het proces gaat kan het gevoel krijgen dat de ander hem/haar nooit meer zal kunnen bijbenen/inhalen, of het gevoel hebben zichzelf niet te mogen verloochenen door te blijven ‘wachten’ en daarom besluiten zijn/haar pad verder alleen af te wandelen. De persoon die er voor gekozen had/heeft om het proces in een langzaam tempo te doorlopen kan ook gefrustreerd/wanhopig raken doordat de ander juist zo hard gaat. Hij/zij kan het gevoel krijgen de ander niet bij te houden, of bang zijn de ander daardoor te verliezen en juist vanuit die angst de ander nog meer gaan afstoten door allerlei ego/angst gedrag. Het is niet voor niets dat vele twins weer gescheiden worden van elkaar. Zolang je nog niet echt 100% vanuit je hart goed voor jezelf kan zorgen en van jezelf kan houden, jezelf niet meer verloochent/wegcijfert voor een ander (dus een ander zijn/haar innerlijk kind belangrijker maken dan jezelf) is het niet mogelijk een onvoorwaardelijke liefdesrelatie te hebben met een ander. Veel mensen denken dit proces vanuit je hoofd maar je kan dit proces niet denken, je zal het moeten voelen en doorleven. Pas wanneer je dit proces werkelijk op innerlijk niveau doorleefd en voltooid hebt, zal je zien dat er meer dan genoeg Vertrouwen, Geduld, Begrip, Geloof, EigenLiefde en (creatie) Kracht aanwezig zullen zijn. In je Eigen Kracht staan is het resultaat van die Innerlijke Voltooiing, wanneer je in je eigen kracht staat zal je zien dat Al je Dromen uit kunnen komen. Het enigste wat jij daarvoor hoeft te doen is….Echt in jeZelf en jouw Dromen te Geloven. Heb de Moed om te Durven Dromen ook als je ervaart dat je twin-soulmate voor een langzamer tempo heeft gekozen en je (tijdelijk) uit elkaar moet. Op het juiste moment, een door God gekozen moment, zullen jullie zielen elkaar weer aantrekken als magneten. Dat moment zal zijn wanneer jullie beiden jezelf en de ander als liefde ervaren, niet vanuit het Hoofd maar vanuit het Hart. Lief(ChildofGod – Ivy)

Antwoord
Ik denk dat Ivy helemaal gelijk heb. Je gaat door een heel proces, wanneer je besluit om er van af te zien door welke reden dan ook, sluit je je ergens van af. Het gevolg? Zelf zit ik er midden in maar ik blijf geloven. Daarin merk ik dat ik steeds sterker wordt, maar tegelijk het trillingsniveau ervaar als bijzonder kwetsbaar. En kan je dat aan?? Het is puur, een innerlijke reinigingsproces en zoveel meer. Je kunt niets verbergen. Een heel mooi leerproces. Ik raad iedereen aan om het aan te gaan, ook al kom je je ego tegen. Probeer je ego te doorzien. Een mooier cadeau kan je mijn inziens niet krijgen.(Onbekend)

Antwoord
Ook al ga je aan de andere kant van de wereld wonen,deze zielsliefde verbinding en ervaring die zal je nooit kunnen los laten,het zal altijd een gedeelte van je leven blijven.Een deel wat bij jou hoort. Die sterke band die jullie samen hebben,zul je overal voelen,waar je ook bent.Je voelt elkaar. hoeveel keer je daarna ook trouwt. Hij/Zei zal altijd een deel van je zijn. mee leren leven,dat zal het enigste zijn,maar die strijd met jezelf aan gaan,in verdriet duiken,het einde is niet te overzien.Dus gelukkig worden zonder je zielsliefde? Nee,na al die jaren ,heb ik het geluk nooit meer gevonden.(Onbekend)

Antwoord
Dank je wel childofgod, Eindelijk eens een bemoedigend antwoord. Iets wat diep zit kan je namelijk nooit meer loslaten.iets wat diep zit,moet je zuinig op zijn,en zorgen dat je t niet kwijt raakt(M)

