P0689. Zonder titel

Onbekend

Vandaag overviel het mij opnieuw
Jij bent zo lief, je bent mij zo lief
Je ogen die voor enkele seconden met de mijne versmolten
Het liefst van al schreef ik je nu een brief

Kon ik je maar zeggen hoeveel ik voor je voel
Kon ik maar even dichterbij je zijn
Want ook al sta je naast me en begrijp je precies wat ik bedoel
Die eeuwige afstand doet soms zoveel pijn

In jouw ogen lees ik vragen en verlangen
Pijn en acceptatie
Ze hebben geen geheimen voor mij
Ik zie dat jij je hebt verzoend met de situatie

Het is zoals het is
Ik ben niet de jouwe in dit leven
Soms zou ik willen dat alles stilstond en ik in jouw armen kon zijn voor even
Even voelen hoe dat is, even thuiskomen bij elkaar
Beiden durven we elkaar de hand niet te reiken
Want dat voelt zo raar

Iemand aanraken van wie je moet afblijven
Je arm slaan om degene die bijna als familie is
Ons heel even laten wegdrijven
Maar dan is daar weer dat pijnlijke gemis

Zo is het en zo zal het altijd gaan tot we samen mogen komen
Weet dat ik altijd bij je ben
Zie mij in de zon, in de wind, ja, in alle bomen
Ik ben de hemel, de sterren, de regenboog
Net zoals jij dat bent voor mij
Mijn universum draait maar om één ding en dat ben jij