Onbekend

zie in jouw ogen mijn tranen
zie om jouw mond mijn lach
stralende ogen die ik in mijn spiegel zag
tranen van het niet samen

weer troost zoekend bij jou
vol hoop levend naar een avond
waarin ik jou weer even vond
verdriet weer gescheiden van jou

afscheid niet meer te verdragen
liefdevolle momenten tussen velen
nooit eens even samen te delen
verscheurd om anderen te behagen

hopeloos verlangend naar elkaar
het is niet meer uit te wissen
zij zijn het die zich vergissen
wij houden rekening al zoveel jaar

komt er ooit verandering ?

Reactie
Het zou mijn gedicht kunnen zijn, wat is de wereld toch klein
Overal kom ik je tegen maar nooit komt het gelegen
Nooit mogen wij samen zijn, altijd omringd door anderen
Is het dan gek dat gevoelens en onuitgesproken gedachten door onze dromen en tussen de zinnen door meanderen?
Voortdurend voel ik jou, energie stroomt door me heen
Maar ondanks dat je altijd bij me bent voel ik me vaak toch alleen
Kon je me maar vasthouden, even maar
nog nooit zo dichtbij
maar vanalles houdt ons tegen, dus gaan we maar door met over elkaar dromen
Ik over jou, jij over mij.
(Onbekend)