Antwoord
Mijn soulmaatje is twee jaar geleden overleden na een vreselijke ziekte. Hij was aanzienlijk ouder dan ik maar wij hadden elkaar één keer gezien en wij wisten allebei dat wij bij elkaar hoorden.Wij hebben alles gedeeld, lief en leed, bij iedere tegenslag of iedere vreugde namen wij contact op met elkaar, wij probeerden elkaar bijna iedere dag te zien, de beide families accepteerden dit trouwens. Toen hij doodging stond ik aan het voeteinde van zijn bed en op het ogenblik van zijn laatste ademzucht had ik een heel warm gevoel als wou hij toch bij mij blijven…Nu meer dan twee jaar later ben ik nog steeds kapot van verdriet. Ik krijg zijn lievelingsgerechten niet meer binnen, kan zijn muziek niet meer horen ieder uur van de dag den ik aan hem, driemaal per week ga ik naar het kerkhof, daar kom ik tot rust. Mijn huwelijk loopt gewoon verder, zijn familie was snel over het verlies heen; alles draaide daar om materiële dingen. MIjn leven heeft alle glans verloren. Het is moeilijk te aanvaarden dat ik nu alleen maar verder moet met herinneringen,ik mis zijn stem, zijn troostende woorden, zijn bemoedigend schouderklopje, zijn glimlach, zijn humor, zijn wijsheid…en ik sta niet open voor nieuwe ontmoetingen.IK durf en kan niet gelukkig meer zijn? Het is inderdaad iets dat je éénmaal in je leven meemaakt. Mocht het leeftjdsverschil niet zo immens groot zijn geweest dan hadden wij allebei alles achter gelaten om 24/24 uur samen te zijn. Wij deden allebei en ik nog steeds alles voor ons gezin en partner maar doordat wij beiden met een zeer koele partner dienden samen te leven, hadden wij zoiets van ‘dit gunnen we onszelf’, een beetje warmte daar heeft toch iedere mens recht op?Dus mijn advies: gun jezelf deze liefde als ze zich aanbiedt. Het feit dat je je soulmate tegenkomt betekent dat het zo MOET zijn, of je nu in een relatie zit of niet. Het voelt zo JUIST dat je er moet aan toegeven. ALs je daaraan twijfelt dan is het niet je ECHTE soulmate. Twijfel is er nooit bij.(Onbekend)

Antwoord
Nog even een opmerking over wat Lilian schrijft: ‘ik geloof dat je je twin pas ontmoet als je huwelijk al bijna over is, omdat je er anders niet voor open staat.’ Het kan helaas ook andersom: mijn twin ontmoette mij toen hij vrijgezel was (en ik ook), maar verbrak onze vriendschap en stond toen open voor iemand anders. Daar is ie nu mee getrouwd. Dus helaas is het lot vaak grilliger dan je lief is en volgt het geen kant-en-klare weggetjes. (Onbekend)

Antwoord
Ik heb dezelfde vraag; hoe nu verder? Wat Lilian beschrijft herken ik al dertig jaar. Leerde mijn soulmate kennen toen we nog tieners waren. Het contact, de klik, is er altijd geweest en door de jaren heen heftiger, intenser, geworden. Ik kan bevestigen dat afstand van je soulmate (verhuisd naar Spanje) en andere relaties er niet toe doen. Hoewel ik mijn leven leef, relaties gingen en kwamen….er was altijd de vraag, het stemmetje: wat als mijn soulmate morgen samen met mij verder wil? Mijn soulmate en ik hebben momenteel allebei een relatie. We hebben onze gevoelens naar elkaar kort geleden uitgesproken, deze zijn wederzijds. Toch durven we niet voor elkaar te kiezen. Ik weet zeker dat we het allebei zouden willen uitschreeuwen, hoeveel we van elkaar houden. Kan het niet verklaren, het is voorbij verliefd zijn, voorbij elkaar leren kennen, het is; anders, en onvermijdelijk, en niet te houden. Maar dan de angst voor dat intense, onbekende, wat als het stuk gaat? Nu is mijn soulmate mijn beter-dan-beste vriend. Waarom is dat niet genoeg? Waarom voel ik een steek in mijn hart omdat hij een relatie heeft? Die heb ik zelf ook, voelt mijn soulmate ook die pijn? Dat heb ik hem niet durven vragen, ik lieg dat ik het beste voor hem wil, en natuurlijk moet hij zijn geluk vinden met zijn huidige vriendin. (Au!….maar wie ben ik om hem te vragen bij haar weg te gaan.) En hoe oneerlijk ben ik tegenover mijn huidige partner. Ik zelf zit momenteel ook in een situatie waarin ik besef dat alleen verder gaan in het leven, nog beter is dan blijven hangen in mijn huidige relatie uit praktische overweging. (met name financieel). Als mijn soulmate en ik beiden hetzelfde voelen, waarom is voor elkaar kiezen dan zo gecompliceerd? Wie kan uitleggen hoe je alleen op je gevoel afgaat, zonder dat je verstand en gedachten in de weg zitten?(Onbekend)

