Ik had helemaal niets in de gaten. Ik ging gewoon op gesprek voor een nieuwe baan. Hij stond daar voor me. Leuke man,mooie ogen. Toen een gesprek en een enorme klik op werkgebied. Ik dacht wel toen ik hem zag, je doet je anders voor, in dit lijf zit een ander persoon. Ik zag het direct. In het gesprek was die rol even weg. Na dit gesprek zat ik in de auto en zijn energie bleef bij mij hangen. Ik zei nog,wat blijf je lang bij mij. Thuis gekomen weer over op de orde van de dag.
Toen werd ik aangenomen. Je heel lang niet gezien. Jij had het te druk en zou me nog spreken. Ik vond dat prima,toch niemand nodig. Toch moest het een keer want de functie vroeg dit van jou. Toen een nacht voor de afspraak werd je sinds hele lange tijd ziek. En ik droomde dit. De volgende ochtend liet je dit weten de afspraak te moeten verzetten. Had je onbewust al weerstand tegen ons gesprek omdat je wist dat het een hoop te weeg zou brengen? Maar daar was geen telefoontje voor nodig geweest, je had het die nacht al laten zien. Dit had ik nog nooit meegemaakt met een manspersoon.
Toen weer weken elkaar niet gezien. Daar was een tweede noodzakelijk gesprek. Ik zat daar en je keek me soms alleen maar aan. Zakelijk het gesprek aangaan kon je soms niet want je hoorde soms niets, kon me alleen maar aankijken om vervolgens het raam open te doen. Je zei dat je het heel erg warm kreeg( zoveel energie in een kleine ruimte.) Ik denk dat we zoveel warmte voor elkaar voelen. Ik ken je bijna niet,maar ik weet dat ik je eigenlijk wel ken,toch verzet ik me er heel erg tegen,jij doet het ook dus is het wel best zo.
Als ik je zeer kort spreekt voel ik me zo blij worden als een klein kind,gewoon het is denk ik waanzinnig fijn om bij je te zijn,maar ik hoef het ergens ook niet te weten,jij verzet je er ook tegen dus is het goed zo. Iedereen lijkt het ook te zien. Of denken ze het gewoon te zien,dat we bij elkaar horen. Op de weinige momenten dat ik naast je zat gebeurde het dat we precies op hetzelfde moment thee pakte op precies dezelfde manier,terwijl we beide helemaal geen theedrinkers zijn. Je vertelde dat je weer vader wordt,ik voelde geen jaloezie,dacht wel dat ik dacht te voelen dat je er eigenlijk niet achter stond en dat ik weet dat het een jongen wordt. En dat het voor ons niet uitmaakt,en dan denk ik welke ons? doe toch niet zo achterlijk!
We hadden een werkrelatie met weinig contactmomenten.
Ik heb het naar mijn partner niet benoemd maar hij voelde het wel, ik kon het hem niet uitleggen. Het staat los van de relatie met mijn huidige partner waarmee ik een innige relatie heb. Mijn partner was bang mij te verliezen wat niet gaat gebeuren.
Een obstakel is dat het niet past en kan in onze leefwereld en dat het er is maar dat we er beide er bang voor zijn lijkt het wel.
Ik heb nooit de wens voor een liefdesrelatie uitgesproken en hij ook niet. Een relatie van weinig woorden en contact maar als het maar even is voelt het hevig, het kost in die korte contactmomenten moeite om uit contact te blijven. Het kan gewoon niet,terwijl het er wel is. Het is zoals het is.
Wat het me heeft gebracht is kennis over mijn zelf en het leren loslaten van een ander.
Voor mij was het meest bijzonder de droom,in contact staan zonder lijfelijk aanwezig te zijn.
Zielsliefde voelt voor mij als iets blijvends het is er gewoon.