P0497. De wind

Theo

Bewegingloos, zonder zwaarte, zonder kracht, en onbezield…
Het machtige gevoel dat je adem te kort komt…
Ademloos, ten naaste bij kloosterlijk..
In stille bewondering..
Geraffineerd weerkaatst op een kloostermuur…
Jouw naam..
Maar verdwijnt tevens ook weer…
Hou van haar door niet van haar te houden…
Hou haar niet…
Maar laat ze door de wind meevoeren…
Alleen voor haar…
Die wind, zo scherp.. pijnlijk…
Zielloos..
Als de snede van een zeis..