S389. Ik ben zo diep gegaan dat ik uiteindelijk van mezelf moest gaan houden

Suzanne

Ik ontmoette mijn tweelingziel 3 jaar geleden. We zaten er allebei doorheen. Hij verslaafd aan pijnstillers en ik overspannen in een niet gelukkig huwelijk Ik wist nog niet dat hij het was van de eerste ontmoeting maar alles trilde in mijn lijf. Hij kreeg een visioen van de toekomst op dat moment. Pas de derde ontmoeting herkende ik hem. Een gevoel van thuis komen. Voelde of de bliksem insloeg. Vanaf dat moment kon ik niet meer zonder hem en hij niet meer zonder mij. Al heeft de herkenning bij hem lang geduurd. Ik ging in scheiding en we zijn een prachtige relatie aangegaan. Zo vol liefde en passie. Het heeft 2.5 jaar geduurd. Na een half jaar kwamen er ruzies. Hij kreeg woedeaanvallen en gaf steeds mij er de schuld van. Ik voelde me in de relatie steeds kleiner worden. Het leek ook wel of er karma aan het werk was. Veel overwerkt pijn tussen ons. In eerste instantie wilde hij geen lange termijn relatie vanwege het leeftijdsverschil. Maar hij kon er al snel niet onderuit dat de aantrekking te groot was om omheen te kunnen. Na een break in de relatie proberen we weer bij elkaar te komen in een liefdesrelatie. Maar het wil niet goed lukken. Hij is weer helemaal verliefd op me maar ik voel die verliefd niet meer. Er is te veel gebeurd. Het aantrekken en afstoten heb ik ervaren als de hel. Ik denk ook dat hij een negatieve entiteit aangetrokken heeft in de afgelopen tijd waardoor hij zich heel raar gedroeg. Ik ben op en vraag alleen maar rust. Maar hij trekt het liefste weer bij me in. Ik voel me er verdrietig onder. Het voelt alsof onze karakters niet matchen momenteel.

Ik ben zo diep gegaan dat ik uiteindelijk van mezelf moest gaan houden. Inclusief mijn donkere kant (ego). Ik geniet op aarde van de kleine dingen en kan me openstellen voor mijn medemens. Voor dat ben ik dankbaar.

Het meest bijzondere vond ik het vrijen, het was een spirituele ervaring. Geen gevoel op aarde kan dat evenaren.We konden het zelfs op 15 km afstand.

Niets kunnen we geheim houden voor elkaar. Alles ligt open. Dat maakt me heel kwetsbaar maar tegelijkertijd enorm hecht.

Ik zie mijn relatie met mijn tweelingziel momenteel als een enorm leertraject. Ik had veel uit te werken.

En ik hoop dat we nog een liefdesrelatie aan kunnen gaan als er weer rust in de tent is en we weer op spiritueel niveau gelijk staan. Als de relatie met mijn tweelingziel niet slaagt zou ik denk ik heb relatie meer aan kunnen gaan met iemand die geen zielsverwant is. Ik heb kort en relatie gehad met een zielsverwant en ik hou ook van hem (inmiddels als vrienden). Ik weet dus dat ik ook gelukkig kan zijn met een ander.

Mijn tip: Zielsliefde gaat dwars Door alles heen. Vertrouw erop dat het loopt zoals het lopen moet. Vecht er niet tegen.