P0197. Zonder titel

Onbekend

Even je stem gehoord, hart op hol
klamme handen en goede voornemens overboord
Heen en weer word ik geslingerd tot ik niet meer kan, de maat is meer dan vol
Maar niet bij machte er iets aan te veranderen, steeds weer neem jij mijn hart met je mee
ik heb het nakijken, de pijn en mijn verstand zegt nee
Maar gevoel is van een geheel andere orde en dat roept ja
Ik wil, ik wil jou, ik wil alles en niet kiezen
Constante innerlijke strijd waarin gevoelens van enorme schuld het van mijn liefde voor jou verliezen
Levenslang zal ik veroordeeld zijn tot dit getij
Ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan en jou uit mijn systeem te blocken
Maar het is zoals het proberen niet te denken aan een roze olifant, de enige aan wie ik denk ben jij.