Antwoord
Ik ken mijn tweelingziel al heel lang. Vanaf de lagere school. Toen al waren we niet bij elkaar weg te slaan. Daarna scheidden onze wegen om anderhalf jaar geleden, zij was toen 39 en ik 40, weer bij ‘toeval’ bij elkaar te komen. De liefde tussen ons was enorm, gewoon niet te beschrijven. Ik was nog alleen, zij voor de tweede keer getrouwd. Na een jaar brak het. Ik kon haar huwelijk niet langer meer onder druk zetten. Echter, sinds de breuk ben ik nog slechts een schaduw van mijzelf. Dag en nacht mis ik haar. Alles deelden we samen. Elk facet van het bestaan. Er is niemand anders in de wereld, die met haar te vergelijken is. De pijn is enorm en ik ben bang dat het blijft. Het gaat maar niet weg. Ik vlucht in een drankverslaving. Eigenlijk is mijn leven kapot en weet zo één, twee, drie niet het weer invulling te geven. We wisten meteen al, vanaf de eerste minuut, elkaars tweelingziel te zijn. We gingen samenwerken met elkaar. Ik ben illustrator/kunstschilder van beroep en zij gaf de ideale ideeën. Zij werd mij en ik werd haar. In de liefde kwamen we tot in de Hemelen. Een ware éénwording. Het was het aller, allermooiste jaar van mijn leven. Nu is het weg. De pijn wordt niet minder. Het blijft. Het verlangen naar haar aanwezigheid blijft. Ik voel haar nog steeds, waar ik ook ben. Niemand begrijpt het. Men zegt dat ik met haar mijzelf niet was, maar dat was ik juist wel. Mensen hebben zich van mij afgekeerd, omdat ik zoveel van haar hou. De eenzaamheid is ondragelijk. (Onbekend)

Antwoord
Ik ervaar het net zo.. Na de ontmoeting met mijn twin is er alleen maar een magnetische aantrekkingskracht geweest, alsof je constant naar elkaar word gestuurd. Het is een enorm intens proces waar je in beland en hebt ineens niets meer onder controle. Dacht mijn leven te leiden zoals het moest, getrouwd, drie prachtige kinderen, mooi huis gekocht, een heel leven samen opgebouwd met mijn van 14 jaar lang. Hoe kan het toch dat je je ineens zo bewust word van alle ongelukkigheden die naar de oppervlakte komen. Kon mij thuis niet eens meer normaal gedragen omdat ik alleen maar met mijn twin in gedachten was, ik werd er letterlijk ziek van en mijn twin ook. We kwamen erachter dat we telepatisch verbonden waren, hij ziek, ik ziek en andersom. Het is zo krachtig en sterk dat ik meteen wist dat dit een hele andere, niet aardse kracht had. Mijn man weet van het contact met hem, maar kan begrijpt er niets van, is boos en heeft vrienden en familie erover verteld waardoor het nu lijkt alsof ik mijn gezin wil verlaten voor een andere man. Mijn leven stort in elkaar. Momenteel liggen wij ook in scheiding en dat doet ook verdriet want hij is 100% mijn soulmate. Weet soms niet hoe ermee om te gaan en zou graag iemand vinden om hiermee te kunnen praten… iemand met een twin journey vergelijkbaar als de mijne. Lilian mocht je dit lezen, ik zou graag hierover willen praten. Wat kan deze reis intens veel pijn en verdriet doen, ik probeer mijn lessen hieruit te halen en te groeien, het is voor mij duidelijk dat ik heel erg aan mijn zelfliefde moet werken alleen is het lastig als de buitenwereld mij maar een egoïst vind. Wat is het zwaar…. (CPCk)

Bookmark