Onbekend
gebroken..
sta ik hier..
gebroken..
ten aanzien van vele herinneringen..
jij kiest niet voor mij als je vriendin
maar wel wil je mij “in je leven”?
de invulling laten we open,zei je keer op keer
alle verwachtingen loslaten ,en steeds deed mij dat zeer
je onmacht te zien,je woede te voelen,
de afstand,ik keek naar jou vanuit mijn bed..
soms nachten lang,in verdriet te woelen,…
je hebt me zelfs er n paar keer bijna uitgezet..
maar als ik,in wanhoop..
mij terugtrok,naar vrienden
zei je,..snif..
had het maar anders kunnen zijn
zag je dan niet wat je deed…?
voelde je het niet,mijn verdriet?
aantrekken..? ja ..tot op zekere hoogte..
want als ik dichter wilde,zei je “Nee”.
afstoten ,ja.op bijna alle vlakken..
maar op reis,en uit eten ,wilde je mij mee..
3jaar heb ik het volgehouden..
3 jaar waarin jij telkens zei..
ik zorg dat je nooit meer alles hoeft te verliezen
maar nu kan ik niets anders kiezen ..
er is alleen ruimte,en licht en vrijheid..
jouw woorden ,vanuit wat jij graag wilt..
met al die ruimte,is mij hart gebroken,
en mijn lichaam door afstand alweer verkilt..
ik laat je los;.
zoals jij me nooit hebt vastgehouden..
laat jij mij ook gaan ..
zoals ik jou steeds moest?
de kerker uit,met gebroken vleugels..
naar een nieuwe kans op liefde en voorspoed…