Onbekend

Het begon drie jaar geleden, bij de eerste ontmoeting was er al een klik. Hij getrouwd, drie kinderen, ik een dochter en een relatie. Vorig jaar rond Kerst zijn voor het eerst de gevoelens uitgesproken. Vol van liefde en verliefdheid, we zeiden allebei; ik herken jou. We hebben een paar keer gezoend, verder is het niet gekomen. We zijn collega’s en die begonnen uiteraard iets te merken. Er kwamen praatjes. Na een maand heeft hij aangegeven dat we niet meer konden sms’en en wat afstand moesten nemen. Mijn relatie was inmiddels over (heb ik beëindigd), hij is nog steeds getrouwd. Maanden deden we zakelijk op de werkvloer. Ik werd verscheurd van binnen en nog steeds. Hij liet weinig merken. Inmiddels heb ik iemand ontmoet, maar ik blijf dat eeuwige verdriet voelen. Ik probeer te accepteren dat ik het gevoel van onvoorwaardelijke liefde en herkenning niet bij een ander zal vinden. Maar nog steeds heb ik verdriet. Hij daarentegen lijkt er veel beter mee om te kunnen gaan. Hij was ook blij voor mij dat ik iemand had ontmoet. Het contact is nu zakelijk en vriendelijk. We zoeken op de werkvloer beiden andere mensen op. Ik weet alleen niet of ik dit volhoud. Ondanks de prille leuke nieuwe liefde, blijft mijn hart bij mijn TZ. Ik houd van hem, ik wil niet zonder hem, ik wil bij hem horen. En hij houdt netjes afstand. Laatste wat hij zei, ik denk dat het beter is er niet mee bezig te zijn om over te praten. Ik weet niet meer wat er in zijn hoofd omgaat. Ik zoek een soort van bevestiging of hij het ook nog voelt. Moet ik toch met hem hierover praten? Moet ik het nog een keer opengooien? Of kiezen voor de collegiale manier en een rol blijven spelen? Ik word verscheurd door angst, pijn en verdriet. Een andere baan of overplaatsing heb ik ook al aan gedacht, maar in deze tijden als alleenstaande moeder een groot risico. En ik geloof dat het dan niet weggaat, hoewel hij dan wel uit mijn zicht is. We zien elkaar nu elke dag. HELP, wat moet ik doen? Hoe kan ik de situatie draaglijk maken?

Antwoord 1
Jeetje je zit in een moeilijke periode maar geloof me, hem in je leven hebben in een bepaalde vorm is beter dan helemaal niets. Ik moet het met niets doen. Geen ogen meer, geen blik, geen lach. Ik vind dat erg moeilijk. Ga door met je leven. Hij wil ook verder lijkt het? En anders vraag het hem een laatste keer? En anders hou een plaatsje voor hem geef hem een ander plekje. Hou hem in je leven op een andere manier. Geef die nieuwe liefde een kans anders mis je misschien iemand die wel voor je wil gaan. Doorleven. Ik zou het wel willen weten en dus een laatste keer vragen of hij er echt vrede mee heeft? (Onbekend)

Antwoord 2
Bij mij gingen de kerels altijd weg en hun eigen gang als het ze te veel werd door mijn afwijzing. Ik zou toch maar kiezen voor de optie weggaan als ik jou was, overplaatsing zit dat er niet in? Overleg het met je baas. Dat zijn de beste strategen als het om dit soort dingen gaat. (Wieweet)

Antwoord 3
Ook al ga jij ergens anders werken en loop je van hem weg, weggaan doet dit nooit meer. Geloof me. Of je er verder op dit moment iets mee moet, weet ik niet. Misschien zou ik hem een mail of een brief sturen waarin ik mijn gevoelens uitleg en er ook in zetten dat je het laat gaan, dat je zijn keuze om getrouwd te blijven respecteert (ook dat is onvoorwaardelijk liefhebben!!) en altijd een warme plek in je hart voor hem zult hebben. Dan weet hij dat, en hoeft er verder niets mee. Maar dan ben je wel eerlijk geweest. Niets mis mee, want er is al zoveel onduidelijkheid tussen tz. Onthoud dat het nu niets zegt over wat de toekomst brengt. Je weet niet hoe het leven loopt, en als hij echt jouw andere helft is, dan komt het ooit goed. Vertrouw daarop. (Onbekend)

Antwoord 4
Ontzettend bedankt voor de reacties! Ik heb het via de sms nog een keer laten weten, wat ik voel en denk. Hij reageerde dat we altijd connected blijven. Dat ik de nieuwe relatie een kans moet geven, ik heb ruimte genoeg in mijn hart volgens hem. Wat betreft ons, moest ik ook een plek geven in mijn hart. Ik vind het nog steeds ongelooflijk moeilijk om te zien dat hij er zo makkelijk mee omgaat. Maar dat heeft met zijn keuze te maken denk ik. Ik vraag me af hoe hij zich voelt, of weet ik dit al?? Af en toe hebben we even een momentje van herinnering, een van ons zegt iets en we weten allebei waar we aan denken. Sommige herinneringen zijn misschien ook anders en hebben we anders beleefd. Ik heb iets meer rust, probeer door te gaan. Maar dat lijntje blijft. Ups en downs … Alle tips en adviezen zijn welkom en bedankt. Ik haal daar wel kracht uit. (Onbekend)

Antwoord 5
Fijn dat je wat aan de reacties hebt! Prijs jezelf gelukkig dat hij zo reageerde meid. Hij zegt zelf dat jullie altijd connected blijven en dat je je hart moet openen voor een ander. Dat zou precies zijn wat ik mijn eigen tz zou vertellen. Ooit zal onze tijd samen komen, alleen nu nog niet. En dat geldt ook voor jullie.(Onbekend)