Q0241. Wie is er sterker uitgekomen?

Onbekend

Fuck you and thank you! You crashed my head, But you made me stronger. Sterk worden van iets, wat je gek maakt. Graag reacties van mensen die hier door sterker uitgekomen zijn.

Antwoord
Ware liefde is voor mij de blik van herkenning in zijn ogen als hij je aankijkt (vanaf minuut 1). Het besef dat je elkaar gevonden hebt. Zijn aanraking die vertrouwd en warm is. Communicatie zonder woorden, gevuld met intens gevoel. Een eerlijkheid naar elkaar toe die normaal enkel in je hoofd plaats vind. Een gevoel dat groter is dan jezelf, zo groot dat niks onoverwinnelijk lijkt. Hem al het geluk van de wereld gunnen, omdat dat jezelf ook geluk brengt. Net zo goed als dat zijn onrust, verdriet of ongeluk voelbaar is. Ware liefde is onvoorwaardelijkheid. Weten dat wat er ook gebeurd, welke situaties zich ook voordoen je altijd weet dat die ander er is. Aanwezig in geest en gevoel. Dat geen enkele afstand groot genoeg is om die verbinding te verbreken. Ware liefde is grenzeloos. Ware liefde is een zekerheid als je het gevonden hebt. Geen twijfel die dat in de weg staat. Zelfs als de situatie vraagt om “zonder” elkaar verder te gaan, de wetenschap van het “magnetisme” blijft bestaan. Welke wegen er ook worden ingeslagen, welke verwijdering er ook plaats vind. Het weten is genoeg. Ware liefde is egoloos. Ware liefde is meer dan een relatie – vriendschap – liefde. Het is dat en nog veel meer. Ware liefde is niet onder woorden te brengen! Wetende wat je denkt, voelt, elkaar de spiegel voor kunnen houden. Alles bespreekbaar maken in alle eerlijkheid. Gevoelens die uitstralen naar elkaar op welke afstand ook. Ja dat heeft “Ons” in alles veel sterker gemaakt dan wat dan ook in de wereld. Het is een proces van ups en downs,samen van de top naar het dal,en van het dal weer naar de top,van heaven naar hell en van hell naar heaven.Ware liefde is onvoorwaardelijkheid. Weten dat wat er ook gebeurd, welke situaties zich ook voordoen je altijd weet dat die ander er is. Aanwezig in geest en gevoel. Dat geen enkele afstand groot genoeg is om die verbinding te verbreken. Ware liefde is grenzeloos. Ware liefde is een zekerheid als je het gevonden hebt. Geen twijfel die dat in de weg staat. Zelfs als de situatie vraagt om “zonder” elkaar verder te gaan, de wetenschap van het “magnetisme” blijft bestaan. Welke wegen er ook worden ingeslagen, welke verwijdering er ook plaats vind. Het weten is genoeg. Ware liefde is egoloos. Ware liefde is meer dan een relatie – vriendschap – liefde. Het is dat en nog veel meer. Ware liefde is niet onder woorden te brengen!(Onbekend)

