Onbekend

Geen woord, geen gebaar, geen enkel teken van leven
Als jij er niet meer zou zijn zou ik het niet weten
Zou het leven voorbij glijden in de illusie
Dat ik nog eens bij je mag komen eten

Jij weet, wat slechts enkele kilometers zijn, te rekken tot een onmetelijke afstand
Alles binnen te houden wat niet naar buiten mag
Je hebt alles stevig in de hand

Veilig in je cocon als een vlinder die nog niet klaar is om uit te vliegen
Zit jij ingesloten tussen dempende draden van zelfgesponnen vlucht
Hoe kan een vlinderpop zichzelf zo zijdelings bedriegen
Door zich op te sluiten terwijl zij eigenlijk verlangt haar vleugels te spreiden in de lucht

Het is bijna winter mijn lief, en te koud voor mijn tere vleugeltjes, hoor ik je fluisteren zo goed als onhoorbaar
Heb geduld tot de dag dat ik er zal zijn zonder omhulling
Als die dag is aangebroken, pas dan ben ik klaar