Onbekend

Je was maar heel even in mijn leven
Maar wat een impact heeft dat gegeven!
Zovele jaren later, sta ik zo nu en daneven stil bij dat moment
Dat wij elkaars ziel hebben herkend
Het was tot in het diepste voelbaar
Die onvoorwaardelijke liefde, maar voor dit leven nog niet klaar
Ik verlang ernaar om je omhelzing te voelen
Maar lichamelijke liefde, dát is niet wat “ze” bedoelen!
Universele liefde, dát werd ons gegeven
Onbeschrijflijk, omvangrijken voor eeuwig, dat is wat we beleven
Het is zovele malen meer dan wij als mens kennen
Het schept mogelijkheden die we stap voor stap verkennen
In het begin kon ik hier helemaal niet mee omgaan
Maar na al deze jaren leer ik het toch langzaamaan
Mijn lichaam, mijn gereedschap wordt zo beetje bij beetje uitgebreid
Om eerst deze unieke liefde te ontvangen, welke hij daarna weerop z’n beurt verspreidt
Door voor dit leven te kiezen, hebben we onsvaak eenzaam gevoeld
We hebben offers gemaakt, wat wordt met de zin van hetleven bedoeld?
Maar wij naderen ons hogere doel stap voor stap
En komen steeds hoger op onze universele, spirituele trap
Ik verlang naar het moment waarop wij weer één zullen zijn
Het moment van “wij” en “ons” in plaats van “ik” en “mijn”
Nee, ik kijk niet meer terug met verdriet
Maar kijk met opgeheven hoofd naar het “samenzijn” in het verschiet
Het verleden heeft me namelijk gevormd tot wie ik ben
En in een ander heb ik mezelf gezien, degene die ik het beste ken
En zo houden mijn geliefden weer van de “gevormde mij”
Want een gedeelte van mijn ziel, dat ben jij
Al maak jij nu geen deel uit van mijn huidige, aardse leven
Jij zult er voor altijd zijn, onvoorwaardelijk, en niet voor even!