Antwoord
Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat ik mijn grote liefde heb ontdekt en in een hele korte tijd van waanzinnige aantrekkingskracht naar ‘ik wil je maar we doen er maar niets mee’ tot ‘bel me alsjeblieft niet meer’ en het hele spel van aantrekken en afstoten heb gespeeld. En nadat hij me heel goed duidelijk gemaakt had dat het wat hem betreft was afgelopen, was mijn hart gebroken. Ik ben nog heel lang bijna fysiek ziek geweest, maar ik dacht dat ik er zo langzamerhand wel overheen was en gun hem nu het allerbeste. Tot gisteren… het was precies een jaar geleden dat we elkaar vertelden dat we diepe gevoelens voor elkaar hadden, maar dat we er niet meer van wilden maken. Vreemd genoeg had ik daar toen vrede mee, ik stond helemaal achter die beslissing en ik had er geen moment hartzeer van, omdat ik wist dat het eigenlijk nog niet voorbij was. Ik zag hem nog regelmatig en voelde dan nog steeds zijn liefde en die magnetische aantrekkingskracht, tot hij er echt een punt achter zette. Nu heb ik hem al bijna een half jaar niet meer gezien en zijn mijn gevoelens veranderd van intens verdriet tot een soort acceptatie van het feit dat wij misschien wel nooit samen zullen zijn. Maar sinds gisteren denk ik inderdaad ook fuck you! Ondanks mijn pogingen om eroverheen te raken lijkt het vandaag of ik weer helemaal terug bij af ben. Ik ben weer zo verdrietig en boos en zou de hele dag wel kunnen huilen. Ik weet dat hij er ook aan heeft gedacht, maar de omstandigheden weerhouden ons allebei ervan om weer contact te zoeken. Of dit me sterker maakt, vraag je. Ik denk dat het een deel van het proces is, dat je denkt dat het wel weer goed met je gaat en dat je opeens weer een enorme dreun krijgt, waardoor je denkt dat het verdriet en het gemis nooit verdwijnen. Maar uiteindelijk zal het vast veranderen in een sluimerend verlangen naar die zielsliefde, wat altijd een beetje pijn blijft doen, maar waar je toch ook sterker van bent geworden. Houdt moed!(Onbekend)

Antwoord
Houd moed tot de dood ons scheid. Wie weet zien we elkaar daar nog.(Onbekend)

Antwoord
Ik denk dat ik er sterker uitgekomen ben. 8 Jaar geleden ontmoette ik hem en werd (als ieder ander hier op de site) de desbetreffende avond als door de bliksem getroffen. De ontmoetingen daarna waren kortstondig, omdat hij een gezin had, maar je voelde op die momenten èchte liefdesenergie stromen. Het brak m’n hart iedere keer dat hij me verliet. En hij zou nooit z’n gezin voor mij verlaten, waar ik toen toch wel op hoopte. En op het laatst kon ik het zo niet volhouden. Om me van hem los te maken heb ik hem iets laten zeggen, wat me trof in hart en ziel, anders kon ik niet verder. Toen ik inderdaad dié woorden uit zijn mond hoorde, voelde ik walging en wilde ik niets meer met hem te maken hebben. Het liefdesverdriet en de pijn welke ik om hem had was alleen nog maar het begin van alle ellende die ik daarna nog doormaakte. Op een gegeven ogenblik had ik er schoon genoeg van en wilde koste wat het kost mijn leven weer op de rit krijgen. Met hulp van mijn steun en toeverlaat zei ik hardop wat ik wèl wilde in het leven, i.p.v. wat ik niet wilde. En, na jaren kreeg ik ook die dingen waar ik om had gevraagd. Inmiddels ben ik met iemand anders getrouwd, en gelukkig, gelúkkig getrouwd! Deze man vult mij aan waar het mij ontbreekt, heeft me een heleboel stabiliteit gegeven en neemt me zoals ik ben. (Ik denk zelfs dat het een zielsverwant is). En om eerlijk te zijn, hem wil ik niet verlaten, zelfs niet als mijn tweelingziel voorbij komt en mijn wereld weer op z’n kop zet. Dus nu pas begrijp ik waarom mijn tweelingziel zijn gezin niet kon verlaten, de rollen zijn nu omgedraaid. Maar denk niet dat ik niet meer aan hem denk, hoor. Soms zijn er momenten dat het gevoel in alle hevigheid weer terugkomt waarbij ik heel emotioneel word. Misschien zijn dat de momenten dat hij ook aan mij denkt. Ik heb hem nooit meer gezien in levenden lijve, alhoewel ik soms het verlangen heb om e.e.a. met hem uit te spreken, want het is nooit op een normale manier afgesloten. Maar ik weet wat dit wederom teweeg zal brengen, net nu het rustig is in mijn leven. Wel mediteer ik vaak en ontmoet ik hem daar. Ik heb me erbij neergelegd dat het niet kan in het huidige leven, maar het volgend leven zal des te mooier zijn. Loslaten is toch de belangrijkste boodschap die ik je mee kan geven en na het loslaten zal de tijd de wonden helen. (Onbekend)