Onbekend
Ik ontmoette hem op een feestje. Na een aantal maanden spraken we een keer af en ik zat net middenin een verhuizing. Hij bood aan me te helpen toen in 1 keer de vonk oversloeg en ik zoveel liefde voelde dat ik niet wist wat me overkwam. Toen ik dat allemaal voelde wist ik wat echte liefde was en twijfelde ik aan iedere voorafgaande liefde die ik ooit gehad had. Ja ik wist dat dit mijn zielsliefde was.
Ik heb dit heel erg heftig ervaren. We voelden me 1 samen en had het gevoel dat we alles aankonden zolang we maar samen waren. Het voelde als een luchtbel doe om ons heen zat en de wereld stopte met draaien. Niets deed er nog toe en alle zorgen vielen als een blok van ons af. Wij waren meer dan en team, we hadden geen woorden nodig en wist gewoon dat hij bij mij hoorde en ik bij hem.
Wij hadden een relatie waarin we allebei ongelofelijk op ons gemak waren. Woorden hadden we niet nodig, enkel een blik was genoeg. Ik had geen partner toen ik hem ontmoette.
De obstakels die wij tegen zijn gekomen is het verschil van leefwereld. Hij kwam uit een net welopgevoed, veilig gezin en was enigskind. Ik daarentegen kwam uit een onstabiel gezin waarin ik veel heb meegemaakt. Twee verschillende belevingswerelden maar toch zo vreselijk hetzelfde. Dit gaf in het begin nogal wat stribbelingen maar het allergrootste obstakel was toch wel zijn familie die mij niet goed genoeg vonden voor hem. Hierdoor werd hij voor de keuze gesteld. Zijn familie … of ik. Dit was een onmogelijke keuze.
Een liefdesrelatie die wilden we allebei! Maar door de problemen die zijn familie had met mij (wat ik nog steeds niet begrijp) liep en loopt het vreselijk moeilijk en zijn we nu dus ook uit elkaar.
Wij zijn nu uit elkaar maar zien elkaar wanneer we gillend gek worden omdat we elkaar zo vreselijk missen maar tegelijkertijd ook weten dat als we bij elkaar blijven het op dit moment een onmogelijke taak zal zijn. Nee dit is duidelijk niet bevredigend.
Hij heeft mij heel veel geluk en liefde gebracht. Veel zelfinzicht, mooie momenten en ongelofelijk veel besef dat dit iets is wat ik nooit weer zal vinden. Het besef dat wat ik met eerdere liefdes heb gehad niets is vergeleken wat wij hadden. Dankbaarheid dat ik dit heb mogen meemaken en tegelijkertijd verdriet dat het ons op dit moment niet gegund is.
Voor mij was het meest bijzondere de humor die we deelden, dat we alles tegen elkaar konden zeggen, de kleine dingen zoals tompoes eten midden in de nacht of samen tot diep in de nacht in de zomer in de tuin zaten praten over van alles en nog wat. Onze liefde… 1 groot moment waar geen onderdeel van te kiezen valt omdat het allemaal even speciaal was en is.
Erotiek was anders. Alsof we samensmolten en de wereld voor heel even stopte met draaien. Samen 1… iets wat ik nog nooit eerder heb mogen voelen met wie dan ook.
Het zielsliefdegevoel beschrijf ik als een geheel. Alles klopt en alles onzekerheden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Mooi, puur, intens en heerlijk genieten zelfs van de mindere momenten. Dankbaar…
De relatie is beëindigd omdat hij gedwongen een keuze moest maken waar hij nog niet klaar voor is. Zijn familie of ik… Ik voel een leegte die niet op te vullen lijkt. Alles wat ik nu doe voelt als een investering in de toekomst die ooit voor ons weg gelegd is. Toch voelt het goed dat we deze weg bewandelen en dat het zo loopt maar ik kan niet stoppen met geloven dat wij elkaar ooit weer tegen zullen komen en dat er iets voor ons weg gelegd is in de toekomst.
Er bestaat niet nog zo’n liefde dat kan ik niet geloven. Elke relatie voelt alsof ik genoegen moet nemen met minder en daar kan ik simpelweg niet mee leven. Misschien veranderd het ooit ik heb geen idee maar ik kan het me gewoon niet voorstellen. Na 4 jaar voelen we elkaar nog steeds, missen we elkaar nog steeds en is onze liefde nog net zo sterk als vanaf de eerste dag.
Ik zou niet geloven in deze liefde als ik niet zeker wist dat hij niet hetzelfde zou voelen en dat doet hij. Niemand kan vertellen hoe het loopt ik weet alleen dat ik zeker weet dat wij ooit zullen zijn.
Mijn tips: Als het zo moet zijn dan komt het weer op je pad. Ik geniet van alle mooie dingen op mijn pad en kan alleen maar zeggen, voel je niet onzeker, boos misschien wel gefrustreerd dat je niet samen kunt zijn maar wees dankbaar voor ieder mooi moment dat je gehad hebt. Er zijn vele mensen die dit nooit mee zullen maken en ergens altijd zoekende blijven.
Never give up on anybody.. Miracles happen every day…