Onbekend

Soms kon je er niet meer tegen
Ik begrijp je
Het was ook teveel
Van alles dat echt teveel was

Ik snap ook dat je wegrent
Dat je dit niet begrijpen kunt
Ik begrijp je zo volkomen
Maar ik had je enkel lief
Meer kan ik niet zeggen
Nietszeggend
gewoon woorden
welke mijn hart vertolken
Voor jou niet zo van belang
blijkbaar
Ga jij je eigen gang

Ik heb geen antwoorden
op dat wat is
en misschien nooit zal zijn
Ik moet enkel leven met
deze wetenschap en pijn
En jij misschien
fladderend van bloem tot bloem
Omdat je ook niets beseft
Van al dat gedoem
Ik hoef ook niet te zeggen
Wat ik ervaar
Ik weet dat
in je zielszijn
je je antwoord vinden zult daar
We hoeven niet te praten
We hoeven niets te zijn
Zonder jou accepteer ik mijn pijn
Als iets verder gaat dan het verstand
En gevoelszijn
In een ander levens etherisch land
Hoe kunnen wij als mens
Beseffen
hoe diep dit alles gaat
als wij niet begrijpen kunnen
waar dit alles op slaat