Onbekend

M,

Uit het oog, maar niet uit m’n hart,
telkens als ik sterker denk te worden,
keert het in alle hevigheid weer terug, als ik aan je denk, of als m’n collega vraagt: zie je hem nog weleens.
Nee, ik zou jou niet meer, dat doet nog zo’n zeer.
Praat en denk er liever niet meer over, probeer te ontkennen wat er was.
Ik weet niet of het ooit zal wennen, het is ook nog maar pas.
Heelt de tijd ook die diepe wond?, kan de tijd dat…. en word je er altijd sterker van?.
Blijf daarop maar vertrouwen. Ik liet jou denken dat het over was, maar jou te moeten missen is voor mij het zwaarste wat er is.

M.