Onbekend
Ik heb hem leren kennen op een datingsite. Bij het zien van zijn foto kreeg ik een schokje in mijn lichaam, en het gevoel dat ik hem ‘wel’ es leuk zou kunnen vinden.
Bij de echte ontmoeting dacht ik gelijk: waar ken ik hem toch van? Ik had heel sterk gevoel dat ik hem al es eerder had gekend, maar dat kon niet. Hij kwam uit een ander deel van het land.
Bij de eerste ontmoeting was er veel onderhuidse spanning, het leek alsof we elkaar aan het uitdagen waren.
Na onze eerste ontmoeting bleef hij in mijn hoofd hangen en we gingen sms-en. Op een gegeven moment voelde ik dat hij verliefd op me was geworden. Dat was een warm gevoel in mijn buik, alsof het naar mij werd toegezonden.
Er was vooral heel veel spanning tussen ons, we wisten allebei niet wat we van elkaar konden verwachten omdat die gevoelens zo onbekend en heftig waren. Ik kon niet in zijn ogen kijken omdat ik dan helemaal blokkeerde lichamelijk. Er gingen dan letterlijk schokken door mijn lichaam heen.
Als je met elkaar praat dan is het een flow, het volgde elkaar vloeiend op. Alsof je precies de dingen zei die hij wou horen, en hij de dingen zei die jij wil horen en dat dan uren lang door.
Maar als er die moment waren dat we elkaar in de ogen keken dan leek het alsof ik in de hemel was.
Ik wilde heel graag een liefdesrelatie met hem. Maar hij zei dat de vonk nooit was overgeslagen.
Ik heb geen contact meer met hem. Maar hij zit elke dag in mijn hoofd. Soms heb ik het gevoel dat hij ook aan mij denkt, maar echte bevestiging heb ik nooit gekregen.
Door deze zielsliefde ben ik spiritueel ontwaakt. Ik ben sterk heldervoelend geworden, en mijn intuïtie klopt feilloos. Ik zie hoe mensen in elkaar steken. Ik ben creatiever geworden. Maar tegelijkertijd is het verliezen van je zielsliefde het pijnlijkste wat ik heb meegemaakt in mijn leven.
Het proces van het loslaten van een tweelingziel heb ik in stappen doorlopen. De eerste fase duurde ongeveer een half jaar en ging gepaard met elke dag hartepijn, alsof je hart elke dag dood werd gemaakt. Na een half jaar is het gemis, en sinds dit jaar ben ik een fase verder waarbij ik eindelijk snap waarom ik hem heb moeten ontmoeten. Om van mezelf te leren houden.
Het meest bijzondere is voor mij die Liefde.
Met erotiek durfden niet eens elkaar echt aan te raken, zo bang waren we voor elkaar. Zo heftig was die spanning. We werden pubers van 13.
Het zielsliefdegevoel is voor mij; onvoorwaardelijke, rechtstreekse liefde. Het gevoel deze persoon voor altijd te willen beschermen, er voor deze persoon willen zijn. Deze persoon gelukkig maken.
Het gevoel van gemis begint draaglijker te worden, en nu pas snap ik waarom ik hem heb moeten ontmoeten.
Het was bedoeld zodat ik mezelf ga zien zoals hij dat deed bij mij. Hoewel het nooit door hem was uitgesproken, weet ik, en dat is gewoon een gevoel van weten, weet ik dat ik de ideale vrouw ben voor hem.
Dit gegeven moet ik zo omdraaien dat ik mezelf in hetzelfde licht als hij dat deed/doet bij mij.
De relatie is beëindigd omdat we destijds die spanning tussen ons niet snapte. We dachten allebei dat we werden gemanipuleerd door de ander. Daardoor is wantrouwen ontstaan, en toen knalden we uit elkaar.
Ik denk niet dat ik nog zo’n liefde zal tegenkomen.
Ik leg me daar ook bij neer. Ik koester de liefde die ik voor hem heb, en weet dat ik die liefde voor hem naar mezelf moet transformeren.
God’s bedoeling van deze ontmoeting was dat we allebei weer van onszelf zouden gaan houden.
En tegen die tijd.. dan zullen we zien.
Wanneer we ons zielsliefde hebben ontmoet, en we raken deze weer kwijt, dan wil ons ego uit man en macht de andere helft terug.
Maar hoevelen is het gegeven dat ze echt blijvend herenigd worden met hun tweelingziel?
Ik geef ook consulten aan mensen, en vaak hebben deze een zielsverwant ontmoet, en willen koste wat het kost horen dat het goed komt. Het geeft ze voor even het gevoel verder te kunnen.
De pijn die ze ervaren is niet omdat ze hun andere helft missen, maar omdat ze zichzelf missen.
Ik kan dit zeggen omdat ik dit zelf aan den lijve heb ondervonden. Een jaar wilde ik alleen maar horen dat het goed kwam, dat hij terugkwam op mijn pad. Ik kon en wou niks meer, en vond mezelf niet meer aantrekkelijk voor welke man dan ook.
Sinds kort ben ik een nieuwe fase beland, en snap ik dat ik pas weer gelukkig kan worden als ik snap dat deze ontmoeting bedoeld was zodat ik weer VAN MEZELF ging houden.
De liefde die ik voor hem voelde, moest ik juist aan mezelf richten.
Een tweelingzielsliefde verscheurt, maar geeft je ook de kans om te helen, en er dan sterker uit te komen.
Het is nu nog steeds moeilijk, en ik denk nog elk moment aan hem, maar de wetenschap dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, juist omdat ik ook weet dat de liefde van mijn leven, mij in dacht licht zag en nog steeds ziet, maakt deze ontmoeting waard.
Voor degenen die wachten en blijven wachten; ik hoop ook dat ze hun liefde voor hun tweelingziel kunnen transformeren in zelfliefde, want volgens mij is dat de bedoeling van de ontmoeting.
Mijn tip is: Hou van jezelf zoals je van je tweelingziel houdt, vertrouw op je gevoel, hou van je gevoel, en koester en waardeer deze ervaring waardoor je snapt wat ECHTE LIEFDE IS.