Ik heb al 10 jaar een relatie. Ging allemaal prima, waren gelukkig. Een jaar geleden waren we op een feestje en ontmoette ik een vriend van een vriendin. Ik praat altijd met veel mensen en alleman. Stond met deze jongen te praten (5 min). Ik vertrouwde hem direct. Voelde goed. Sindsdien zat hij in mijn hoofd. Een half jaar later kwam ik hem weer tegen. Weer wat gepraat, ondertussen een beetje gevist wie en wat hij was. Maar eigenlijk wist ik het al. Ik hoor bij hem. 2 maanden daarna kwamen we elkaar weer tegen. Heel de nacht hebben we staan praten. Ik kan hem niet aankijken, dat raakt me zo diep. We kregen steeds meer contact. Dat was heel moeilijk omdat ik nog een relatie had. Binnen 2 dagen waren we van flirten naar waarom zijn we elkaar misgelopen en had mij kinderen gegeven ipv je man. Uiteindelijk konden we niet neer bij elkaar wegblijven. Ik was niet van plan mijn toenmalige relatie te beëindigen dus we spraken af dat het alleen sex zou zijn. Toen ik bij hem kwam, ! de eerste keer, voelde ik me direct thuis. (terwijl ik altijd wantrouwig ben). Ik voelde me op mijn gemak, gelukzalig. De sex was fantastisch. Het enige wat zo raar was, ik kon hem nogsteeds niet aankijken. We verloren onszelf in elkaar. Ik weet dat hij dit ook voelde, dat weet ik, dat voel ik. Elke keer zodra ik wegging werd ik overvallen door pijn, echt fysieke pijn. Hij werd na onze ontmoetingen altijd afstandelijk. Hij heeft me meermaals gevraagd wat ik wilde. Uiteindelijk heeft hij me uit zijn leven gegooid. Hij had (2 dagen!!) na onze laatste ontmoeting een vriendin. Ik ben gebroken, nog steeds. Hij heeft meermaals aangegeven niet toe te kunnen geven aan zijn gevoel voor mij. Hij wilde een stabiele relatie. Het rare is dat ik ondanks de pijn hem alles gun, en niets kwalijk neem. Ik ben er van overtuigd dat hij bij mij hoort. Mijn vraag, zou hij mijn tweelingziel kunnen zijn? En zo ja, voelt hij dan ook de pijn van niet met mij zijn?

Antwoord 1
Wow, heel moeilijk. Eigenlijk kan een buitenstaander die vraag nooit beantwoorden. Ik ben er vast van overtuigd dat iemand het van binnen zelf weet als het zo is. Maar in elk geval klinkt de ontmoeting wel alsof het hier in elk geval om een soulmate ging. Ik persoonlijk ben van mening dat tweelingzielen niet snel vreemdgaan als een van hen of beiden een relatie hebben. Niet om moralistisch te doen, maar meestal staat het lichamelijke aspect op de tweede plaats. Maar er zijn altijd uitzonderingen. Dus tweelingziel of zielsmaatje…tsja. Kijk diep bij jezelf naar binnen – en verder zijn er zaken die gebeuren als het hier om tweelingzielliefde gaat: een groeispurt qua spirituele ontwikkeling – je gaat op zoek naar verdieping en betekenis. Je ervaart veel synchroniciteiten betreffende jezelf en je lief. En je ervaart hevige scheidingspijnen. Maar een paar voorbeelden. Hoop dat alles goed zal komen, zoals het moet zijn. Sterkte.
(Onbekend)