Onbekend

Lekkende vlammen verteren geheime gedachten
Papier verwordt tot as
Vonken verzengen en verachten
Al wat onwaar is en onecht
In de hete smeltende gloed
Wordt alles wat krom was weer recht
Rook reist mee op de wind naar ver van hier
In gedachten zie ik jouw sterke armen, je blauwe ogen
Het zet mijn hart op een kier
Kieren hebben de neiging steeds verder open te breken
Tot ze verworden tot gapende gaten waardoor het daglicht binnenstroomt en de meest defensieve muur doen verweken
Vermorzelde keien vermalen tot gruis
Zijn wij verdoemd tot verlangen tot in lengte van dagen
Troostende bomen met hun eeuwige geruis
NoordZuidenOostenWesten Winden die onze liefde op hun tocht met zich meedragen
Tot in de eeuwigheid

Voor mijn Tweelingziel…